අවසන් ලියමන..

තව පැය දාහතරකින් විතර දැනට බිත්තිවල අන්තිම කොලේ නිසා එල්ලිලා ඉන්න කැලැන්ඩර් ගැලවිලා අළුත් එ‍්වා එල්ලෙනවා.. ඒ කියන්නේ වසරක් අවසන් වෙලා තව පැය කිහිපයකින් අළුත් වසරක් උදා වෙනවා.. 2008 අවුරුද්දෙන් පැය අටදාස් හත්සිය හතලිස් හයක් විතර මේ වෙනකොට ගෙවිලා ගිහින්‍... ‍ඒ ගතවෙලා ගිය දින පැය සති මාස අතරේ කොයි තරම් නම් දේවල් සිද්ධ වෙන්න ඇතිද... කදුළු එනකම් හිනා වුනු දවස් වගේම කාටත් හොරෙන් දුක් වුනු දවසුත් හැම කෙනෙකුගෙම ජිවිත වල ඇති.. මගෙත් ඒ වගෙයි.. සමස්ථයක් වශයෙන් නම් ගතවෙලා ගිය වසර ගැන කොහෙත්ම සැහීමකට පත් වෙන්න බෑ.. කාර්යාලය හා නිවස අතර ගෙවිලා ගියා මිසක් ජිවිතේට වැඩක් වෙන ‍විදියේ දේවල් කෙ‍රුනේ බොහෝම ටිකයි..ඒ ගැන කථා කරලා වැඩක් නෑ ගිය දේ ගියා.. අනිත් අතට ගත්තොත් ‍සමහර‍ දේවල් ජිවිතේට එකතු වුනෙත් මේ අවුරුද්දේමයි..

• 2005 ස්කොලේන් අස්වෙනකොට‍ පුරප්පාඩු වුන හොදම යාළුවා තනතුරට කෙනෙක් හොයාගත්තා..මටත් ව‍ඩා හොදට මගේ හිතේ තියන දේවල් දන්න කෙනෙක්.. ස්තූතියි මචෝ අද වගේම හෙටත් මං ලග ඉදී කියලා හිතනවා.
  
• ඒ හැර සතුටෙදි වගේම දුකේදිත් පුළුවන් තරමින් ළගින් ඉන්න හොද යාළුවෝ පිරිසක් ජිවිතේට එකතු වුනා.. දයාබර සහෝදරවරුණි බොහෝම සතූතියි..!
• සිංහල ‍බ්ලොග් කරණය පටන් ගත්තා‍... ‍ඒ හරහා තවත් අළුත් පිරිසක් දැන ගන්න ලැබුනා.සමහර අවස්ථා වල අදහස් ප්‍රකාශණයේදී කාගේ හරි හිත් ‍රිදෙන යමක් වුනා නම් සමාවෙන්න.
  
• මහන්න ඉගෙන ගන්න හිතුවා.. තවම ආරම්භයනේ.. ලබන වසර අවසන් වෙද්දි යමක් කමක් කරගන්න බැරි වෙන එකක් නෑ..
• තව තව දේවල් වෙන්න ඇති.. දැනටමත් ඒවා මතකයේ නෑ වගේ..
  

එලබෙන්නේ අළුත් වසරක්..කැමති නම් ඉතිං අපිට අළුත් වෙන්න පුළුවන්..ඒත් ඉතිං අද රෑ දොළහට අළුත් වෙනවා කියලා හම ගහගන්නයැ... හෙට උදේ ඉර පායද්දි ඉන්නෙත් අද ඉන්න අපිම තමයි.. ඒත් ජිවිතේට අළුත් ප්‍රාර්ථනා එකතු කරගන්න නම් පුළුවන්.. ඒකට ඉතිං අළුත් අවුරුද්දක් එනකම් එන්න ඕනේ නැති වුනාට අළුත් අවුරුද්ද කියන වචනේ ඇතුලේම ඒකට පොඩි තල්ලුවක් තියෙනවානේ.. ඉතිං මමත් ලාවට ප්‍ලෑන් එකක් හිතුවා.. හැබැයි ඒක කාටවත් කියන්නේ නෑ.. මොකද ඒ එකක්වත් මම ම කරනකම් කෙරෙයිද කියලා විශ්වාසයක් නැති හින්දයි.. ලොකුම දේ තමයි කාටවත් වදයක් නොවී මගේ පාඩුවේ ජිවත් වෙන එක.. හිතට එන හැම දේම ඒ වෙලාවෙම ද‍ඩාස් ගාලා කියලා දාන්න පුරුදු වෙන්න ‍ඕනා කියලා හිතන් ඉන්නේ.. මොකද අනිත් අය ගැන හිතලා හිතට එන අදහස් කියන්නේ නැතුව ඉදලා මම නැතිකර ගත්ත දේවල් හොදටම ඇති..

වැල් බයිලා ඕනි නෑ... මොනවා කොහොම කලත් ඉරහද පාය‍න ලෝකේ ආලොකය අතරේ... සැප දුක සමබර වේනේ.. ඉතිං මේක කියවන නොකියවන් හැම දෙනාටම සුභ අළුත් අවුරුද්දක් වේවා.. මේ ලොකයේ ඇතිව තිබෙන යුද ගැටුම් ටික ටික හෝ අඩු කරන්න මිනිස්සුන්ට මොලේ පෑදේවා.. හුල්ල හුල්ල ජිවත් වෙන මිනිස්සුනගේ ජිවිත ‍වලට සතුට බිදෙන් බිද වත් ලැබේවා.......

ආදරණීය බ්ලොග් පිටුව,
දන්නා තරමින් නුඹට පණ නෑ..
නමුත් අප්‍රාණ නුඹ පු‍රා‍ මාස 5ක්
මගේ මෙන්ම මා මිතුරාගේද
දුක සතුට අසා සිටියා
ස්තූතියි එයට..
සමුගනිමු අපි මේ වසරෙන්
ඉතිං ආයුබෝවන්
නැවත නව වසරේ
හමුවෙන තුරු
...

ආදරයෙන්,
මලී.
31/12/2008

Dark Dreams

<BGSOUND src="NAME OF FILE"><br>
The music which haunted me last Saturday Midnight... starts...

I sit and stare at all before me, contemplate and wonder. What does it mean? It doesn't actually matter, I should just put my head down and flow through as I ought.

But no! I shant!

I ought to bite at the hook, do what I wish and when I wish it, grab this world and make it do my bidding! But is that sane? Possible? I really don't think so.

However, a man can dream....and I do dream--and life is so lengthily short. Crying has three things--Sickness, sadness, and utter joy. I only want to experience latter yet I seems to thrive on the former !.

It's far past that, and have seen my entire existence on this confusing ball of rock. I look at the stars in the sky and wonder--

has someone called me back to the real world, the world I know, no dreams, just work.

Work. However, I constantly gaze back, gaze back to the dreamworld, gaze back to what I wish and want so dearly. However, time has told that the unattainable is within perfect reach, dreams are literally paralyzing, so I must tread softly in this unimaginably strange place.

And the Music Continues .....

මගේ නත්තල

හප්පේ... අද ගෙදර එද්දි 8.00ත් පහුයි... නත්තල හෙට නිසා අද වාහන තදබදයත් බොහෝම වැඩියි...කොහොම කොහොම හරි ඔන්න දැනුයි මම මගේ නත්තල් ගහ සරසලා අහවර වුනේ... අම්මයි තාත්තයි කතෝලික නොවන නිසා මම කතෝලික නොවුනට ආගමික උත්සව කාලවලදී මම අදාල ආගමික කෙනෙක් වෙනවා... ඒ මගේ ‍හිතේ සතුටට... ම‍ට මතක ඇති කාලේ ඉදන් අපේ ගෙදර නත්තල් දවස් ලං වෙනකොට නත්තල් ගහක් සැරසෙනවා..එහෙම කිව්වට ඉතිං මම ම තමයි හදන්නේ.. මතක විදියට මුලින්ම නත්තල් ගහක් හැදුවේ අපි පරණ ගෙදර ඉන්න දවස් වල..දියතලාවේ ඉන්න තාත්තාගේ යාළුවෙක් ඔස්කා මාමාට ලොකූ සයිප්‍රස් අත්තක් එවලා තිබ්බා නත්තලට..එක මුලින්ම ගෙනාවේ අපේ ගෙදරට.. ඒකෙන් පුංචි අත්තක් කපලා දාලා ගිහිං තිබ්බා... තාත්තා කඩෙන් ගෙනැල්ලා දුන්නු බැළුම් බෝලයි මට ලැබිලා තිබුනු නත්තල්, අවුරුදු හා වෙසක් කාඩ් සේරමයි මම ඒකේ එල්ලුවා මට මතකයි.. ඒක තමයි මට නත්තල් ගහක් සැරසීම ගැන තියෙන මුල්ම මතකය..

පස්සේ හැම අවුරුද්දෙම මට කොහෙන් කොහෙන් හරි සයිප්‍රස් අතු ලැබුනා.. සමහර අවුරුදු වල නොලැබුනාම සැරසිලි නැතුවම නත්තල ගෙවිලා ගියා.. දැනට අවුරුදු 8 කට විතර කලින් තාත්තා ගෙදර තියන්න ප්ලාස්ටික් ගහක් ගෙනාවා..ඒක නත්තල් ගහක් වගේමයි.. ඉතිං ඒක ගෙනාව දවසේ ඉදං පාවිච්චි වෙන්නේ නත්තල් ගහ විදියට.. නත්තල් නැති දවස් වලට ගහ දෙකට තුනට කැඩිලා ගෙයි මුල්ලකට යනවා.. නත්තල් එනකොට එළියට එනවා... දැන් නම් බැලුම් බෝල කාඩ් එල්ලන්නේ නැහැ.. නත්තල් සැරසිලි කිහිපයකුයි.. වෙසක් පොසොන් වලට දැල්වෙන පුංචි විදුලි බුබුළු වැලකුයි තමයි පාවිච්චියට ගැනෙන්නේ..

මම කතෝලික නොවන නිසා නත්තල් ගහේ ඉතිහාස කථාව හෝ එය සැකසෙන අරමුණ හෝ මම දන්නේ නෑ.. අනික මම ඒ දේ කරන්නේ කවුරුවත් කරන්නන් වාලේත් නෙවෙයි.. මම ‍ඒ දේ කරන්නේ මම හැමවෙලේම අගය කරන මගේම සතුට වෙනුවෙන්.. නත්තල් ගහ සරසන හැමවෙලාවකමයි..සිංහල අවුරුද්දට කැම මේසේ සකසන වෙලාවටයි.. වෙසක් පෝය දවසට වෙසක් කූඩු එල්ලනකොටයි මගේ හිතේ ඇති වෙන්නේ එකම වගේ හැගීමක්..ඒක ව‍චනෙන් විස්තර කරන්න මට තේරෙන්නේ නෑ.. නමුත් ඒ හැගීමත් එක්ක මම තෘප්තිමත් වෙනවා...

දැන් කථා ඇති.. කියන්න තියන එකම දේ තමයි..නත්තලේදී වැඩියෙනම කථා වෙන්නේ සාමය ගැන.. මම හිතන්නේ මුලු ලෝකෙම සමරණ එකම උත්සවයත් තත්තලයි නමුත් මුළු ලෝකයටම උවමනාත් සාමයයි.. ඒ සාමය හැකි සෑම දෙනා තුලම වැඩි වර්ධනය වේවා.. සතුට සැනසීම පිරි සුභ නත්තලක් වේවා...!

පසු සටහන-
බ්ලොග් ලියන කතෝලිකයන් ගැන මම වැඩිය දන්නේ නෑ.. දන්න තරමින් ඉන්නේ මගේ ආදරණීය බ්ලොග් මිතුරා නෑෂ් හා හුදෙකලා නොවු සිතුවිලි ලියන ප්‍රියංකර මල්ලි.. ඒ දෙන්නටම සතුට සපිරුණු නත්තලක්.. ඒ හැර අපි හැමෝටමත් හැමදාමත් සතුට සැනසීම හා සාමය උදා වේවා...!

Unspoken !

I am the voice unspoken,
The song without words,
I am music without notes.
I am faceless, featureless…

“Bleed me dry”
I whisper to dry hearts,
“Take my life”
I taunt with my eyes.

“Take it all”
You know the truth of it…


”Kill me here”

මින් ඉක්බිති...

නොකියා පැටළුනු වදන් සහසක්
සිත්තුල සිරව යද්දී...
වාන් බිදි වැව් දිය මෙන්
ඒ වදන් නිදහසේ
ගලා යනු පිණිස
ඇදිය නොහැකි නම් කාලය
ආස්ස‍ට..
රික්තකයක සිට නැවත ඇරඹුමට
නොහැකි බව හැගේ නම්
...

මිහිදන් කර සිත් තුලම
ඉකි බිදෙන අතීතය,
නොහඩා... නොතැවී...නොලැබුනු දෙයට‍
යන්න යමු ඉදිරියට
ඇණි ඇණී රිදුම් දෙන
කටු පොකුරු යම් දිනෙක
සියක් පෙති තඹරු මල්
නොවෙනු යැයි
කිව හැක්කේ කා‍ට...???

මලී
23.12.2008

Somewhere Under the Rainbow

Somewhere under the rainbow
Living in life in fullest brow
We’re who we are and holdin’ on.

Somewhere under the rainbow,
Life is an absolute, faultless flaw,
Even though we just don’t have everything.

Somewhere under the rainbow,
We’re just dancin’ slow,
To the music in our hearts.

Somewhere under the rainbow
Together forever, we know –
Happiness at least, is ours.

Somewhere under the rainbow…
It just goes to show,
You really can live on love.
The poem is insipered by an event as well as another song by Joe Diffie

තත්

ආශා ගගුල් මැවූ
සප්ත ස්වර අතර
කම්පිත තත්මතින්
ආත්මය හඩ නගන්නේ...

ඇදී හිරවී තදින්
මොහොතකින් වයන්නේ
ජීවිතේ එක් නිමේෂයක
නූපන් වදන් සහසයි...

දුප්පත් භාෂාව ගොළු කර දමා
පත්ඉරු පුරා ලියූ වදන් බොදකර දමා
වැයෙයි පොපියන හදක
හිරවී ගලන සුසුම් පොදක් ‍වෙනුවෙන්
හඩයි තත් කදුළු නූපදින දෑස්
රිදවමින්...

ගල්වුනු සිත් බැමි බිද දමා
‍ආතුර සිත් සනසවා
වැයේ වැයේ තත් අතර
ආත්මයේ පද රටා...

මලී
03.12.2008

pic by Dhamz A.K.A DJ.Parker

ගතවුනු දින...

ඊයේ හවස ගෙදරින් ගියපු අම්මලා නැවත එන්නේ හෙට හවසට. රෑ දෙකකුත් සම්පුර්ණ ‍දවසක් වසා ඇති නිවසක මම තනිවම මගේ බලු සිගිත්තිත් සමග...පෝය හද රෑ පුරහම ඇහැරිලා.... මම ඊයේ රෑ හතට බලද්දිත් හද අහසට ඇවිල්ලා.. නිදාගන්න කලින් රෑ 1.00 ට විතර මිදුලට ගියහමත් හද අහසේ පායලා මිදුල පුරා එළිය විහිදුවනා.. ඇය වටෙන් පුළුන් වලා කිහිපයක් සිනිදු සේළ මෙන් ඇය වටා එතෙමින් නැළවෙනවා... ගතපුරා වෙලෙන සීතල දරාගන්න බැරි නිසා මම ගේ ඇතුලට ගියා... නින්ද හෙමි හෙමින් ගාට ගාටමින් ඇදට ගොඩ වුනා... දවල් 11 ‍ට අම්මාගේ ඇමතුම එනතුරුත් මම නින්දේ... දහවල් හිරු එළිය මුලු හැම තැනම ආලෝක කදම්බයෝ විහිදුවමින් තිබුනා... දවස ආරම්භය කිසිදු හදිසියකින් හෝ හැගීමකින් තොරව.... ‍හිස හරවා බලන විට බලු සුරතලා පය පාමුල දොයි....නාකියා හීල හා දහවල් ‍ආහාර වේල් දෙකටම මෑගී පැකට්ටුවේ සහය පතා නැවතත් නින්ද... දහවල් 2 පමණ සිට සවස 6 වන තුරු... කිසිදු හැලහොල්මනකින් තොරව... දවස ගතවී අවසන්... නොදැනීම...ඉගුරු තේ කෝප්පයක්.. රෑ ආහාරයට ඕම්ලට් එකක්.. හෙමි හෙමින් සැකසී මේ වන විට සියල්ල අවසන්... අද රැයත් නිහඩවම ගෙවෙමින් පවතී.. සද එළිය නැවත මිදුලට ගාට ගාටා පැමිණ ඇත... කණාමැදිරි එළි.. නිශාචර ජීවින්ගේ මුණු මුණු හඩ... රාත්‍රී නිසංසලත්වය තුල නිහඩවම සංගීතය මුසු කරයි... හිත පුරහා ‍දුවන ඔහුගේ මතක.. ඉතිං කියමින් තව මොහොතකින් වචන බවට පෙරලෙනු ඇත... හෙට උදාවන හිරු සමගින් නැවත මම මේ නිසංසලත්වයෙන් මිදී සුපුරුදු හැල්මේ දුවන ගමනට වැටෙනු ඇත... කවදා නැවත මම අත්වීදීවිද මේ නිසංසල නිහඩතාවය... මම මගෙනුත් මිදී...නිවි සැනසෙන මොහොත.....

pic from Flicker

My Year 2008

My Year 2008

Going to write this without the use of my usual extensive Vocab :-)

Life :

Harsh, Good and crazy at times.

Found out that courage under fire is a gifted thing only few people posses and feel lucky to be one who does.

Did'nt feel the whole year just whisked by me, guess I was just too busy doing things I was not suppose to do at all.

Got drunk too many a time and paid the price for it even more many a time for it. Almost ended up in Jail for beating the fuck out of few people.

Won many cases, lost as the same. Made a kill for the bill my passion of time passing and generally happy with my performance at work over the whole year.


Love :

Fell in love, fell out of love... still hurts... still cry about it sometimes.. but well over and passed it.

Had too many of the opposite sex to mingle around... but decided it's not the best always to so called "fuck around".

Found out that sometimes "love" is never under our control.. but some cosmic ass-hole who controls things for us.

Thought of making this whole "love" business a xmas/new year resolution this time around.

Fun :

Oh.. it was fun indeed... Too great of a year for it. (as said above) got piss drunk too many times.. fought, got beaten, beat back, ran around, renewed old bad habits.

Upgraded my limit to 2.5 bottles of Black "neat" ... YE ye ye YE .. I repeat.. "NEAT" you envy fuckers... NEAT !! .. bu ha ha ha !! ..

call me a Alchohol VAT the hell I don't care ! ..

Friends :

Posting this in a friends' blog.. so it shows how the friend "factor" went this year. .... Met new peeps over a Forum called "elakiri" .. most are fuck-arse stupid dick heads.. but a hand full are fit enough to move around !

("hail the almighty MALEE") my fellow blogger + Friend + Nice Girl+ Cute Chick + තොසේ Lover + Day Dreamer+ Fantastic Poetress+ Every Man's dream wife (too bad to note that title is reserved by some other (un) LUCKY chap now) ..lol.

Lost a very close to heart friend (Raji') .. snifff.. snifff..... moved out of SL to live in Canada.. (will always miss you sweet girl) .. you have always been a real heart-to-heart close chum to me from the first day I saw you in LC ! ...... Sorry for always making fun of your fat ass and the collusive boobs !

never with envy.. but all with love I made them - I-know-you-know.. but thought of making it a point to note it down here :D

Family :

Gave a few close heart-attacks to Mum during 2008. But no worries... she's still alive :-)

Had some nut cracking fights with my weired bothers. (ass-holes) .. but all in all.. an un-eventful year for the family section of my life. All things are just as the same I remember them to be.

God :

Got banned from the Church..
Got Condemned from the god.

Signed a new contract with the Lucifer ! Renewal to be appointed at the end of my life time.

Now I am a full time "devils advocate" - How fun !!

________________________________________________

Now for the list - As done by a customary thing from my childhood (as first forced by my mother)

I here by Oath my self to abide by the following during the year 2009 .. so Santa will reconsider removing my name from the blacklist and bring me presents next time.

1. Drink Less (water and milk only)

2. Lie Less (about lieing)

3. Write an autobiography about me (book publishing to be sponsored by the Tobacco company)

4. Sleep "less" with girls (Try to keep awake more than now)

5. Drive Slowly (on traffic hours)


Now for the real once I thought of doing.

1. Read more - Seriously more

2. Learn Meditation - To kill some stress

3. Take time off from work more frequently and travel - Around Sri Lanka

4. Try to find Malee's Twin sister - Since the original once is now reserved..lolz

5. Make a donation to the army - Something really worthwhile

Rain

I listen to the rain falling gently on the roof. Spreading a shimmering curtain over the world, it washes all clean.

As I sit enveloped in the sound, I imagine the rain carrying away conflict and strife, leaving behind a blank slate. In my mind’s eye all evil is washed away by the ceaseless torrent of water. The rain cleanses me as well, filling my mind with a sparkling stream. As the stream wends its way through my consciousness, it carries away the cobwebs and the dust along with all emotion. As long as the rain persists, I will continue to feel nothing, to be blissfully empty.

I am as a child; innocent, uncomplicated, and wondering. I will exist in this fragile state, wandering over the freshly cleaned earth, until the rain halts and the glittering waves of water finally flow out to the shining sea.

However, until then I am content to let the rain wash over me and cleanse me.

Dream

O unconscious splendour and fiery thought,
Burning tongues of passion eagerly sought,
Bring me sweet Elysian through Morphean eyes,
and play to me Apollo in Auroran skies.
Lift me up on Phoenix wings,
And carry me to where glorius Peris sings.
Where Mulciber sits on his throne of fire,
And in antiquity Venus brings each their desire.
Where dryads in the darkling dance,
And willingly we give into Syrens trance.
Where serindipity rules the ingle fires
And Seraph's play on gold stringed lyres.
Wake me not from my blissful dreams,
but leave me here beside viewless streams.

Yeah, I know !! .. Time to find that Dictionary :-) ... .. However, please see the first comment.. I denoted some of the words just as a help... The picture depicted here is of a Seraph..

අනේ මම සුළග වුනා නම්‍‍......

අනේ මට හුළග වෙන්න තිබ්බා නම්... මේ ගෙවන එකාකාරී ජිවිතයෙන් මොහොතකට මිදිලා නිදහසේ හමා යන්න තිබුනා... මම ආසම කරන වැසි වනාන්තර උඩින් කෙත්වතු පිසගෙන ගිණි අව්වේ වැඩ කරන අසරණයන්ගේ දාහඩිය පිසගෙන හමා යන්න තිබුනා විටක සෙමින් විටක වේගයෙන් මම කැමති විදියටක‍ට කාටවත් නොදැනෙන්න මම ආදරේ කරන අයව හෙමි හෙමින් සිපගෙන අනේ මට පාවෙලා පාවෙලා යන්න තිබුනා නම්.... නිල් පාට සාගර ජල කද මතින්‍‍... උසම උස කදු උඩින්... වළාකුලු වල ගෑවෙමින්...දිය ඇළි එක්ක තාලෙට නටමින් උත්තර ධ්‍රැවයේ හිම පියළි මිදෙන සීතල මැදින්... වැලි කැට පුපුරු ගසන සහරාවේ වැලි කදු එක්ක... ස්ටෙප් තණ බිමේ පිණි බිදු අරන්... මට යන්න තිබුනා මුළු ලෝකේ පුරාම...
මම හුළග උනානම්... අප්‍රිකාවේ වැස්ස නැති පැති වලට උඩින් කළුම කළු වැහි වළාකුළු තල්ලු කරගෙන ගිහිල්ලා බලෙන් හරි වැසි වස්සවන්න තිබුනා... ඒ වැහි බිදු වැටිලා ලස්සනට හිනා මල් පිපෙන පොඩි උන්ගේ මුණු දිහා උන්නටත් හොරෙන් බලන් ඉන්න තිබුනා... යායට මල් පිපිලා තියෙන මල් වතු සිසාරා පාවෙලා ගිහින් මල් සුවදත් අරන් දුකින් ඉන්න හැමකෙනාගෙම ජිවිත වලට අළුත් මල් සුවදක් අරන් යන්න මට තිබුනා...ගිණි කූ‍ට අව්වේ වැඩ කරන මිනිසුන්ගේ හිසට උඩින් වළාකුලක් ගෙනැල්ලා නපුරු ඉර මුවා කරන්න තිබුනා..
නපුරු කුහක මිනිස්සු ඉන්න තැන් වලට ‍දරුණු වියරු වැටුනු වා සුළියක් වෙලා ගිහින් නපුර නැත්තටම නැති කරලා‍ මේ ලොකය ලස්සනම ලස්සන ආදරණීය කැදැල්ලක් කරන්න මට තිබුනා...
අනේ මම සුළග වුනා නම්... හැමකෙනා ලගම බිදෙන් බිද මොහොතෙන් මොහොත සුවදායක පවන් රොදක් වෙලා රැදී ඉන්න තිබුනා...එත් ඉතිං අවාසනාවට මම පවන නොවී පරිගණකයක් ඉදිරිපිට යතුරු ඔබ ඔබා හිතට එන හැම දේම දොඩවන පිස්සු කොච්චියක් වුනානේ...

අනේ ඉතිං වෙච්චි දේට මක් කොරන්නද?

Photos taken from Flicker

පෞද්ගලිකයි!

පියාපත් නොලැබුනාට අඩුම තරමේ මම තව දුරටත් හිර වෙලා නැහැ. අද මගේ ජිවිතේ නෑ නෑ අපේ ජිවිතේ මුහුණ දෙන්න වෙන එක් අභියෝගයකින් අපි දිණුවා.. දිණුවා කියනවාටත් වඩා හොද වෙයි.. අපි ඒක පහුකරා කියනවා නම්... පහුගිය මාස වල දවස් ගෙවුනේ ‍වෙස්මුහුණකට මුවහ වෙලා. තව දුරටත් එහෙම නෑ... අම්මා දැන් සේරම දන්නවා... මටත් කලින් අම්මාගේ ඇස් වල කදුළු පිරුනේ ඇයි? එයා කිව්වේ කරන දෙයක් පිළිවලකට කරන්න අඩන්න තියාගන්න එපා. කියලා විතරයි. මගේ අම්මා හැමදාම බලන් හිටිය දේ මම අද එයාට කිව්වා. එයා 100%ක් සතුටු නැතුව ඇති (සමහර විට) ඒත් මගේ සතුට වෙනුවෙන් එයා සතුටු වෙයි... අපි දිනලා ඉවර නෑ... තව යන්න තියන ගමන බොහෝම දුරයි.. අඩුම තරමේ මට මගේ අම්මා පහන් තරුවක් වෙලා මාවත පෙන්නාවි. තව දුරටත් මම සියළුම දේ මගේ හිතේ දරාගෙන ඉන්න ඕනි වෙන එකක් නෑ.... මගේ ජිවිතේ සතුටු දවස් වලින් අද එක දවසක්.!
මේ ගමනෙදි දහිරිය දුන් හැමදෙනාටම ස්තූතියි!
අද නො‍වැම්බර් 27 :)

*අපබ්‍රංස වගේ හිතෙන අය වැඩි විස්තර අහන්න එපා හොදේ..!හිතේ සතුට වෙනුවෙන් ලියවුනු පුද්ගලික සටහනකි!

මම මැහුම් පංති ‍ගියෙමි !

මේ සටහන ලියන්නේ මගේ සුන්දර සෙනසුරාදාව අහිමි වීමේ ලිපියට ප්‍රතිචාර දක්වපු අය වෙනුවෙන්. මම මේ ඉරිදා (22) ඉදන් පංතියට යන්න පටන් ගත්තා. බලාගෙන යනකොට මම වෙනස් වෙලා නෑ. ඉස්කොලේ යනකාලේ අමතර පංති වලට යනකොට තිබ්බ පුරුද්ද තාම තියනවා කියලා තේරුනේ පංතියට යද්දි විනාඩි 50 ක් ම අඩු නැතුව පරක්කු වෙලා තිබ්බ හින්දයි..සෙනසුරාදා හින්දා ටිකක් වැඩියෙන් නින්ද ගියා...ඉතිං 1 වෙනකම් ඉන්න ඕනි හින්දා කාලා බීලා බැංකුවට ගිහින් පංතියට සල්ලිත් අරන් යනකොට මට නොදැනීම වෙලාව ගිහිල්ලා. මුල් දවස හින්දා ගියේ අම්මත් එක්ක. ඒක හින්දද කොහෙද උගන්නන මිස් වැඩිය මොකුත් කිව්වේ නෑ. නම් ගම් ලියාපදිංචි කරලා ඉවර වෙලා ම‍ගේ මැහුම් පංතිය පටන් ගත්තා. :D

මම ඉතිං මහන මැෂින් එකක් පාගලාවත් නැති හින්දා මුලින්ම සිද්ධ වුනේ. ඒක නිවැරදිව පාගන හැටි ඉගන ගන්න. අර අතිං කරකවන්න තියන රෝදය තමන්ගේ පැත්තට කරකවලා පස්සේ නිවැරදිව පෙඩලය පාගන්න ඉගන ගන්න තමයි තිබ්බේ. අතින් කරකවන්න තියන රෝදය අනිත් පැත්තට කරකවන්න බෑ. ඒක වැරදීයිලු. කොහොම හරි විනාඩි 10 විතර ඒක පුරුදු උනාම මිස්ම ඇවිල්ලා මැෂින් එකට නූල් දාලා මහන හැටි කියලා දීලා මට ටිකක් මහන්න පුරුදු වෙන්න කියලා ගියා.. හික් හික් වැඩේ නරකම නෑ.. කරගන්න පුළුවන් වගේ...ඊට පස්සේ එයා කිව්වා මට මල් පෙති ඇදලා ඒක පුරවන්න පුරුදු වෙන්න කියලා... ‍ඉතිං ‍ඔන්න මම කලා... මුල්ම දවසේ මම කරපු වැඩ ප්‍රමාණය ගැන එයා සතුටු උනා කියලා මට එයාගේ මුනෙන් පෙනුනා... මටත් කියන්න තියෙන්නේ මං හිතපු තරම් වැඩේ අමාරුම නෑ කියලයි. මට එම්බ්‍රොයිඩර් වැඩේ නම් කරගන්න පුළුවන් වෙයි. (ඇදුම් මහන වැඩේ ගැන නම් තාම කිසිම අදහසක් නෑ )

හැබැයි ඉතිං පො‍ඩි කරදරයක් උනා... මැෂින් එකේ නූල කොයි වෙලෙත් කැඩෙන්න ගත්තනේ :( මිස් නම් කිව්වේ මැෂින් එකේ ඇතුලේ දුවිලි ඇති එකට ලබන සතියේ තෙල් දාලා හදන්න කියලා දෙන්නම් කියලයි.
මට නම් හිතෙන්නේ එක්කෝ මගේ මහන්න තියන නොදැනුවත් කම නැත්නම් ඒ නුල් වර්ගයේ සිහින් කම.. මොකක් උනත් ඉතිං 2 වෙනකම් එක දිගට මහලා. මම සතුටින් ගෙදර ආවා. ලබන සතිය කොයි වගේ වෙයිද දන්නේ නෑ... දැනට බලන්නකෝ මම මුල් සතියේ මහපු එක. :)

පසු සටහන - මේ ඉතිං මම හා හා පුරා කියලා මහපු එකනේ.. මේ තියන සේරම මම තනියම මැහුවේ ලස්සන නම් නෑ.ඉතිං ‍ඔයාලත් ලස්සනයි නොකිව්ට කමක් නෑ හැබැයි කැතයි නම් කියන්න එපා ඔන්න :P

cra(z)y

I balance my craze on a razer edge.
Held tightly wrapped by one finger.
Contradictory.
but waiting.......

An equilibrium between sane and insane.
My craze speaks a language
The language of unspoken tongues.
The "awes" and "sighs"

Craze prefers silence.
It thrives and rumbles.
On thoughts of ambiguity
Cut and Bleed.

Blade slashes.
Craze makes a fundamental error of judgment
Slash my finger in two
Cut...cut... and bleed.. bleed... bleed.. and die die die die die die !


Call it Bloody Crazy !



Authors note : No fingers were harmed, slashed or died in writing this poem :-)

"මචං" ඇපල් අච්චාරු???

අබා - සිංහල චිත්‍රපටය බැළුවට පස්සේ මම බලපු අළුත්ම සිංහල චිත්‍රපටය "මචං". බැළුවේ අද! බලන වෙලාවෙම හිතුනා මේ ගැන ‍බ්ලොග් සටහනක් ලිව්වා නම් හොදයි කියලා."මිල්ලේ සොයා" චිත්‍රපටයට තරමක් සමාන වුවත් කියන්න තියෙන එකම දේ තමයි හාස්‍යය යටින් සංවේදී ලොකු කථාවක් කියන්න උත්සහ කරන කථාවක් තමයි "මචං" කියන්නේ කියලයි. ඇත්ත, චිත්‍රපටය බලද්දි අපේ රට ගැන ආඩම්බරයක් හෝ දේශාභිමානයක් නම් ඇතිවෙන්නේ නැහැ. චිත්‍රපට‍ය පුරාවටම පෙන්වන්නෙත් අපේ අඩුපාඩුකම් මෙච්චර ලස්සන තැන් තියන ශ්‍රී ලංකාවේ අපිරිසිදුම වත්තක් එහෙමත් නැත්නම් මුඩුක්කු පරිසරයක් තමයි චිත්‍රපටයට පසුතලය සපයන්නේ. ඒ සියල්ලම ඇතුලේ අපිට කල්පනා කරන්න ලොකු කථාවක් ඉතුරු කරනවා කියලා මට හිතෙනවා...


විදේශගත වී තම ආර්ථික ගැටළුවලට පිළිතුරු හොයන්න බලාපොරොත්තු වෙන විවිධ චරිත ලක්ෂණ සහිත තරුණයෝ පිරිසක් ගැනයි මේ කථාව කියන්නේ. නීතියානුකූලව කිහිප වරක්ම වීසා ගැනීමට උත්සහ කරත් නොලැබෙන විට අයථා මාර්ගයකින් හෝ ඒ අරමුණ ඉටු කරගන්නයි ඔවුන් බලාපො‍‍‍රොත්තු ‍වන්නේ. ඇත්තටම බොහෝ අවස්ථා වල චිත්‍රපටයේ හාස්‍යය මතු කරනවා. නමුත් පුද්ගලිකව හිනාවෙන හැම වෙලාවකම මගේ හිත ඇතුලේ කෙනෙක් කෑ ගහලා කිව්වා උඹලා හිනා උනාට ඔය තත්වෙට පත් වුණ අසරණ මිනිස්සු ඕනි තරම් ඉන්නවා කියලා.


හිතන්න මේ ලියන මමවත් කියවන ඔබවත් ගෙදර ගියහම ගෙදර වහල අතුරුදහන් වෙලා තියෙයිද? නැහැ නේද? අපිට මුදල් ඕනි උනාම අපි පේමන්ට් එකේ දොඩම් විකුණන්න යනවාද? නැත්නම් මුදල් අවශ්‍යතාවයකට අපේ වකුගඩු විකුණන්න අපි ලෑස්තිද? එහෙමත් නැත්නම් විදේශ රටකට යන්න වීසා ලබා ගන්න දසසිල් වෙන්න උත්සහ කරනවාද අපි? එහෙමත් නැත්නම් ‍විදේශගත වෙන්න අයථා ක්‍රම හොයනවාද අපි? නැහැ නේද ? මම දන්නවා මේ ‍බ්ලොග් කියවන බොහෝ දෙනෙකු විදේශ ගත වෙනවා නම් යන්නේ ඉගෙන ගන්න උපාධි ගන්න නැත්නම් පශ්චාත් උපාධි එහෙමත් නැත්නම් ලංකාවෙදි ගත්ත උපාධියට ගැලපෙන ඉහළ වැටුපක් සහිත රැකියාවක් හොයන්න. එහෙම අයට විසාගන්න එක මහා අමාරු ‍වැඩක් වෙන්නේ නෑ. ඒත් අවශ්‍යතා සහිත යන්න කැමති බොහෝ දෙනෙකුට යන්න අවසර නෑ. ඉතිං මේ රටේ ඉදලා ඒ ගැටළු විසදෙන්නේ නැත්නම් හොරෙන් හරි වෙන රටකට බැරිනම් අපායට හරි ගිහිං තමන්ගේ ප්‍රශ්ණ වලට පිළිතුරු හොයන එක වැරදී කියන්න අපිට බෑ...


ඒ විදියේ අනේක විධ ගැටළු නිසා විදේශගත ‍වුනු පිරිසකගේ සූකෂම ක්‍රියාවලියක් තමයි මේ චිත්‍රපටය පුරහම මම දැක්කේ. මන්දා මට නම් එහි මා දුටු සියළු චරිත වටා තවත් අතුරු කථා බොහොමයක් මැවුනා. ඒ සියල්ල අනුවේදනීයයි...‍දොඩම් විකුණන ස්ටැන්ලි.. හොටලේ වැඩ කරන තරුණයා.. ව‍මේ දේශපාලකයාගේ පුතා.. සො‍හොනේ මීනී වලවල් කපන මනුස්සයා.. ජස්මින් හා ඇගේ සැමියා.. තම බිරිදගේ අසනීපය වෙනුවෙන් විදේශගත වෙන්න උත්සහ කරන පියා හා පුතා.. පොලිස් නිලධාරීන්... හෝටලේ පවිත්‍රතා නිළධාරී සුරේශ්... එතකොට සිංදු කියන කොල්ලෝ... මිනිස්සු පිට රට යවන්න සල්ලි ‍එකතු කරන්නා... ‍‍කොටින්ම අර රට හරක් ටික පවා... ඔය සියල්ලන්ගේම ජීවිත හරිම ශෝචනීයයි. මුඩුක්කුවකට ගොඩවෙලාවත් නැති අපි සෙලෝලයිට් පට වලින් බලනවටත් වඩා සමහර විට ඒ ජිවිත අසරණ ඇති...


‍හැන්ඩ්බෝල් සෙල්ලම් කරන්න තියා එහි නීතිවත් නොදැන ඔවුන් සිය ජිවිතය වෙනුවෙන් ගන්න තීරණ හරි කියන්න අපට බෑ... ඇත්ත ඔය වගේ වැඩ වලින් අපකීර්තියට පත්වෙන්නේ අපේ රට... නමුත් අපට හෝ රටට බැරි නම් ඔවුන් වෙනුවෙන් යමක් කරන්න.. ඔවුන් කරන දේවල් වැරදීයි කියන්නත් අපිට අයිතියක් නෑ... සමහර විට ‍ඒ ප්‍රශ්ණ තවත් නරක අතට හැරෙනවා වෙන්න පුලූවන් ඒත් ඔවුන් කරන්නේ ඔවුන්ට කලහැකි හොදම දේ නෙවෙයිද? චිත්‍රපටය බලා අපට පුළුවනි බනින්න අපේ රටේ වැරදි පෙන්නවා කියලා නමුත් ඒ ඇත්ත නම් ඇත්ත තිත්ත නම්??


සමාවෙන්න මේ සටහන පැටලිලි සහිත ඇති...චිත්‍රපටය ඇත්තෙන්ම මාව ඕනාවටත් වඩා සංවේදී සිතුවිලි අතර පැටලෙව්වා.. සමහර අය කියයි අපෝ ඕක මොකක්ද හිනා වෙන්න හොද කොමඩි එකක්... බලලා අමතක කරන්න විතරනේ තියෙන්නේ කියලා...ඒත් අනේ මන්දා තාමත් ඒ චරිත මගේ හිතේ ලැගුම් අරන් හරිම අසරණ විදියට මගේ හිත ඇතුලේ එකපැත්තක හොල්මන් කරනවා...චරිත ‍වලට පණ පෙවු නළු නිළි කැලගේ හා අධ්‍යකෂ‍කගේ දකෂතාවය නිසා වෙන්න ඕනි. කොහොම උනත් "මචං" නිර්මාණය කල සැමට මම ස්තූති වෙනවා. මම රසවිදි තවත් චිත්‍රපටයක් බවට "මචං" පත් කලාට.

පසු සටහන
*ඇත්ත ලංකාවේ සිනමාව තුල බොහෝ විට කථා වෙන්නේ අපේ බැරි කම හෝ ‍වැරදි තමයි. ඇයි ද දන්නේ නෑ.. 1996 ක්‍රිකට් ‍ ලෝක ශූරතාවය දිනා ගත් හැටි... සුසන්තිකාලා.. ශෙහාන් අබේපිටියලා ගැන අපේ සිනමාවේ ඉඩක් තවමත් වෙන් වෙලා නැත්තේ....

************

හිතවත් මගේ මරණය,
ඇපල් අච්චාරු පිළිබදව දුන් ඔත්තුවට බොහෝම ස්තූතියි. කියලා ගොඩක් කල් උනාට අද තමයි රස බලන්න අවස්ථාවක් ලැබුනේ...ඇත්ත හරිම රසයි. අනිත් අයත් කාලා බලලා කියයි.

හිනා වෙන මුහුණු

මොහොතක අස්වැසිල්ලක් ලබන්නට
ගෙවන මේ විකාර රූපී දිවියෙන්
අදුරටම වැද
ගලවා විසි කලෙමි බොරු
වෙස් මුහුණු

අදුරුම ආගාධයේමුල්ලකට වී නුඹ
මවා හසරැලි
මා දෙස බලාන උන්නා
එක එල්ලේම

අමතකව
නුඹ අජීවී බව
මටම දුක හිතුනා
මං ගැනම
වෙස් මුහුණුත් මට
හිනාවෙන රග දැන

ආයෙමත් මොහොතකින්
යායුතු බැවින්
ආලෝකයේ රාජ්‍යයට
පිසදමා කදුළු බිදු
පැළදා ගනිමි නුඹවම
මම සිනා සෙමි
මම සිනා සෙමි
මම සිනා සෙමි
‍ලෝකයට...

මලී 17.11.2008

අනේ මගේ සුන්දර සෙනසුරාදා...!!!

මේ ගෙවිලා යන්නේ ඉරිදා රැය....මම කැමතිම දවස් දෙකකින් පසුව පුරුදු විදියට ගෙවුනු සති අන්තය ගැන ලියන්නයි මේ යන්නේ... මේ සමහර විට සති අන්තයේ සුන්දරත්වය ගැන පාරම් බාන අන්තිය ලිපිය වෙන්නත් පුළුවන් අහෝ මා අදරණීය සෙනසුරාදා දිනය මගේ විවේකි දින වලින් ඉවත්ව යන්නයි හදන්නේ... හයියෝ මට වෙන්න යන දෙයක්... ඊයේ 15 අපේ ගමේ පන්සලට මා‍සිකව දෙන දානය දෙන්න නියමිත දිනය, ‍නිවාඩු දචසක් නිසා මටත් කාලෙකට පස්සේ දානේ පිළියෙල කරන වැ‍ඩේට එකතු වෙන්න පුළුවන් උනා. දුක තමයි දවල් වෙනකම් නිදා ගන්න නම් බැරි උනා. කමක් නෑ කියමුකෝ....දානෙත් පන්සලට පිළිගැන්වුවා කියමුකෝ...එහෙම්මම අම්මා මාව එක්ක ගියා ටවුන් එකට...ම‍ටත් කොණ්ඩේ කපා ගන්න යන්න ඕන වෙලා තිබ්බේ ඉතිං කලින් ඉදන්ම මම ඔය දවස වෙන් කරගෙනයි හිතුවේ..ඒත් කවුද හිතුවේ‍‍‍ මේ වගේ හෙණ ගෙඩියක් පාත් වෙයි කියලා.... අම්මා මාව එක්කන් ගියා සිංගර් එකට... ඒකේ මැහුම් පන්තියට. සකල කළාවන්ගෙන් පරිපූර්ණ ගැහැණියක් ලොවට දායාද කිරීමේ අපේ අම්මාගේ සිහිනයේ ප්‍රතිඵලයක් විදියට මට මැහුම් ඉගන ගැනීමට නියෝග කෙරුනා...වසර ගනනාවක්ම කට්ටි පැණ පැණ සිටියත් තව දුරටත් එසේ කිරීමට නො‍හැකි වූ බව ශොකයෙන් යුතුව දැණුම් දෙන්නෙමි. ඇත්තම කියනවා නම් මට ඇදුම් මහන්න තියා බොත්තම් කාසයක් වත් හරියට මහ ගන්න බෑ... ඉතිං අම්මත් සාධාරණයි නේ..ඉතිං කොහොම හරි තට්ටු තුනක් නැගලා පන්තියට ගියා... තරමක වයස කෙනෙක් ඒ කියන්නේ අවුරුදු පනහකට විතර කිට්ටු කෙනෙක් තමයි උගන්නන්න ඉන්නේ...එයා මගෙන් ඇහුවා මොනවද ඉගන ගන්න ඕනි කියලා...අපේ අම්මා කිව්වේ නැතැයි මෙයාට හැමදේම උගන්නන්න ඕනි කියලා... මම ඉතිං වට පිට බලලා හෙමිහිට කිව්වා මම එම්බ්‍රොයිඩර් වලින් පටන් ගන්නම් කියලා...ඒ අනුව මාව පන්තියට බදවා ගත්තා
මට ලබන සතියේ ඉදන් පන්ති එන්න කියලා එනකොට අරන් එන්න ලිස්ට් එකකුත් දුන්නා
සුදු පොප්ලින් 1m
Frame 1
එම්බ්‍රොයිඩර් නූල්
නො 11 මැෂින් ඉදිකටු 1
DMC නූල්
එම්බ්‍රොයිඩර් කතුරු 1
පැන්සල් 1
‍ටිෂු කඩදාසි 1

දුකම කථාව පටන් ගන්නේ දැන්. පන්තියේ නීතිය අනුව මාසෙකට පැය 20ක් ඉගෙන ගන්න අනිවාර්යයි.මට සති මැද බැරි නිසා අනි‍වාර්යෙන් පැය 20 අවරණය කරන්න වෙන්නේ සති අන්තයේ. එකෙත් ඉරිදා පන්ති නෑ ඉතිං මට සෙනසුරාදා පන්තියට තමයි ඉන්න වෙන්නේ සාමාන්‍යයෙන් පන්ති ‍තියෙන්නේ පැය 2 බැගින්
9-11 , 11-1.00 , 2-4 ටීචර් කිව්වා මට උදේ 9- 1 වෙනකම් පංතියේ ඉන්න එන්න කියලා...ඒත් එහෙම බැළුවත් ආවරණය වෙන්නේ පැය 16 යි මට හිතෙන්නේ මට 9 ඉදන් 2 වෙනකම්ම ඉන්න වෙයි වගේ අහෝ එතකොට සෙනසුරාදා උදේ ‍සිරසේ ළමා චිත්‍රප‍ටය,දවල් වෙනකම් නිදා‍ගන්න, පොත් කියවන්න ‍ඔය හැම දේ කරන්නම මට සෙනසුරාදා අහිමි වෙනවා...අනේ මන්දන්නේ නෑ...මම මහන මැෂිමකින් කොට්ට උරයක් වත් මූට්ටු කරලා නෑ...ලබන සෙනසුරාදා මම මොන විකාරයක් කරගනීද දන්නෙත් නෑ.. ගිහිල්ලම බලනවා ...පන්තියේ අනිත් ලමයි නුත් මං දිහා බැලුවේ අරුම පුදුම සතෙක් දිහා බලනවා වගේ...එයාලත් කොයි කුලේ අයද දන්නේ නෑ... ලබන සතියේ ගිහිං ඇවිත් කියන්නම් මොකෝ උනේ කියලා දැනට නම් ඔළුවේ තියෙන්නේ මට අහිමි වෙන්න යන සුන්දර සෙනසුරාදාව ගැන විතරයි...මං පව් නැද්ද අප්පා.... :(

Walk on By

I walk to relieve the pain,........... I walk to be found
I walk to clear my head,............. and I walk to be profound

I walk to find myself, I walk to find help
I walk to find the innocence I once had,......I walk to find my lost soul

I walk to know how I feel.
But I am lost and find nothing

I do not get what I reach for, what I scream for


So here I am wanting more,
Reaching, hoping, tormenting, loosing &........ Lost,

FIND ME !

ආගම්

ඇසළ නිකිණි බිණර
ඔය කොයි කොයි ‍පොයත්
නත්තල් රාමසාන්
ඔය කොයි උත්සවයත්
තියෙද්දි අනේ මට හිතෙනවා
අපේ රටේ තව තව ආගම්
තිබුනා නම් කියලා
දැනට නම් මට
නිවන් දකින්නවත්
ස්වර්ගස්ථ වෙන්නවත් ‍නෙවෙයි
ගෙදරට වෙලා
නිදහසේ ඉන්න.

නිදහස් සිතුවිල්ලක් පමණි.

12.11.2008

කෙනෙකුට

මහා ලොකු බර කළු ගල් බෝර
නැති උනාට
එකම එක වචනයක් ඇති
හිතේ බැමි පුපුරවන්නට

11.11.2008

Idiot - on the loose

:-)

Someone tried to hack my account which I post to this blog from

Thank God I use my Kitten's name as the password . lolzzz

තීරණ

තීරණ - අපේ ජිවිත ‍කාලෙදි අපි කොයි තරම් නම් තීරණ අරන් ඇද්ද ගනිමින් පවතිනවද තව ඉස්සරහට කොයි තරම් නම් ගනීවිද? කියන්න බෑ නේද? උදේ අවදි වෙන වෙලාවෙන් පටන්ගත්තම ‍රෑ අපි නිදාගන්නේ කීයටද කියන දේ වෙනකම්ම තීරණය වෙන්නේ අපි අපිට තේරී හෝ නොතේරී ගන්න තීරණ මත නේද? මම හිතන්නේ අපිට නොතේරෙන ළදරු අවධියේ ඉදන්ම අපි තීරණ ගන්න ඇති. අඩන්න ඕනි කොයි වෙලාවටද හිනා වෙන්නේ කොයි වෙලාවටද ව‍ඩාගන්න කියන්නේ කාටද ‍කොයි සෙල්ලම් බඩුවද ඉල්ලන්නේ ‍ඔය විදියට ‍ඕනි තරම් තීරණ. ඒත් ඒ කිසිම ‍තීරණයක් අපේ ජීවිත වෙනස් කරන්න හෝ ලොකු බලපෑමක් ඇති කරන්න තරම් ප්‍රබල වෙන්නේ නෑ නේද? ඒත් අපි වයසෙන් වැඩෙන්න වැඩෙන්න අපි ගන්න තීරණ අපේ විතරක් නෙවෙයි අපි අවට ඉන්න අපි සමග ජීවත් වෙන බොහෝ දෙනෙකු‍ගේ ජීවිත වලට අඩු වැඩි වශයෙන් බලපෑම් ඇතිකරනවා නේද ?

අපි කන බොන කෑම වලින් පටන් ගත්තම අදින ඇදුම ඉගන ගන්න විෂය පද්ධතිය යන ‍එන තැන් ආශ්‍රය කරන යාළුවෝ කරන කියන හැම දේම පිළිබදවම හැමවෙලේම අපිට ගන්න තීරණයක් ඉතුරු වෙනවා. සමහර වෙලාවට අපි තීරණයක් ගන්න කොයි තරම් නම් හිතනවද ? බුද්ධියට ඉඩ දීලා තිරණ ගැනීම මනසට හිතට හැගීම් වලට ‍‍එක එක වෙලාවට එක ‍එක සාධක වලට ඉඩ දීලා අපි තීරණ ගන්නවා. සමහර වෙලාවට අපිටම හිතෙනවා නේද සමහර තීරණ ගන් අපි ඉක්මන් උනා වැඩියි කියලා,එහෙමත් නැත්නම් පරක්කු වුනා වැඩියි කියලා. එහෙ‍ම තමයි තීරණයක හොද හා නරක කියලා දෙපැත්තයි තියෙන්නේ එක්කෝ අපි ගන්න තීරණය නිසා අපි සතුටු වෙයි ‍නැත්නම් දුක් වෙයි. එච්චරයි. ඒත් එකෙන් පස්සේ ඉතිරි වෙන්නෙත් තවත් තීරණයක් ගන්න වුවමනා කරන පසුබිමක් හැදෙන එක විතරයි.

සමහර වෙලාවට අපි සතිගනන් කල්පනා කරලා තීරණ වලට එළබෙනවා. නැත්නම් බොහොම කෂණිකව හිතට එන අදහස අපි කියනවා. එ ‍දෙවිදියෙන් කොයි විදිය කලත් අන්තිමටම අපි කියන වෙලාවල් තියනවා නේද අපරාදේ මම ඒ විදිය තීරණයක් ගත්තේ කියලා. ඒත් කරන්න කිසිම දෙයක් ඉතු‍රු වෙලා නැති වෙන්න පුළුවන්. සමහර විට ඉතිරි වෙලා තිබුනත් ඒක ක්‍රියාත්මක කරන්න තරම් අපි හිතින් ‍ශක්තිමත් නැති වෙන්න පුළුවන්. සමහර විට ශක්තිමත් වුනත් එක තීරණයක ඉන්න බැරි අය කියන නාමය ලබාගන්න අකමැති කම නිසාම ඒ ගැන වැඩි දුර නොහිතා ඉන්න පුළුවන්. ඒක එහෙම තමයි. සාමන්‍යයෙන් පිරිමි අය කියන්නේ එයාලා එක තීරණයක බොහෝ දුරට රැදී ඉන්නවා කියලා. ගෑහැණු අයව ලේබල් කරලා තියෙන්නේ චපල බොළද පිරිසක් විදියට ඒකට හේතුව තීරණ ගැනීමේදී හා ඒවා ක්‍රියාත්මක කිරීමේදි කාන්තාවන්ගේ තියන ගතිපැවතුම් වෙන්න ඇති.

ඔය අතර සමහරු කියනවා "මම නම් කවදාවත් මම ගන්න තීරණ ගැන පසුතැවෙන්නේ නෑ" කියලා. එහෙම අය ඉන්නවා නම් හරිම වාසනාවන්තයි. ඒත් ජීවිතේ එක් අවස්ථාවක දිවත් පසුතැවුනු අය නැති වෙන්න බෑ. මගේ සම්බන්ධයෙන් නම් මම ගත්ත සමහර තීරණ ගැන පසුතැවුනු වෙලාවල් තියනවා.ඒත් ඒවා මත්තෙම නහින්නේ නැතුව මගේ ගමන හදාගන්න මම උත්සහ කරනවා.

තීරණ ගන්නේ නැතුව අපිට ජීවත් වෙන්න පුළුවන් නම් කොච්චර ෂොක්ද? ඔක්කොම අප කෙරෙහි බලය තව කෙනෙකු‍ට පවරලා. එහෙම ඉන්න අයත් ඉන්නවා නේද? ගෙදරට සියල්ල පවරලා තමන්ගේ දේවල් පවා ඉටුකරන එක පවා අම්මලා තාත්තලට බාර දීලා බොහොම සැනසිල්ලේ...අපි කථාවට කියන්නේ රාමුවේ ඇතුලේ ජිවත් වෙන අය. කන්නේ බොන්නේ අදින‍්නේ පලදින්නේ අනිත් කෙනෙක් කියන විදියට කොටින්ම ඉගන ගන්න විෂය පද්ධිතිය තීරණය කරලා දෙන්නෙත් ගෙදර කවුරු හරි. කසාද බදින්න ගෑණීව හරි මිනිහව හරි තොරලා කසාද දවස තීරණය කරලා දෙන්නෙත් අනිත් අය. එහෙම අය නම් හරි පව්. ඒත් වෙලාවකට හිතෙනවා මමත් එහෙම උනා නම් ඉවරයි කියලා. එ‍තකොට ගන්න තීරණයක් වැරදි උනොත් එකත් වෙන කෙනෙක්ගේ කරපිට පටවලා මට බබා වගේ ඉන්න තිබ්බා. ඒත් ‍එහෙම ඉන්න බැරි ලෙඩක් තියනවානේ.

දැන් ඔන්න මට තව තීරණ දෙකක් ගන්න අවස්ථාව ඇවිල්ලා. මම මේ බයිලේ තව ලියනවාද මෙතනින් නතර කරනවද. මේක පෝස්ට් එකක් විදියට දානවද නැද්ද. ඕන එකක් මම මෙක මෙතනින් නවත්තලා පබ්ලිශ් නව් ක්ලික් කරනවා.

A change is gonna come

Two songs I always loved from the day I heard them...






A Change is gonna come

I was born by the river
in a little tent
and oh just liked the river I've been running ever since
It's been a long
long time coming but I know
a change is gonna come
oh yes it will

It's been too hard living
but I'm afraid to die
I don't know what's up there beyond the sky
It's been a long
long time coming but I know
a change is gonna come
oh yes it will

Now I go to the movies
and I go downtown
somebody keeps telling me don't hang around
It's been a long
long time coming but I know
a change is gonna come
oh yes it will

So now I go to my brother
and I say brother help me please
but somehow he winds up knocking me
back down on my knees

Oh there were times I thought
I wouldn't last for long
now I think I'm able
able to carry on
It's been a long
long time coming but I know
a change is gonna come
yes it will ohhh
I know a change is gonna come
I said I know a change is gonna come

hey hey
a change is gonna come right now ohhh
a change is gonna come a change is gonna come
I see it know hey
oh my
I said a change is gonna come


Love's Devinne





Then the rainstorm came, over me
And I felt my spirit break
I had lost all of my, belief you see
And realized my mistake
But time threw a prayer, to me
And all around me became still

I need love, love's divine
Please forgive me now I see that I've been blind
Give me love, love is what I need to help me know my name

Through the rainstorm came sanctuary
And I felt my spirit fly
I had found all of my reality
I realize what it takes

'Cause I need love, love's divine
Please forgive me now I see that I've been blind
Give me love, love is what I need to help me know my name

Oh I, don't bet (don't bend), don't break (don't break)
Show me how to live and promise me you won't forsake
'Cause love can help me know my name

Well I try to say there's nothing wrong
But inside I felt me lying all along
But the message here was plain to see
Believe me

'Cause I need love, love's divine
Please forgive me now I see that I've been blind
Give me love, love is what I need to help me know my name

Oh I, don't bet (don't bend), don't break (don't break)
Show me how to live and promise me you won't forsake
'Cause love can help me know my name

Love can help me know my name.

11 දෙනෙක් හා කවියක්

මේක මේ මම තනියම ලිව්ව එකක් නෙවෙයි. අන්තර්ජාලයේ මගේ මහගෙදර වගේ තැන යහෙළියෙක්ගේ පොඩි යෝජනාවක් මත ලියවෙච්ච කවියක්. මේ මුළු කවියම ලිව්වේ 10 දෙනෙක්. ලියන්න අදහස දුන්නු කෙනා ලිව්වේ නැහැ. ඒකයි දහ දෙනෙක් ලිව්වා කිව්වේ. කවියට නිමිත්ත කරගත්තේ "සුනාමි ව්‍යසනයෙන් සිය පුතු අහිමි වූ මවකගේ ශෝකය ".
හැමෝම එක කවියක් ලියමු කියන අදහස ගෙනාවේ සමනළී1987. කවියේ නිමිත්ත හා මුල් පද archrasikaගෙන්
Aravindalj, paba123,G2H, cj4ever,pooh27,harshafx,Asanka10, මම හා පිංතූර වැඩ කිඩ ටික දාලා කවිය නිමා කලේ Blackroses.
කාර්යබහුලත්වය හා නොයෙකුත් හේතු නිසා මට ‍දැන් ඉස්සර වගේ මහගෙදර යන්න වෙන්නෙ නෑ. අහම්බෙන් ගිය වෙලාවක තමයි වැඩේට එකතු වෙන්න ලැබුනේ ආයෙමත් දන්න අදුරන පිරිසක් සමග ඒ වගේ වැඩක් කරන්න ලැබුනු එක මට සතුටක්. ඒ සතුට ලබා දුන්නු හා කවිය මගේ බ්ලොග් සටහනට එකතුකරන්න අවසර දුන්නු හැම දෙනාටම ස්තූතියි.

සති අන්තයේ රෝහල් ගත වීම හා පාසැල් යාම

මේ සති අන්තයේ මගේ දවස් දෙකෙන් වැ‍ඩි හරියක් ගෙවුනේ මහනුවර ශික්ෂණ රෝහලේ 51 හා 26 කියන වාට්ටු දෙකෙයි පල්ලේ කැලේ ආයුර්වේද රෝහලෙයි. අපොයි මම නෙවෙයි, පඩිපෙළකින් ඇද වැටීම නිසා අ‍බාධිත වෙන රොගියෙක් එක්කයි මම හිටියේ පොත- 51 වාට්ටුව කතෘ කන්දේගම කුලරත්තන.

1991 මැයි 26 වන දින රජයේ කාර්යාලයක උඩු මහලින් බිමට ඇදවැටී මුහුණ,අතපය,ගෙල, කොදුඇට පෙළ පමණක් නොව සුසුම්නාවද සුණුවිසුණුව ගිය රෝගියෙකු මෙරට වෛද්‍යවරුන්ගේ පමණක් හැකියාවන්ගේ බලයෙන් බිදී ගිය සියළු කොටස් පුරුද්දා ප්‍රාණය ලැබ සිරුරේ දකුණු අර්ධය පමණක් යථා තත්වයට පත් වු පසු තමන් ලබන අත්දැකීම් උපයෝගී කරගෙන ලිව්ව පොතක් තමයි 51 වාට්ටුව කියන්නේ. රෝගියෙක් ස්නායු රෝග ආශ්‍රිත ‍ප්‍රතිකාර ලබාදෙන වාට්ටුවක බොහෝ කාලයක් ප්‍රතිකාර ගන්නා අතරතුර ඔහුට ‍මුණගැසුනු වෛද්‍ය,හෙද,සාත්තු සේවක හා කම්කරු යන සියළුම අංශ වලට අයත් සේවක චරිත හා රෝගීන් පිළිබදව මැදහත් සිතින් ලියන ලද පොතක් විදියට මම මේ පොතට කැමතියි. ‍ඒ හැර ‍මුළු පොත පුරහම දිව යන ආබාධිත රෝගියෙකුගේ ගුප්ත වේදනාත්මක් අත්දැකීම වලින් මේ පොත වැසී ගිහින් තිබුනා. ජීවිතේ අද වෙනතුරු කවරදාවක් වත් ‍රෝහලක පැය ‍දෙක තුනක් වත් ගත කරලා නැති මට මෙම පොත අපේ සමාජයේ තවත් පැත්තක් පෙන්නුම් කරා කියලා මට ‍හිතෙනවා. පොත කියවද්දි ඇති වෙන අනුකම්පාව වගේම කුතුහලය පිරි අමුතුම හැගීමකුත් පොත වෙත මගේ ආසාව වැඩි කලා.

මම මේ පොත ගත්තෙත් ‍‍බණ්ඩාරනායක පොත් ප්‍රදර්ශණයෙන්. පොතේ පිටු ගණන අඩු වීමත් පොතේ නමත් ‍‍ආකර්ශනයෙන් යුත් අනිත් පොතුත් නිසා මේ පොත කියවන එක දවසින් දවස කල් ගියා. ඒත් අවංකවම කියන්න ඕනි දේ තමයි මුළු ප්‍රදර්ශණයම පීරලා හොයා ගත්තු මේ වසරේ හොදම නවකථාව ‍වුනු ලියනගේ අමරකීර්ති‍ගේ "අටවක පුත්තු" හා හොදම කෙටිකථා සංග්‍රහය වු ගුණදාස අමරසේකරගේ "විල්තෙර මරණය" කියන කෘතීන් දෙකටම වඩා මේ පොතේ ඇතුලාන්තය මාව ආකර්ශණය කරගත්තා. අටවක පුත්තු කියවලා ඉවර උනාම මට හිතුනේ මේ ව‍ගේ කථාවක් මම මීට කලින් කියවලා තියනවානේ කියන එකයි. ඒ හැර එහි එන සිදුවීම් විස්තර කිරීම් මීට වඩා ප්‍රබල විය යුතුව තිබුනා කියලා මට හිතුනා. අවංකවම මට ‍අටවක පුත්තු හිතේ ලොකු සටහනක් තිබ්බ පොතක් කියලා නම් කරන්න බැහැ. අනේ මන්දා මම පරිවර්ථන පොත් වලට වැඩියෙන් ඇලිලා ඉන්න හින්දද කියලා මට මේ සාහිත්‍ය සම්මාන ලැබූ පොත් දෙකම ‍ගත්තේ අපරාදේ කියන ලිස්ට් එකට දාන්න හිතුනා. ඒ අතරින් විල්තෙර මරණය නම් ප්‍රධානයි. හේතුව එහි කථාව පවා පදනම් වී තිබුනේ අපි කවුරුත් දන්න ලකෂ්මන් කදිර්ගාමර් මහතාගේ මරණය පසුබිම් කරගෙනයි. එහි එන අනිත් කථා පවා මගේ හිතේ වැඩි මතකයක් ඉතිරි කලේ නෑ. එක්කෝ ගැටළුව තියෙන්නේ මගේ දැණුමේ නැත්නම් අපේ සාහිත්‍ය පවතින්නේ දුක්බර තත්වයක. අනේ මන්දන්නේ නෑ ඉතිං ඕවා. මම කියෙව්වා මට හිතුනා මම ලිව්වා .

************************************************

මේ ඉරිදා හවස් වරුවේ මම ආයේ ගිහින් වාඩි උනා ස්කොලේ උසස් පෙළ පන්තිය ඇතුලේ. සෑහෙන්න කාලෙකින් මගේ යාළුවෝ ටික ආයෙත් මුණ ගැහුණා. එක්කෙනෙක් බැදලා..කට්ටියක් රස්සා කරනවා...කට්ටියක් සරසවි යනවා... එකෙක් රට. හප්පේ එක බත්පත බෙදන් කාපු කෙල්ලෝ 8 දෙනෙකුට ‍වෙච්චි දෙයක්. ආය ඉතිං එහෙම කිව්වට මක් වෙලාද ඔය ඉන්නේ 8 දෙනාම යස අගේට අම්මේ ඔව් අංජු ලස්සන වෙලා, හෙලා‍ මහත් වෙලා , නෙරා සුදු වෙලා කට්ටියට කථාකරන්න දේවල් කෝටියයි. ඔය අස්සේ ගදයා එනකම් බලන් ඉන්න වෙලාවේ මගේ සෙරෙප්පුව වැටුනේ නැතැයි කාණුවට. ගන්නත් බෑ වතුර තියෙනවා කාණූවේ. හයියෝ!!! යැව්වා අංජුව බාටා එකට ඩොටෙක් අරන් එන්න. එයා එනකම් හෙලාව තියා ගත්තා මගේ ඉස්සරහින් ‍එතකොට යන එන අයට පෙන්නේ නැහැනේ. ඔය අස්සේ නිරා එහා පැත්තේ හිටිය සෙරෙප්පු හදන කෙනා එක්ක කථාවක්. මෙන්න බොලේ ටිකකින් අර මනුස්සයා ඇවිත් කම්බියක් දාලා සෙරෙප්පුව අරන් දුන්නා. මට හරිම සතුටුයි ඒත් ඒක දාන්න බෑ කුණූ වතුරෙනේ තිබ්බේ. අංජු ඩොටා ගෙනාවම ඒක දාගෙන හිටිය සෙරෙප්පු කුට්ටම ෂොපින් බෑග් එකේ දාලා හෙලන්ගේ බෑග් එකේ දැම්මා. ඒකී මට බැන බැන ඒක උස්සන් හිටියා. මොනවා උනත් මම කරනවා වගේ බැග් එක බිමින් තිබ්බේ නම් නෑ. ගදයා ආවට පස්සේ අපි ගියා මේනා ලගේ ගෙදර. පැය 4ක් විතර බොහාම සතුටින් එක විනාඩියක් වත් වචන නැතුව හිස් වුනේ නෑ. හිනාව නැති උනෙත් නෑ..හොද වෙලාවට ගෙදර අනිත් අය දේව මෙහෙයකට කියලා ගියා. නැත්නම් අපිව ගෙදරින් එළවනවා ෂුවර්. හැමෝටම කියන්න අළුත් තොරතුරු කප්පරයි. අළුත් කථා එක්ක බැදෙන පරණ මතකයන් අපිව ආයෙත් ස්කොලේ ගෙනිච්චා. 5.30 විතර මේනලගේ ගෙදරින් එනකොටම පටන් ගත්ත කුඩු පොද ගෙදර එද්දි මහා අකුණු ගගහ වහින වැස්සක් වුනා. හොද හැටි තෙමිලා ආදරණීය මතකයන් ටිකකුත් ‍ගොඩගහගෙන ගෙට ගොඩ වුනා. හ්ම්ම් සති අන්තයත් ඉවරයි. හෙට ඉදන් ආයෙත් පුරුදු රවුමේ කැරකෙන්න වෙනවා ඒත් ජීවිතය සුන්දරයි. මට එහෙම හිතෙනවා.!

කතරක සිහින

කටුමැටි ගෙදර ගඩොලින් නිම වෙන්නයි
වහලේ පිදුරු රටඋළු සෙවනට යන්නයි
තෙල් නැති ලාම්පුවෙ දැල්ලට විදුලිය දෙන්නයි
රට රැකියාවකට මම මේ කතරට ආවයි...

කුඹුරේ නිල් ගොයම සහරා වැලි කදුමත දකින්නයි
වැව් දිය පිස එන පවනේ සුව දූවිලි සුළගින් ලබන්නයි
විහගුන් ගැයූ කිචි බිචි ගී නොමැකී යන්නයි
දිවියේ මේ දුක් හෙට ‍‍පුතු ලොව සරි කරන්නයි...

කළු රත්තරං ළිං තව පිරෙන්නයි
ඒවා මතින් රියාල් කොල මැවෙන්නයි
මාසේ අන්තිමට පඩි පත ලැබෙන්නයි
පුංචි පැළට හෙට පුර හද පායන්නයි...

දිවියේ විඩා මට ‍බෝ කල් නොදැනෙන්නයි
කූඩුව තනා යළි මව් රට යන්නයි
මං එන තුරා පැටවුන් එහි සතුටින් රැකෙන්නයි
උන්ගේ අම්මා දෙවියන් රක්සා කරන්නයි...

පුතුනේ ගියත් තව ගැඹුරට නිරුදක කතරේ
ගතින් නැතත් සිතින් මම නුඹලා ඇසුරේ
පියඹා එමිය නැවතත් ලත් ඇසිල්ලේ
පිය සටහන් තඹා යමි මාවත‍ යළි පෙනෙනා හැටියේ....

මලී
06.11.2008

තෝසේ

පදමට පෙගුණු උදු ඇට
ඇඹරී පිටි ලෙස
ඇනී නිසි පදමකට
උණු තැටියේ හැදෙයි
රවුමකට...

වට්ටක්කා සමග
තවත් ගුණ එළවළු එකට
කැපී පොඩි වී පොල් කිරි
සමග
ඉදෙයි ‍සාම්බාරු හොද්දක්
රසට...

පොල් හා හාද වෙන
අමුමිරිස් කරල් ටික හොදට
ඇඹරිලා කරපිංචා සමග
සම්බෝලේ ලෑස්තියි
මේසයට...

හැමදාම යන ‍කඩේටම
ගොඩවුනා අදත් වෙහෙස වී
හොදටෝම
කොනේ පුරුදු මේසය
‍හිස්ව තිබුනා
පුරුවේ පිනට...

එවර්සිල්වර් පිගානට
සම්බාරු සම්බෝල
වැටුනයි හනි හනික
උණු උණුවේ තෝසේ
වැඩියයි මේසයට
එතකොට...

පිඩෙන් ‍පිඩ බිදෙන් බිද
අවසන් උනේ තෝසය
උළුදු වඩේකට තවත්
ඉඩ තිබු‍නේ
යාන්තමකට...

වර්ග වාද කොයි හැටි වෙතත්
කථා කරන බස කොයි එක වෙතත්
දනෝ යති සරස්වතියට තාමත්
ආදරෙයි අපි තොසේ රසට හැමදාමත්

‍සිංහල දෙමළ මුස්ලිම් කොයි එකා වුනත්
කුසගිනි වෙලාවට එක ලෙස වෙයි හාමත්
සිරුරේ උණු ලේ ගලති එක ලෙස හැමදාමත්
ඇයි මේ යුද්ධයක් හැම එක ලෙස සලකත්....


මම තොසේ කන්න ආසයි අප්පා.....!!!!!! ‍ඒකයි අදත් තෝසේ ගැනම ලියවුනේ....

කලින් ලිව්ව තොසේ කථාව.

For the Picture

Playing with matches, they burn the suburb
From the ashes, will our phoenix rise?

Dancing with rifles, we’re kissing cannons all the time
Desensitized, is it violence they love so much?

Running with scissors, they might poke out our eyes
Believes they will get a brand new sight

Edgy, aren’t they?
Finger on the trigger
Lingering on Killer instinct
Letting the bullet be the singer
And hum a song of destruction

Violent violins
Molotov melodies
Soothing the beast in them
Shredding our flesh, sharp Do-Re-Ti

Artisans of their self-destruction
Architects of our self-delusion
Partisans of radical solutions
Painting landscapes of desolation

පිංතූරයක් හා අදහසක්

මතකයි මීට පස් හය වසරකට පෙර
දැණුනා මොහොතකට ලෝකයම
මා දෑත් මත මෙන්- ඉනුවා ‍සිහිල් කදුළු බිදු
එදා නුඹ උවන දුටුවාම
පිය පදවියේ බර දැනුනාම උර මතට
නුඹ ගුලි උනා මා දැත් මත උණුහුමට
පිපිදී එද්දි නුඹේ මුව කිරි සුවද පිරි
සිනාහාවෙන්... දොඩමලු වෙන බව
දැනුනි නුඹ සුරලොව අප්සරා හා

දෙදෙරා යද්දි මිනිස් සිත වෛරයෙන්
ඇවිලුනා දසත ගිනි කදූ ‍‍ද්ව්ශයේ
වැසුනු කළු දුමාරයෙන් අන්ධ විය
මනුස් දම් මොහොතකින්

දැණුනා මොහොතකට ලෝකයම
මා අතින් ගිලිහි වැටුනු බව
නැවතුනා කාලය මාවටා ඇති හැම දේ සමග
නුඹේ මලානික වතේ දුක් බර කදුළු වියැලී යද්දි
යළි යළිත් තෙත් වුනා මා දෙනෙත් දරු දුකින්
පියවිලා ‍නිල් දෙනෙත් ගත කඩමලු ‍වී ගොසින්
සෙනෙහෙන් වැඩු ගත පෙගීලා රුධිරයෙන්
සුරලොවින් ආ දියණි මා හැ‍ර දමා යළි
එහි ගොසින්....!

පරපුරක් තනනන්ට
නසා තව පරපුරක බිජුවටක්
නොපිපි මල් පොඩිකරන්
යන ගමන කොයි නතරවත් ?

මලී
29.10.2008

අවකාශේ වෙනුවෙන් ලියන ලදි

ඇදුම් පැළදුම්

අනේ මට නම් දැන් ඇදුම් පැළදුම් කියන මාතෘකාව එපා වෙන්න ඕන හොදම විදියට එපා වෙලායි තියෙන්නේ...මොන මලවදයක්ද අප්පා..මට‍ මතක විදියට ඉස්කොලේ ඉගන්නපු විදියට නම් ඇදුමකින් කෙරෙන්නෙ සිරුර ආරකෂා කර ගැනීම හා විලි වසා ගැනීමයි...ඒ ඇරුනම රැකියාව හා සමාජ මට්ටම,ස්ත්‍රී පුරුෂ භාවය පෙන්වන හා ‍උපකරණයක් විදියටත් ඇදුම බාවිතා කරන්න ඕනිද? මට තේරෙන්නේ නෑ අයියෝ ....දන්න කෙනෙක් පැහැදිලි කරලා දෙන්න පුලුවන් නම් ලොකු පිනක්

කළු පාටම ඇදුමක් ඇන්දම එක එහෙම අදින්න එපා කියනවා පොඩ්ඩක් පොඩි වෙච්ච ඇදුමක් ඇන්දම ගලවලා අයන් කරලා අදින්න කියනවා....සාරි එක අදින දවසට බස් එකෙන් බහිද්දි පොට අල්ලගෙන බහින්න කියනවා....ඩෙනිම් ඇන්දම රස්සාවට පිළිවලට ඇදගෙන යන්නේ නෑ කියනවා...

කොණ්ඩේ කැපුවම කොට වැඩියි කියලා කියවනවා.... කොණ්ඩේ වැව්වම ඒක බදින්න කියනවා ‍බැන්දම ගොතන්න කියනවා ගෙතුවම පොනී ටේල් දාන්න කියනවා එක දැම්මම තව තව ‍ඒවා‍....!
කරාබු දෙක ගලවලා තියන්න බෑ දා‍ ගන්නකම් අල්ලපු ගෙදර ගෑණිටත් නින්ද යන්නේ නෑ... චේන් දැම්මම ඒක පරිස්සම් කර ගන්නලු, ගලවලා තිබ්බම ගස් ගල් ව‍ගේ පාරේ යනවා කියලා කියවනවා....
ඇදුම් දෙකේ පාට හරියන්නම ඕනලු... එකක් ඇන්දම ඒක ඇන්දේ ඇයි ඕකට හරියන්නේ වෙන පාට එකක් නේ කියනවා....ගෙදර මිනිස්සු විතරක් නෙවෙයි මේ අහල පහළ ඉන්න උනුත් බලන්නේ අපි අදින්නේ මොනාද කියලා මොන මල වදයක්ද මන්දා..!

ඇයි දෙයියනේ මිනිස්සු ඇදුම් ගැන මෙච්චර වද වෙන්නේ....මං හිතන්නේ ගැණු අය තමයි වැඩියෙන්‍ම ඒ ගැන වද වෙන්නේ ඉතිං මමත් අයිති ඒ ව‍ර්ගයටමනේ ඒ වුනාට මට ඔය වල වදේ කරන්න බෑ අප්පා.... මම මොනා ඇන්දම වටේ ඉන්න් අයට මොකෝ! මම අදින ඇදුමෙන් සිරුර අනව්‍ශ්‍ය විදියට නිරාවරණය වෙන්නේ නැත්නම්...ඔය කියන සංස්කෘතියට හානියක් නැත්නම් මම පොඩි වෙච්ච ඇදුම් ඇන්දා කියලා ඇති අමාරුව මොකක්ද මම නොගැලපෙන පාට වල ඇදුම් ඇන්ද කියලා අනිත් අය වද වෙන්නේ මොන එහෙකටද...! මගේ කොණ්ඩේ මට ‍ඕනි විදියට කපා ගන්න මට අයිතියක් ‍නැද්ද...කරාබු නැති වුනා කියලා මගේ කාන්තාභාවයට හානි වෙනවාද.....මම හයි හීල්ස් දැම්මේ නැති වුනාම මට ඇවිදින්න බැරි වෙනවද......ඇයි මේ අපේ සමාජේ මෙච්චර මොන්ගල් විදියට ඇදුම් ගැන වද වෙන්නේ....ඇයි ඇදුම් ගැන නීති රීතී දාගෙන හැඩ තල හදා ගෙන රාමු හදා ගෙන ඉන්නේ? මට නම් එපා වෙලා හොදටම..... අවසාන වශයෙන් මට අහන්න තියෙන්නේ එක දෙයයි "මොන මල රෙද්දක්ද අප්පා!!!!!!"

Violin - Play

I sit upon my throne,
Playing my violin alone,
Such sweet sorrow, I've never thought of play,
In silence I play, without a ply

How bitter a soul, how tender a sound!
Serenity in my soul has now been found!
A lulling dream, laced in despair,
From a fearsome dark soul's own nightmare

Trapped forever, in darkened fire,
Without hope of flying any higher,
In tainted wings, I hide in sin,
With my beloved violin

The notes float desperately to the Heavens above,
Daemonic grace, a monstrous love,
Who knew I could cherish her like so?
Decadence of sound from soul of hell below

Hearing the echo's of my own sound, I recall,
The tragic day when the angel did fall,
A tear proclaims great lament within,
To separate Oneself from Their beloved kin

A noxious moment, a wretched breath,
As I listen to the sonata of my own death,
A beautiful plague infests both ears,
Upon every note that beckons

Lo and behold, a great polyphony of strings!
Enough to rip me apart with sadness,
The sounds now bind me, like horrid chains,
And you may feel the soul's pains

It is difficult to know how a soul so infernal,
Could produce such beautiful music, eternal,
Perhaps I have never lost my heart,
to produce such wondrous works of art

Look to the sky, and embrace the rain,
Listen to my eternal disdain,
See past the fire and the burning coals,
And help me to free the withered soul

Darker Side of the Moon

Stress, Hate, Rage, Loneliness......ripping, tearing,
Fighting its way into my soul like an uncontrollable wild fire....

Solace I seek, but the
Bone-deep weary tiredness keeps my
Feet from leaving the road.

I'm on a dusty broken path
Strewn with broken glass and
Thorns from the Red Blood Roses
You sent behind.

If I only had the emotions
The energy to expend...

I would hate you with all of my being
But as it is, I'll just keep walking
Towards the end.

Through space and time

Across the Barren space,
Through spiteful time of vex
There is you !
And it's just sublime !

In GOD we (dis)Trust

And I was at a Church last Sunday !.

Can you believe it? ... me?? in a Church ... after getting damned by GOD himself ? ... almost a controversial issue.

Anyway, the truth being, I had to wait for some complete idiot who's suppose to be one of my next clients and chose non other than the house of god to meet me. The reason being, he didn't want any other's to see him with a lawyer and just (MAY BE) he thought I would be completely honest with him fearing GOD him self looking at me inside the church ( puh !... he surely doesn't know me)

However, while waiting for him, I just jotted down something in my note pad.. and going to pour it over here, just that so I can torment your brains a little as well. Nothing of my usual extensive vocab usage.. just thoughts that came from time to time.

GOD and Us

I sit here.. watching men and women both young and old walking pass by me. Kneeling down.. crossing their selves with the holy signature of god and might be saying "God may have peace upon me" or the worst of cases like mine ... "God dude, just forgive my sins will you mate ?"

What is god ? , what is faith ? What is destiny ? what is the sole purpose of us humans having the thing called religion ?

There's no God in this world, I seriously believe it in the core of my own prudent and stubborn self. I believe that goodness and the wickedness alike lives inside all of us at different degrees and different scales.

Humans are also stupid. I believe that. Because I am one good example ! But I see my self as a stupid brat also. Rejecting the norms of stupid humans sometimes. I believe in a thing called True Love as well...Not one night stands or banging for the heck of it.... yet to find that illusive true love, I must travel a long way I suppose. ...............but I really do believe that there's no god in this world, they are all fakes................ Fake as Fish in a fish bun sold at our school tuck shop back in school days.

Gods.. the word GOD.. represent the prime and solid weakness of our own selves as humans. What do GOD's represent... Incomparable Perfection. From Jesus to Allah to all what nots of gods that have ever roamed the illusive sub conscious minds of humans.

We cling on to the hope of perfection that we can never achieve.. and create some mighty powerful GOD whom has achieved it. The absolute perfection.

yet, to be on the safe side.....

Compadre... I have sinned. !! May his holiness the god bestow his limitless compassion upon me and salvage my soul out of the depths of hell.

නිකම්ම ලියවුනු අදහසක්

ගව් ගණන් දුර
ගෙවා මග තනිව
හිස් දැතින් පැමිණි
මග අදින් අහවර
වෙයි ඉතිං

කුළුදුලේ හිත පිරුණු
ආද‍‍‍රේ උණුහුමට
සීතලේ හිරි වැටුණු
ඇගිලි පොඩි හුරුකරගන්න
වෙයි ඉතිං

තබන පියවර ගානේ
මල් යහන් තොතිබේවි
කදුළු මල් කූඩ නෙලන්නට
හිත හයිය කරගන්න
වෙයි ඉතිං

ආද‍රෙන් දිරි අරන්
නුඹ ඉන්වා නම් ළගින්
කදුළු පිසදා හින හෙන්න
මොහොතකට
ඔය උර‍හිසේ සැතපිලා
ආ‍දරෙ හීන කතන්දර
මුමුණන්න
මගේ ජිවිතේ වෙලා
මා වටා එතෙමින්
ඉන්නවා නම් නුඹ ළගින්
ආදරෙයි මම හැමදාම

පැටළුනු දෙඅත් වල
උණුහුමේ රැදෙන්නට
තාරුකා පෙළ මැදින්
මිදුමෙන් කදු වැටි වලින්
දෙදුනු මාළිගාවක
හීන පු‍‍රෝගෙන
කොන්ක්‍රීට් වනන්තරේ
ජීවිතය දකින්නට
හැමදාමත් නුඹ ඉන්නවා නම් ළගින්
ආද‍රෙයි මම හැමදාම


මලී 20.10.2008

පිංතූ‍රේ දැක්කම කෙනෙක්ව මතක් උනා එකයි අවකාශේ අද කවිය ලියන්න මේ පිංතූරේ තොරගත්තේ....මේ බ්ලොග් සටහනත් වෙන් වෙන්නේ එයා වෙනුවෙන්...... කවියත් එයාටමයි....

හිත මිතුරු යාළු යෙහෙළි

ගොඩක් දවසකින් ආයේ පුංචි ‍බ්ලොග් සටහනක් දාන්න හිතුනා.....අද දවසේ අවකාශේ වෙනුවෙන් ලිය වුනු කවිය නිසයි හදිසියේ මේ සටහනත් යොදන්නේ.... ඇත්තම කියනවා නම් අන්තර්ජාලය කියන්නේ මට හොද මිනිස්සු ගොඩක් මුණ ගැහුණු තැනක් සියළු දෙනාම මුණගැහුනේ එළකිරි හරහා කියන දේ අමතක කරන්න බෑ...ඒත් කාලයත් සමග බොහෝ දේ වෙනස් වෙන නිසා දැන් වෙනකොට මුණ ගැහෙන තැනුත් වෙනස් වෙලා...එත් මතකයන් හැමදාමත් පවතිනවා.....අද රූපයට කවියක් වෙනුවෙන් සංකල්පනාවක් හිතද්දි හිතට බොහෝ යාළුවන් ගැන මතකයට ආවා මේ කවිය ඒ හැම දෙනාම වෙනුවෙන්

අපි

වෙන වෙන වයස් වල අපි උපන්නේ
සතර දෙස නුවර වල අපි හැදුනේ
අම්මා කිව්වේ වෙන් වෙන් අය හට නේ
පියඹා අවේ අපි වෙන් වෙන් දෙසිනේ

වෙන් වෙන් දවස් වල අපි මුණ ගැහුනේ
එකම හුයක අපි බහු විධ මත දැරුවේ
එහෙම කියලා නැහැ අපි වෙන් වී ඇදුනේ
අළුත් දැණුම සොයමින් එකටම සිටියේ

මතයෙන් මතය වැඩි වෙන විට හැම දාම
අලුත් වාද බිහි විය දිනයෙන් දිනම
එකෙක් අනෙකා අත් හැරියේ නෑ කිසි විටම
දින දින සොයුරු බැම්මෙන් බැදුනේ කෝම

පියඹා ගියත් දස අත සොයමින් දැණුම
අමතක වෙන්නේ නෑ ඇමිණුනු මුතු පොකුර
වෙන්වී ගියත් ගතින් අපි දවසක ඈත
මතකය උණුහුම‍ට රැදෙනු ඇත හිත් වල හැම දාම

හැකි උපරිම දුරක් පියඹා යමු එක රෑනේ
සෝ දුක් මැදින් හිනැහෙමු අපි මල් වාගේ
උනුන් කදුළු පිසලමු සොයුරන් විලසේ
‍බැදුනු මේ දෑත් රැක ගමු මිතුරන් විලසේ

මලී 17.10.2008

මේක ලිව්වේ නම් අන්තර්ඡාලයේ මුණගැහුණු අය ඔළුවේ තියාගෙන ඒත් ඉන් පිටත් අය වෙනුවෙනුත් මේක අදාලයි....‍තනියම ඉපදුනු මට මේ ලොකේ පාළු තැනක් නෙවෙයි කියලා උගන්නපු හැම යාළුවෙකුටම මේක අදාලයි....

Sharangika,Sachini, Chathuri, Sama, Akila, Anju, Achini, Patali, Helan,Menaka, Kamalin,Niranjala, Lalinthi, Radhika,Ayesha, kanchana,Araliya, Moonlight, Diyathi, Paris, Sheni, Aruni, Pooh , niki, ..........
Kavimal, parker,Nuki, Nash_Node, Boman, Blacky, Jayanthah, thusi, Ice, cool, teen, Asi, pamith, xpert, Chami, Dasun, emil, freed, shiwa,Ravi, sampath, sam,rash .....

කිව්ව නම් වලට වඩා නොකිව්ව නම් ගොඩයි...ඒ හැම දෙනා වෙනුවෙන්මයි මේ කවිය....ආදරණිය යහළුවනේ නම මෙතන තියනවද නැද්ද කියන එක අදාල නෑ....හිතවත් කම හිත් ඇතුලේ තියනවාද කියන එකයි වැදගත් වෙන්නේ....හැමදා‍ම දවස ගානේ කථා කරනවද නැද්ද කියන එක නෙවෙයි වැදගත් වෙන්නේ යාළුවෙක් ඕනිම කරන වෙලාවෙදි අපි යාළුවෝ විදියට ඉන්නවාද කියන එකයි වැදගත් වෙන්නේ නේද? ඔයාලට ඕනි හැම වෙලාවෙම මම ඉන්නවා මට ඕනි වෙන හැම වෙලාවකදිම ඔයාලා ඉන්නවා කියන්න මම දන්නවා මොකද උඹලා මගේ යාළුවොනේ.....!

හැමදෙනාටම ජයම වේවා!

tHe MiLe HiGh !

The smell of your body is on my skin

I inhale the memories.

When temptation and satisfaction finally met.
Tender kisses turned to tight grasps holding the edge of reason.
As two became one all the pent up tensions exploded.
In a frenzy of heat and sweat and grinding,
Faster and faster we raced to the finish.
Breathing each other in with every move.

Into you........Into me...

All air escaped you in a clenched gasp,
As you came till all I could see where the whites of your eyes.

Still convulsing you unlatched from me,
And we lay in a heap exhausted and entranced.

Until next we meet again in another sky...in another time......

I will remember how your smoothness tasted.
The shot of adrenaline your electric touch sent up my spine.
That intoxicating stare you threw at me,
How you caught my core and wouldn’t stop.

Till you were done.....

Any readers here got Mile High membership ? :-)

Thorn Birds

A little Legend which I remembered while replying to a thread in Elakiri. Thought of putting it down here.

"It's about a bird... a bird named as the Thorn Bird

The legend has it that... from the day hatches.... it looks for Thorn trees... when the bird finds it...the perfect thorn tree with the perfect thorn....he sits among the savage branches and sings the most beautiful song sung by any human or animal in the world....

So beautiful that the world stills to listen and gods them selves in heaven smiles down upon the bird....

But... he sings that song inflicting his heart right through the most sharpest and the perfect thorn that could kill him....and he bleeds his heart to death towards the end of his song.

For the legend also says... the best in a man can be bought forward when in dire pain.... in pain enough to kill him bring the best of him out to the one he truly loves"

That's the legend.

Run A Mile

Something to Compliment Malee's post below... This is something I wrote a long time back... LOOOONG time back that is.


Guns don't kill people, death kills people. Does it
really need its own parking space? That's for you to
decide. I love finding things that make me smile.

So that is your job for the day, make me smile, damn
it. I'm pissed off. I want you all to run somewhere
today.

Every time I turn on
the news, if I'm not hearing about religion,
government or war, I am hearing about how fat
everybody is. So take some action for once in your
life, turn off your computer, get up, go outside, and
run a mile.

I can wait till you get back from your run, and
if after you run that mile you feel exhausted and as
if you are about to keel over, do it again tomorrow,
and keep doing it until it is not that tiring anymore
and then do it faster, and before you know it, you'll
quit your bitching and you will feel better and look
better and have more energy and all that equals
getting laid more often by more attractive people and
that is what everybody really wants now isn't it?

And if you say you don't have the time, then I say you
are a fucked up liar. Because between the running and
the shower you will probably want to take afterwards,
it shouldn't take you more than half an hour and
everybody has 30 minutes to spare. Oh yeah, when you
are taking your run, leave your cell phones in the
house, use the time to be with yourself, I know the
idea scares most of you but it's ok to be in your head
for half an hour.

කෆ්කා සමග මුහුදු වෙරළේ සති අන්තයක්

හ්ම් කොහෙන් කොහොම කොතනින් පටන් අරන් මො‍නවා ලියන්න ඕනිද කියන්න මේ වෙනකොටත් මම දන්නේ නෑ..හැබැයි මම ‍බ්ලොග් සටහනක් ලියනවා... ඒකේ ලියවෙන්නේ මොනවද කියන එක මෙතැන් සිට ඉදරියට එන තත්පර හා මගේ සිතුවිලි තීරණය කරාවී... මම ලියනවා අකුරු... ලියවෙන්නේ මොනාද කියන එක ගැන මට වගක් නෑ.‍... නමුත් මේ මගේ හිත හා මගේ සිතුවිලි... කියවන අය‍ට වැඩක් වෙනවද නැද්ද කියන එකත් මම තාම දන්නේ නෑ‍‍.... ඒත් මම ලියන්නේ ගොඩ දවසකින් ගෙව්ව ලස්සනම සති අන්තයක් ගැන...නෑ ..නෑ.. පටලවා ගන්න එපා මම කොහෙවත් පිට ගියේ නෑ... ගෙදරමයි හිටියේ... මගේම ගෙදර... වෙන කොතනදිවත් මට නොදැනෙන නිදහසේ උපරිමය දැනෙන මගේම ‍ගෙදර.... දැන් ඉතිං කියන්න එපා ඇයි බං උඹ වෙනදටත් ඉන්නේ ‍ගෙදරනේ කියලා....ඔව් ඒක එහෙම උනාට ගිය සිකුරාදා ඉදං මගේ නිවසේ පරිඝනකයට මොනවාදෝ වෙලා... මම ඒක හදවන්න උත්සහ කලෙත් නෑ... ඉතිං මම සති අන්තේ අන්තර්ජාලයට ආවේ නෑ‍‍‍... කොටින්ම කොම්පියුටර් එක ඔන් කලෙත් නෑ.... මම සති අන්තේ "මලී ව මැරුවා" ම්ම්ම් මැරුවම නෙවෙයි...සිහිනැති කලා.....සිකුරාදා රෑ මම හැම දේම අමතක කරලා දැම්මා, යාහු,ඡී ටෝක් , එළකිරි, අවකා‍ශේ, බ්ලොග් , කවි,බුන්දි,රස්සාව, පරස්ථාව හැමදේම‍‍....!


මගේ කුටිය ඇතුලේ මොහොතකට මම තනියම - මොනවද මම දැන් කරන්නේ.... වට පිට බලද්දි ඇදේ නිදාගන්න කොට්ටේ ළග කන්දක්! පොත් කන්දක්‍‍..! මෙච්චර දවස් හැමදාම ඒක දිහා බලලා හුල්ලලා කවවද මේ ටික කියවන්නේ කියලා කොම්පියුටර් එක ‍ඔන් කරලා අරහේ මෙහේ හැමතැනම ‍ඕනි දේයි එපා දේයි ඔක්කොම කියවලා අන්තිමටම ඇස් දෙක තොන්තු වෙනකොට නිදිමත ඇවිත් දොරට තට්ටු කරලා මටත් හොරෙන් ඇදට නැගලා රෙද්දත් පෙරව ගත්තම ආන්න එතකොට තමයි මට පොත් මතක් වෙන්නේ...අනේ ඉතිං පහුගිය සතියෙම සිද්ධ උනේ පොතේ පිටු දෙකක් කියවලා එහෙම්මම මට නින්ද ගියපු එක‍‍.....ඇත්තටම මම බය උනා...මොකද මට සාමාන්‍යයෙන් පොත් කියවද්දි නින්ද ගියේ නෑ...ඉස්සර නිදිමත එන්නේ නැති වෙන්න කියලා මම පොත් කියෙව්වා...පොතක් අතට ගත්තම නිදිමත එන්නේ කියවන්න අකමැති අයට...ඒත් මම හිටියේ කියවන්න කැමති ගොඩේ ඉතිං මම බය උනා මගේ පිළ මාරු වෙලාද කියලා...මොකද සිකුරාදා රෑත් මට නින්ද ගියා....

සෙනසුරාදා උදේ 8 ට හරියටම මම ඇදෙන් බිමට බැස්සා මට හොදට මතකයි....මම ඇස් ඇරියේ 7යි 58‍‍ට තව විනාඩි 2 ක් එහෙමම හිටියා...8ට මගේ දවස ආරම්භ උනා...මම ටීවි බැළුවා තේක බොන ගමන් රිදී අශ්වයා කියලා කාටුන් එකක් සිරස ටීවි ‍එකේ...ඊළගට අම්මා හැදුවා පොල් රොටි, ඒක කන්න ලුණු මිරිස කෙටුවේ මම...මම රොටි කන්න ආස නෑ..ඒත් එදා කෑවා..කලින් දවසේ ඉතුරු වෙලා තිබ්බ මිරිස් හොදි එක්කද කොහෙද....‍මම ගියා ආයේ කාමරයට, නෑ.....මම අද ඔන්ලයින් යන්නේ නෑ...මගේ හිත විශ්වාසයෙන් කිව්වා...ගත්තා කෆ්කාව ළගට...අන්තිමට නතර කරපු තැනින් මම පටන් ගත්තා‍‍‍ ලබන සතිය වෙද්දි කියවලා ඉවර කරන්න පුළුවන් වෙයි හිත කිව්වා.....වචනෙන් වචනේ...පිටුවෙන් පිටුව පෙරලුනා පැයක් විතර...නිදිමත ආවේ නෑ....අම්මාව මතක් උනා...කෆ්කා ව පැත්තකින් තියලා මම අම්මා ව බලන්න ගියා...එයා‍ ගේ අතුගානවා...මම හැදුවා ‍තේකක් - ප්ලේන් ටී එකක්- ඉගුරු දාපු....‍ වෙනදා වගේ ඒක අරන් මම කෙ‍ලින්ම කාමරේ අස්සට රිංගුවේ නෑ...එලියට‍ ගියා...පුටුවක වාඩි උනා....කාලෙක ඉදන් මම අපේ මිදුලට පොඩ්ඩක් වත් කැමති නෑ...ඉස්සර කොළ පාටට තිබ්බ මිදුලේ දැන් වැඩිය ගසුත් නෑ මලුත් නෑ...මොකුත් නෑ...මට එපා‍ වෙලා තිබ්බේ...එක නිසා මම වැරදිලාවත් මිදුල දිහා බලන්නේ නැති තත්වෙක හිටියේ...ඒත් මම ‍මිදුල දිහා බැලුවා එහෙන් මෙහෙන් ගස් වල මල් තියෙනවා...පාන්දර අම්මා අතුගාපු මිදුලට අව්ව වැටිලා...අම්මා‍ කුරුල්ලන්ට කන්න දෙන කෑම පිගාන ළග ලේනෙක් ඉදගෙන බත් කනවා....අපේ බලූ ඇවිල්ලා කකුල් දෙක ලගින් වාඩි උනා....අපි නාමු මම එයා‍ට කිව්වා...අනේ හා..බලූ වළිගේ වනලා කිව්වා..."බබා..වෙන වැඩක් නැත්නම් මේ කොළ මිටිය සුද්ධ කරලා දෙන්න පුතේ" අම්මා කිව්වා...මම ගියා කුස්සියට කොළ මිටියෙන් පටන් අරන් අනිත් ‍උයන දේවලුත් උයලා ඉවර කරලයි මම එළියට ආ‍වේ...අම්මා බලු ව නැව්වා..මම එයාව පීරලා ඕඩි ‍කලෝනුත් දැම්මා...ආදරේ වැඩි හින්දයි කිව්වලු...ඔය සේරම අස්සේ එස් එම් එස් නම් නතර උනේ නැත! දවල්ට කෑවා....ආයෙත් කෆ්කා එක්ක‍‍‍‍.....නින්දක්....‍හවස හොද දිය නෑමක්...ආයෙක් කෆ්කා...ක‍‍ෆ්කා කෆ්කා....දවස ගෙවෙනවා තත්පර කට්ට ගමන් කරනවා මට ඇහුන තරම්...මට ඇති තරම් වෙලාව තිබුනා...කිසි දේකට කිසිම හදිස්සියක් නෑ....මෙන්න රෑ අම්මා කියපි සීනි ඉවරයි කියලා...මම කිව්වා අපි යමු ක‍ඩේ....මාස ගානකින් මම රෑ එළියට බැස්සා....රස්නේ දවසක් අහසේ තරු තිබුනෙත් නෑ...පාරේ ‍සෙනගත් නෑ‍‍‍....කඩේ තැඹිලි තිබ්බා...සීනි අරන් ඉතුරු සල්ලි වලින් තැඹිලි ‍ගෙඩි දෙකකුත් අරගෙනයි මම එළියට ආවේ....එද්දි මම අහස බැළුවා අම්මාගේ අත අල්ල ගත්තා...පහුගිය කාලේ මට ගොඩක් දේවල් මග ඇරිලා නේද? අමතක වෙලා නේද....මම මං තුල ඉන්න මාව මරලා එහෙම නැත්නම් මගේ සාරය මලී උරාගෙන.....මලීව හැදුවා බලාගත්තා පරිස්සම් කලා මිසක් මම මට "සකුණී රූපසිංහ" මොනවද කරලා තියෙන්නේ? අමතක කරලා පැත්තකටම දාලා‍‍....හිතේ තිබ්බ හැගීම් හිර කරලා...තනිය වෙනුවට කට්ටිය වට කරගෙන මොකක්ද මම නටන නාඩගම මටම එපා උනා...අන්තර්ඡාලයෙන් එහාට ලොකයක් තියෙනවා මම ඒ ලොකෙන් හැංගුනා මට උවමනා වෙලා තිබ්බෙත් ඒකමයි...මම ඒක කලේ මගේ උවමනාවෙන්මයි...මටවත් හොයා ගන්න බැරි තැනක මම මාව හැංගුවා....දවසකට පැය 14ක් විතර මම කොම්පියුටර් එක ඉස්සරහා මගේ කාලේ කෑවා....ඊට‍ වැඩි මිසක් අඩු නෑ....මට ඇත්තටම ලබන්න බැරි නිදහස මට පිටකරන්න ස්ථානයක් නොතිබුනු අදහස් පිට කරන්න මම අන්තර්ජා‍ලය පාවිච්චි කලා‍‍....ඒත් අන්තිමටම මට සබෑ ලෝකය හා ‍ඔන් ලයින්ලෝකය පැටලුනා....සැබෑව අංක 2 වෙලා ඔන්ලයින් අංක 1 උනා...මට පැටළුනා...නෑ මම පටලවා ගත්තා‍‍‍‍.....සෙනසුරාදා රෑ මට සියල්ල ‍තේරුනා‍....මම බුදු උනා නෙවෙයි...ඒත් අවශ්‍ය හා අනවශය දෙක වෙන් කරගන්න මට පුළුවන් උනා....


ඉරිදා දවසත් ආවා...මම දවස පටන් ගත්තේ "බී මුවී" එක බලන ගමන්...දවසම වැඩි වැ‍ඩක් නොකලට කෆ්කා කියෙව්වා‍ අම්මාත් මට වැඩ වලට කථා කලේ නෑ...මට වැඩ කරන්න හිතුනෙත් නෑ ගේ අතු ගාපු එකට වඩා...දවස බොහෝම සාමාන්‍ය විදියට ගෙවිලා ගියා‍....කවදා‍ ඉවර කරන්නද හිතන් කියවපු කෆ්කා ‍ගේ කියවන්න තියෙන ප්‍රමාණයට වඩා කියවලා ඉවර පිටු ගණන වැඩි උනා...රෑ උනා හරියට‍ම ඉරිදා රෑ 12.49 ට‍ මම පොතේ අන්තිම පිටුවත් කියවලා ඉවර කලා...!!!


ඇත්තටම කවුද මේ කෆ්කා ? කෆ්කාව තමුරා වයස අවුරුදු 15 ක ගැටයෙක්‍....පෙර ආත්මයේ මිය ගියාට පසුව ජිවත්ව උන් තම පෙම්වතියගේ කුසෙන් නැවත බිහි වුනා යැයි සැක කෙරෙන තරුණයෙක්....තම අක්කා හා මව සමග යහන්ගතව දිනක පියාව ඝාතනය කරනු ඇතැයි පියාගෙන්ම සාප ලබන පුතෙකු‍‍ගේ කථාව.....පුසන් සමග කථා‍ කරන එහෙත් අකුරු කියන්න ලියන්න නොදන්න මිස්ටර් නකතා...කුඩා වියේ අනතුරකින් මතකය අහිමි වන නකතා...පිවිසිම් ගල විවර කරන නකතා...පැය 30ක් 40 ක් එක දිගට නිදන නකතා‍‍‍...නිවසෙන් පැන එන කෆ්කා ආ ගමන් මග දිගේම තමුන් නොදන්න අරමුණක් වෙනුවෙන් පැමිණෙන නකතා‍‍....අහසින් මාළු, කූඩැල්ලන් ඇද හැලීම ඒ සියල්ල ගැන දන්නා නකතා‍‍‍....ඔහුගේ සහයට නොදැනුවත්වම සම්බන්ධ වෙන හො‍ෂිනෝ..නිර්ලිංගික ඔෂිමා...ඔහු/ඇය සේවය කරන නකමුරා පුස්ථකාලය...එහිදී මුණ ගැහෙන කෆ්කා...කදුකරේ නිවහනේ නතර කරවන කෆ්කා...පුස්ථාකාලයේ අධිපතිනිය මිස් සෙයිකි...පනස් විය ඉක්මවු සෙකියිට හා ඇය ම වන 15 වන වි‍යැති සෙයිකි ට ආලෙන් බැදෙන ක‍ෆ්කා...!නකතා විවර කරන පිවිසුම් ගල හරහා කාලය,මතකය,බැදීම් උවමනා කිසිත් නැති ‍මිනිස් ලොවෙන් ඉවත් උනු ඇතමෙක් ඒත් මිනිස් ලොවේම කොටසක පිහිටි ලොවකට ඇතුළු වෙන කෆ්කා..නැවත මිස් සයෙකිගේ ‍ඉල්ලීමෙන් ඉන් පිටත් වන නොමළ කෆ්කා‍‍‍...!දෙවන ලෝක යුද්ධ කාලයේ සිට අද දක්වා වයසට නොගිය සෙබළුන් මීට වසර විස්සකට පෙර රචිත ගීතය එහි ඇති සංගීතයේ විශිෂ්ඨත්වය.‍‍‍....ඔබ කවර ගණයේ කියවන්නෙක්ද? ආදරය ගැන? ලිංගිකත්වය? අධි මානසිකත්වය? ගැටුම්? පිළිකුල? සෙනෙහස? නිදහස?දඩබ්බරත්වය? මිත්‍රත්වය? සහෝදරත්ව‍‍ය? අද්භුත ‍දෙ? සංගීතය? කථාවක ඔබ වෙනුවෙනුත් ‍‍යමක් නැත්නම් ඔබත් චරිතයක් වෙන තැනක? ඔය කොයි දේත් එකට එකතු උනු පොතක් "කෆ්කා මුහුදු වෙරළේ" රචනය කරලා තියෙන්නේ මුරකමි හරුකෝ. සිංහලට‍ පරිවර්තනය කරලා තියෙන්නේ ගාමිණී වියන් ගොඩ - පොත ප්‍රකාශයට පත් කරලා තියෙන්නේ විඡේසූරිය ප්‍රකාශණ විසින්....ඇත්තටම මම හිතන්නේ මම කෆ්කා තව සැරයක් කියවන්න ඕනි..මොකද පළවෙනි කියවුමෙන් මට අල්ලගන්න බැරි වුනු තවත් සියුම් තැන් ගොඩක් තියනවා කියලා මට දැනෙනවා පිටු 668ක් කියවලා ඉවර කරන්න ඔනි කියන හැගීමෙන් කියවපු නිසා මට බොහෝ තැන් මග ඇරුනා කියලා මට දැනෙනවා....කැමති කෙනෙක් ඉන්නවා නම් මම කිව්වට වඩා වැඩි යමක් කෙටියෙන් මෙන්න මෙතනින් ගන්න පුළුවන්.

හරි දැන් ආයෙත් මගේ සති අන්තයට..... පොත කියවලා ඉවර උනාම මම ආයෙත් හිතුවා...මං ගැන මගේ ජිවිතය ගැන...ඇත්තටම 100%ක් අවංකවම කියනවා නම් මම කැමති,ම‍ට උවමනා තනියම ඉන්න...ත නි ය ම....ඒකට වන ගතවෙන්න ඕනි කියලා මම හිතන්නේ නෑ...ම‍ගේ ගෙදර මගේ කාමරේ උනත් හොදයි....ඒත් බාහිර කිසිම ක‍ටහඩක් හෝ කෘතිම සද්ධයක් නැතුව....ඒත් ඊයේ රෑ 1ට ඇත්තට‍ම එහෙම පරිසරයක් නිර්මාණය උනා...කොයි තරම් නිස්කලංකද කියනවා නම් මම මගේ විදුලි පංකාවෙන් ‍එන සද්ධය ඇහුනේ කුණාටුවක් වගේ...වැරදිලාවත් එකේ වේගය ඉබේ වැඩි වෙලාද කියන්න මම ඒක ලගට ගිහිල්ලත් බැලුවා...ඒත් එහෙම නෑ වේග අංක 1 යටතේ ඒක ‍වැඩ...ඇත්තටම හරිම නිස්කලංක බවක්...වෙනදා ඉරිදා රෑ කියන්නේ මම අකමැතිම දවස ඒ සදුදට වැඩට යන්න වෙන එක මතක් වෙලා...ඒත් ඊයේ එහෙම උනේ නෑ....මම ආස උනා...මට මහන්සියක් දැනුනේ නැ...මොකද සති අන්තය මට විවේකයක් නිදහසක් නිවනක් වගේ උනා. it was a perfect weekend!..මට දැනුනා....ආයේ මම ඉගෙන ගන්න ඕනි කියලා....මම ඒ ගැන හොයලා බලන්න ඕනි නංගිත් මොනාද විස්තර වගයක් ටෙක්ස්‍ට් කලා ‍සෙනසුරාදා...ඒ හින්දා වෙන්න ඇති මට ඉගෙන ගන්න හිතුනේ ආයේ....ඒත් දැන් මට ඒක ආයේ ඕනි.....ඒ වෙනුවෙන් වැඩ කරන්න ඕනි....මම අන්තර්ජාලයෙන් ඇත් වෙනවා *(අඩවි වලවත් ඉන්න අය නිසාවත් නෙවෙයි) මම ආයේ මාව හොයාගන්න ඕනි මලීගෙන් වැහුනු මලී බිදලා දාපු මාව ආයේ අහුලගෙන හදලා ගන්න ඕනි...මගේ සහොදරයිනි මම මාව හොයාගෙන යන්න පටන් ගන්නවා...!ඒත් මම දවල් දවසම මලී වෙනවා...හරි රෑ 10 වෙනකම් මම මලී...ඒත් සති අන්තයේ බෑ....මම එන්නේ නෑ.... මම යනවා මාව හොයාගෙන...!

(මේක දැන් මේ මොහොතේ තියන සිතුවිල්ලක් පමණී - වහා වෙනස් වෙන සුළු විය හැක)

links - Vikipidia & Silumina
Pics - By myself

A poem about Guns

A poem about Guns...

Boom boom boom boooooom
BOOOM booom BOOOM boom
BOOOOOOOOOOM boom booooom
Boom booooooom booom boooom


Ironically, is there anything MORE to be written about guns ?

They make a sound "boom" ..

Poems should be written about dead people or survivors because of GUNS... not the GUNS them selves.

They just make a sound.. BOOOM

A rendezvous of grim hope between heaven and earth

Profound meanings of words and thoughts fly at break neck speeds and leave you standard when you hear your own heart beating faster than a derailed locomotive.

"Hi, How are you ? are you doing OK? "

The word "OK" can have many spheres of meanings. But in all retrospects of thoughts.. Yes.. I am doing perfectly "OK".

But, In a concept of a revolving world, where do we as humans stand when the third dimension of our own sanity takes a nose dive.

"I just remembered you.. etc etc...."

Oh, sure.. now only you remember me !!

Women ! ... I hate them sometimes !

දරුවෝ

වයසින් අඩු වැඩි උනාට අපි හැමෝම අම්මා කෙනෙක් ගේ තාත්‍තා කෙනෙක්ගේ දරුවෙක්. අපි කිසිම කෙනෙක් ඕපපාතික නැහැනේ... ඒ වගේම මේක කියවන බොහෝ ‍දෙනෙකුත් දැනටම හෝ අනාගතයේ දරුවෙක්ගේ අම්මා කෙනෙක් හෝ තාත්තා‍ කෙනෙක් වෙන්න ඉඩ තියනවා. ස්වභාවධර්මයේ නීතිය අතින් බැළුවොත් උපදින හැම සතෙක්මත් තම වර්ගයා‍ගේ පැවැත්ම වෙනුවෙන් තම වර්ගයා‍ගේ මීළග පරම්පරාව බිහිකරන්න කැපවෙනවා.. ඒ කැපවීමේ හා මිනිස් සිරු‍‍‍රේ අවශ්‍යතා වල ප්‍රතිඵලයක් විදියට තමයි අපි හැමෝම අද මේ තත්වෙන් ඉන්නේ නේද? අපි විතරක් නෙවෙයි මෙලොව ජීවත් වන සියළුම සතුන්ට මේ කථාව පොදුයි... මාත් එක්ක එක කාමරේ ජීවත් වෙන හූනාටයි රෑට එළිය දෙන්න එන කණාමැදිරියට පවා මේක පොදුයි... ඒත් හූනන් හා කණාමැදිරියන්ට සාපේකෂව මිනිස් ගහණය වැඩියි... එක අතකින් හා අපේ හ‍‍‍රේෂ් සොයුරා කියන විදියට අද ලොකේ පවතින බොහෝ ගැටළු වලටත් හේතුව මේ අධික ඡනගහනය හා ඒ ප්‍රමාණයට අවශ්‍ය තරම් සම්පත් ප්‍රමාණවත් නොවීම... ඒත් අපි කවුරුවත් ඒ පිළිබදව හිතන්නේ නෑ නේද? උපත් පාළන ක්‍රම හා පුංචි පවුල රත්තරං කියන න්‍යායන් ගෙන ආවාට මේ ගැටළු වලට පිළියම් ලැබෙන්නේ නෑ... අපි පිළියම් යොදන්න කැමතිත් නෑ.. හේතුව අපි ආත්මාර්ථකාමීයි... දරුවෙක් හදන හැම දෙමාපියෙක්ම එහෙමයි... තමන්ට බැරි වෙන කාලෙක තමන් දුබල වෙන කාලෙක තමන්ගේ දරුවන් තමන් ළග ඉදන් තමන්ව බලාගනියි කියන හැඟීම වචනෙන් නොකිව්වට එයාලා‍ගේ හිත් ඇතුලේ තියෙනවා නේද?

ඔය කථාවෙම තවත් පැත්තක් දවසක් freednbeing නොහොත් හ‍රේෂ් අපේ මහ ගෙදරට ඇවිල්ලා ටික දවසකින් ඉදිරිපත් කලා ‍"ඉපදීම දුකක් නම් ඉතිරිය" කියලා...ඇත්තටම ඒ නිර්මාණය දිගේ ඒ දවස් වල මම ගොඩක් හිතුවා ඒ වගේම ලොකු වාද විවාදත් ඇති උනා... තම තමන් කැමති විදියට හිතා ගනිත්වා කියලා හිතලා ඒ විවාද අතර මග නතර කරලා දැම්මා අපි හැමෝගෙම සුභ සිද්ධිය තකා.. හිකිස් !

දැන් මම මොන දේ කිව්වත් දරුවෙක් ඉන්න 99%ක් අම්මලා හා තාත්තලට තමන්ගේ දරුවා සම්පතක්.... මැණිකක්... රත්තරං කෑල්ලක්... මම 99%ක් කිව්වේ උපදුනු ගමන් දරුවෝ කුණු ගොඩට වැසිකිලි වලට විසි කරලා යන අම්මලත් අපි අතර ඉන්න නිසයි... ඒ කොහොම උනත් මම මේ හැම දේම කිව්වේ මම අද උදේ ලිව්ව සිතුවිල්ලක් ‍‍බ්ලොග් සටහනට ඇතුළු කරන්න ඕන වුනු නිසයි....

මට ඉන්නවා යාළුවෙක් අපි හැමෝම දන්න නමින් කියනවා නම් නුකී.... එයාට ඕන උනා එයාගේ කාර්යාල මිතු‍‍‍රෙක්ගේ පුතෙක් ගේ උපන්දිනයක් වෙනුවෙන් පැවතුනු දානයකට අදාලා වීඩියෝ පට‍යේ මුලට මොනා හරි සුභ පැතුම් සටහනක්! ඉතිං මට කිව්වා වහාම ක්‍රියාත්මක වන පරිදි විනාඩි 10ක් ඇතුලත ලියලා ඕනි කියලා... මමත් ඉතිං කරඅරින්න පුළුවන් හැම දේම කිව්වට වැඩේ මටම කරන්න උනා... ඉතිං මම පොඩි සටහනක් ලියලා දුන්නා... ඒ වැඩේ ඉවර කරලා අවකාශයේ අද දිනට කවි ලියන්න නියමිත පිංතූරය දැක්කම මට හිතුනා මම මොහොතකට කලින් ලිව්ව එක හොදයිනේ කියලා... ඒත් පිංතූරය තවත් හොදින් බැළුවම දැක්කේ ඉන්නේ පුතෙක් නෙවෙයි දුවෙක් කියලා... ඉතිං මම සටහනෙත් වචන පොඩ්ඩක් එහේ මෙහේ කලා... මෙන්න මේ විදියට තමයි අළුත් එක ලියවුනේ....

කොයි හැටි වෙතත් උපන්දිනය සමරපු පොඩි පුතාට සුභ උපන්දිනයක්.... අන්තර්ජාලයට අළුතින්ම එකතු වූ වෙබ් අඩවිය අවකාශේ.com නුඹට දිගු ගමනකට සුභ පැතුම්...!