තීරණ

තීරණ - අපේ ජිවිත ‍කාලෙදි අපි කොයි තරම් නම් තීරණ අරන් ඇද්ද ගනිමින් පවතිනවද තව ඉස්සරහට කොයි තරම් නම් ගනීවිද? කියන්න බෑ නේද? උදේ අවදි වෙන වෙලාවෙන් පටන්ගත්තම ‍රෑ අපි නිදාගන්නේ කීයටද කියන දේ වෙනකම්ම තීරණය වෙන්නේ අපි අපිට තේරී හෝ නොතේරී ගන්න තීරණ මත නේද? මම හිතන්නේ අපිට නොතේරෙන ළදරු අවධියේ ඉදන්ම අපි තීරණ ගන්න ඇති. අඩන්න ඕනි කොයි වෙලාවටද හිනා වෙන්නේ කොයි වෙලාවටද ව‍ඩාගන්න කියන්නේ කාටද ‍කොයි සෙල්ලම් බඩුවද ඉල්ලන්නේ ‍ඔය විදියට ‍ඕනි තරම් තීරණ. ඒත් ඒ කිසිම ‍තීරණයක් අපේ ජීවිත වෙනස් කරන්න හෝ ලොකු බලපෑමක් ඇති කරන්න තරම් ප්‍රබල වෙන්නේ නෑ නේද? ඒත් අපි වයසෙන් වැඩෙන්න වැඩෙන්න අපි ගන්න තීරණ අපේ විතරක් නෙවෙයි අපි අවට ඉන්න අපි සමග ජීවත් වෙන බොහෝ දෙනෙකු‍ගේ ජීවිත වලට අඩු වැඩි වශයෙන් බලපෑම් ඇතිකරනවා නේද ?

අපි කන බොන කෑම වලින් පටන් ගත්තම අදින ඇදුම ඉගන ගන්න විෂය පද්ධතිය යන ‍එන තැන් ආශ්‍රය කරන යාළුවෝ කරන කියන හැම දේම පිළිබදවම හැමවෙලේම අපිට ගන්න තීරණයක් ඉතුරු වෙනවා. සමහර වෙලාවට අපි තීරණයක් ගන්න කොයි තරම් නම් හිතනවද ? බුද්ධියට ඉඩ දීලා තිරණ ගැනීම මනසට හිතට හැගීම් වලට ‍‍එක එක වෙලාවට එක ‍එක සාධක වලට ඉඩ දීලා අපි තීරණ ගන්නවා. සමහර වෙලාවට අපිටම හිතෙනවා නේද සමහර තීරණ ගන් අපි ඉක්මන් උනා වැඩියි කියලා,එහෙමත් නැත්නම් පරක්කු වුනා වැඩියි කියලා. එහෙ‍ම තමයි තීරණයක හොද හා නරක කියලා දෙපැත්තයි තියෙන්නේ එක්කෝ අපි ගන්න තීරණය නිසා අපි සතුටු වෙයි ‍නැත්නම් දුක් වෙයි. එච්චරයි. ඒත් එකෙන් පස්සේ ඉතිරි වෙන්නෙත් තවත් තීරණයක් ගන්න වුවමනා කරන පසුබිමක් හැදෙන එක විතරයි.

සමහර වෙලාවට අපි සතිගනන් කල්පනා කරලා තීරණ වලට එළබෙනවා. නැත්නම් බොහොම කෂණිකව හිතට එන අදහස අපි කියනවා. එ ‍දෙවිදියෙන් කොයි විදිය කලත් අන්තිමටම අපි කියන වෙලාවල් තියනවා නේද අපරාදේ මම ඒ විදිය තීරණයක් ගත්තේ කියලා. ඒත් කරන්න කිසිම දෙයක් ඉතු‍රු වෙලා නැති වෙන්න පුළුවන්. සමහර විට ඉතිරි වෙලා තිබුනත් ඒක ක්‍රියාත්මක කරන්න තරම් අපි හිතින් ‍ශක්තිමත් නැති වෙන්න පුළුවන්. සමහර විට ශක්තිමත් වුනත් එක තීරණයක ඉන්න බැරි අය කියන නාමය ලබාගන්න අකමැති කම නිසාම ඒ ගැන වැඩි දුර නොහිතා ඉන්න පුළුවන්. ඒක එහෙම තමයි. සාමන්‍යයෙන් පිරිමි අය කියන්නේ එයාලා එක තීරණයක බොහෝ දුරට රැදී ඉන්නවා කියලා. ගෑහැණු අයව ලේබල් කරලා තියෙන්නේ චපල බොළද පිරිසක් විදියට ඒකට හේතුව තීරණ ගැනීමේදී හා ඒවා ක්‍රියාත්මක කිරීමේදි කාන්තාවන්ගේ තියන ගතිපැවතුම් වෙන්න ඇති.

ඔය අතර සමහරු කියනවා "මම නම් කවදාවත් මම ගන්න තීරණ ගැන පසුතැවෙන්නේ නෑ" කියලා. එහෙම අය ඉන්නවා නම් හරිම වාසනාවන්තයි. ඒත් ජීවිතේ එක් අවස්ථාවක දිවත් පසුතැවුනු අය නැති වෙන්න බෑ. මගේ සම්බන්ධයෙන් නම් මම ගත්ත සමහර තීරණ ගැන පසුතැවුනු වෙලාවල් තියනවා.ඒත් ඒවා මත්තෙම නහින්නේ නැතුව මගේ ගමන හදාගන්න මම උත්සහ කරනවා.

තීරණ ගන්නේ නැතුව අපිට ජීවත් වෙන්න පුළුවන් නම් කොච්චර ෂොක්ද? ඔක්කොම අප කෙරෙහි බලය තව කෙනෙකු‍ට පවරලා. එහෙම ඉන්න අයත් ඉන්නවා නේද? ගෙදරට සියල්ල පවරලා තමන්ගේ දේවල් පවා ඉටුකරන එක පවා අම්මලා තාත්තලට බාර දීලා බොහොම සැනසිල්ලේ...අපි කථාවට කියන්නේ රාමුවේ ඇතුලේ ජිවත් වෙන අය. කන්නේ බොන්නේ අදින‍්නේ පලදින්නේ අනිත් කෙනෙක් කියන විදියට කොටින්ම ඉගන ගන්න විෂය පද්ධිතිය තීරණය කරලා දෙන්නෙත් ගෙදර කවුරු හරි. කසාද බදින්න ගෑණීව හරි මිනිහව හරි තොරලා කසාද දවස තීරණය කරලා දෙන්නෙත් අනිත් අය. එහෙම අය නම් හරි පව්. ඒත් වෙලාවකට හිතෙනවා මමත් එහෙම උනා නම් ඉවරයි කියලා. එ‍තකොට ගන්න තීරණයක් වැරදි උනොත් එකත් වෙන කෙනෙක්ගේ කරපිට පටවලා මට බබා වගේ ඉන්න තිබ්බා. ඒත් ‍එහෙම ඉන්න බැරි ලෙඩක් තියනවානේ.

දැන් ඔන්න මට තව තීරණ දෙකක් ගන්න අවස්ථාව ඇවිල්ලා. මම මේ බයිලේ තව ලියනවාද මෙතනින් නතර කරනවද. මේක පෝස්ට් එකක් විදියට දානවද නැද්ද. ඕන එකක් මම මෙක මෙතනින් නවත්තලා පබ්ලිශ් නව් ක්ලික් කරනවා.