ගෙවෙන්න මොහොතකට කලින් හරි 2011 ගැන වචනයක් ලියන්න හිතුනා.. කියන්න දෙයක් නැති උනත් පතෝල වගේ හොදත් නැති නරකත් නැති අවුරුද්දක් ගෙවිලා යන එක ගැනත් අමුතුවෙන් ලියන්නත් දෙයක් නෑ.. බුරු කියන්නං සේ එෆ් බී එකේ හැපි නිව් යර් ඕල් කියලා ලියලා ශේප් වෙන්න පුළුවන් උනත්.. මෙච්චර ලොකු නෙට් එක අස්සේ මගේ කියලා තියන ඇබිත්තං ඉඩේ හරි මං කියලා කෙනෙක් 2011 න් 2012 වෙනකං ජිවත් උනා කියලා කවදා හරි කාට හරි හොයා ගන්නවත් මේක ලියන එක හොඳයිනේ?
Saturday, December 31, 2011
2011 ගෙවෙන්න මොහොතකට පෙර
ගෙවෙන්න මොහොතකට කලින් හරි 2011 ගැන වචනයක් ලියන්න හිතුනා.. කියන්න දෙයක් නැති උනත් පතෝල වගේ හොදත් නැති නරකත් නැති අවුරුද්දක් ගෙවිලා යන එක ගැනත් අමුතුවෙන් ලියන්නත් දෙයක් නෑ.. බුරු කියන්නං සේ එෆ් බී එකේ හැපි නිව් යර් ඕල් කියලා ලියලා ශේප් වෙන්න පුළුවන් උනත්.. මෙච්චර ලොකු නෙට් එක අස්සේ මගේ කියලා තියන ඇබිත්තං ඉඩේ හරි මං කියලා කෙනෙක් 2011 න් 2012 වෙනකං ජිවත් උනා කියලා කවදා හරි කාට හරි හොයා ගන්නවත් මේක ලියන එක හොඳයිනේ?
Sunday, November 13, 2011
ඒ සුනේත්රා සහ බී සුනේත්රා
හප්පච්චියේ!!! මේකේ බැදිලා තියෙන මකුළු දැල් ගොඩ...! ඔහොම තමයිනේ ඉතිං පාවිච්චියක් නැති කොට. මං ඉතිං පස්ට බිසී හින්දා මේ පැත්තේ එන්නත් බැරි උනා. බිසී කිව්වට බිසීමත් නෑ මං හිතන්නේ. ඒ උනාට හිතට දැනෙන්නේ හරිම මහන්සි හැඟීම්.. අවුරුද්දෙත් අවසානෙට ටික ටික ලං වෙන හින්දද දන්නෙත් නෑ ඉතිං. සුපුරුදු පරිදි තව දවස් 45කින් විතර මේ 2011 ත් ගෙවිලා යයි. හෙන බයිලා හිතාගෙන ගේමක් දෙන්න අවුරුද්ද මුලදි පටන් ගත්තත් අන්තිම වෙද්දි ඉතිං කොච්චර කරත් එච්චරොම තමයි වගේ තමයිනේ ඉතිං දැනෙන්නේ! ඒකට මොකැයි කරන්නේ? කරන්න දෙයක් නෑ ඉතිං.. එහෙමයි කියලා මේ තරම් නෙගටිව් හිතන්න හොඳත් නෑ. අවුරුද්ද අවසානෙට එන හින්දා නිවාඩු එහෙම අඩු වෙමින් තියන නිසයි ඉතිරි නිවාඩු ගන්ත නිසයි හැමදාම වගේ වැඩට යන එන නිසා විවේකීව ඉන්න බැරි උනා. නිවාඩු තිබුනත් ඒ දවස් වලටත් වැඩ සීයක් විතර පෙළ ගැහෙන නිසා ගන්න නිවාඩු වලින් නම් තබේක වැඩක් නෑ. ඒ විතරක් යෑ... මගේ හැමදාම තිබ්බ කොම් පීටර් කොළුවා වෙනුවට මේ ටිකේ ලැපී නගෙක් සෙට් වෙලානේ. කී බෝඩ් එක හිතේ හැටියට කොටන්න ඉඩ මදි. හැම වෙලාවෙම ටයිප් කරන්නේ එකක් වදින්නේ එකක් නිසා සිංහල ලියවිල්ල නම් එපාම වෙලා හිටියේ. මේ ටික ලියන්නෙත් අත හුරු වෙන්නත් එක්ක. අනිත් වැදගත්ම කාරනේ තමයි නෙට් නැති උනත් කියවන්න ඇති තරම් පොත් ස්ටොක් එකක් තියෙනවානේ. ඉතිං එහෙම වෙලාවට බ්ලොග් නම් මොනාද????
ඉතිං පොත් කියෝගෙන කියෝගෙන යද්දි ආයෙමත් මාව සුනේත්රාගේ මායමට අහු උනා. අනේ මන්දා මං ඇන්ඳිලාද කියලත්.එහෙම නැත්නං මං ඕනාවට වඩා සුනේත්රාට හුනු ගානවද මන්දා.. ඒකට හරි උත්තරයක් නැතත් දැන් ටික දවසකට කලින් කියවපු කවි කඳුර ආයෙමත් මට මාරම සතුටක් ගෙනාවා. මම හරිම කැමතියි පොතේ ආරම්භයට හා මැද කොටසට.
ආරම්භය මට දුග්ගන්නාරාළගේ වගේ ඉක්මන් ගලායන විදියේ ලියවිල්ලක් තුලින් හදිසි කතාවක් කිව්වා. ඒ කතාවේ අතුරු කතාවක් විදියට “අකලංකාගේ“කොළඹ නුවර“ එහෙමත් නැත්නං පොතේ මැද කොටස මාව අමන්දානන්දයට පත් කලා.. හරියට “සියක් වසක හුදෙකලාව“ එහෙමත් නැත්නං “සිසිරයේ රැයක මඟියෙකු නම් “කියවද්දි වගේ හැබැයි ඒ තරමටම නෙවෙයි. නමුත් කියවීම ඇතුලේ පුද්ගලිකව මට තෘප්තිමත් වෙන්න පුළුවන් උනා. ඒ වගේම පොත පුරා චරිතයෙන් චරිතයට යොදාගෙන තියන බස් වහරේ වෙනස් වීම් නිසා චරිත හැබෑවටම පණ ඇවිත් පොතේ අකුරු උඩින් අපිත් එක්ක කතා කරනවා වගෙයි. ඒ උනාට ඉතිං පොත අවසන් වෙලා තියන විදියට නම් මං වැඩිය කැමති නෑ.. ඒ මුළු කතාවෙම යටි පෙළ සේ දිවෙන දේශපාළන මළ ඉලව්ව හින්දද මන්දා. එහෙම නැත්නං සුනේත්රාගේ හැම පොතකම අවසානය වගේ එකම විදියට පොඩ්ඩක් ආසන්නයෙන් ඉන්දියාට හරි නේපාලෙට හරි චිනෙට හරි ගිහින් නතර වෙන හින්දද මන්දා. කොයි හැටි වෙතත් අවසන් කරලා තියෙන රටාවට අකමැති උනත් මම කවි කඳුර පොත කියවන්න ලැබුන එක ගැන සතුටු වෙනවා. බොහොම ඉක්මනට එක දිගට පොතට මාව අලවලා තිබ්බ නිසා මං ආයෙමත් සුනේත්රාට ආදරේ කරනවා. ඉතිං ඒ සුනේත්රා ගැන අවසන් කරන්න කලින් කවි කඳුර කියවද්දි මට වෙච්චි දේකුත් ලියන්නම්.
මං ඉතිං නයිටක් ගහන දවසක ඔෆිස් එකට ගෙනිහිල්ලත් පොත් කියවනවා. ඒ හැබැයි කියවද්දි නිදිමත හැදෙන්නෙ නෑ කියලා මට හිතෙන එව්වා විතරයි හොදේ.. ඔන්න දැන් මං කරන්න තිබ්බ රාජකාරී එහෙම අහවර කරලා සැදී පැහැදී පොත කියෝගෙන කියෝගෙන යනවා. අපේ ඩිපාමට් එකේම වෙන තැනකට තමයි අපි හැමෝගෙන නයිට් ස්නැක් එක ලැබෙන්නේ. ඔන්න ඉතිං ඒක අරගෙන අතන ගෑණු ළමයෙක් මගේ සීට් එක ලඟටත් ආවා. ඇවිත්
එයා - ආ.. කියවනවා වගේ. මොකක්ද පොත?
මම - මේ ළමයි පොත් ගන්න බුක් ෆෙයා ගිය බව මම දැනගෙන හිටි නිසා මං සිම්ප්ලි කිව්වා “කවි කඳුර“
එයා - මොකක්?
මම - කවි කඳුර සුනේත්රාගේ.
එයා - සුනේත්රා කියන්නෙ?
මම - ඇයි අනේ සුනේත්රා රාජකරුණානායක
එයා - අනේ අහලා නෑ අනේ.
මම - ඇයි අනේ මේ පාර ස්වර්ණපුස්ථක සම්මානේ හම්බුනේ මේකට නේ...
එයා - හා.. ඇත්තද මේ පාර බුක් ෆෙයා නම් ගියා තමා ඒ උනාට දැක්කේ නෑ..
මම - (හිතින්) @$!&$&$*(&*&%!#%&#
එයා - මම යනවා එහෙනම්
මම - හා.
-------- දැන් ඔන්න ඒ සුනේත්රා ගැන ඉවරයි----------දැන් බී සුනේත්රා-----
-----------පෞද්ගලික හේතුවක් සහ ඉල්ලීමක් මත මෙම කොටස ඉවත් කරන ලදි -------------
මෙය හුදු ආත්ම විවරණයක් මිස නිශ්චිත පුද්ගලෙයෙකු හෝ පිරිසක් වෙනුවෙන් මඩ ගැසීමක් නොවන බව කරුණාවෙන් සළකන්න.
* මේ බ්ලොග් එක ලියපු අනිත් එකා කොහි දැයි කිසිත් නොදනිමි. එක්කෝ හිරේ ගිහිං.. නැත්තං හිරයක් අරගෙන එහෙමත් නැත්තං මැරිලා හෝ ඌ හොඳින් ඇතැයි සිතමි.
Monday, September 26, 2011
සැප්තැම්බර් මහා සාප්පු සවාරිය.
කොහොම හරි ඉතිං මේ මාසේ මුල නම් හිතා ගත්තා මේ සැරේ වැඩිය පොත් ගන්නේ නැහැ කියලා. මොකද ප්රදර්ශනෙන් අරන ගන්න ටික ඇරුනම අවුරුද්දේ ඉතිරි මාස වල පොත් නොගෙන ඉන්න එකක්යෑ! ඉස්සර නම් අවුරුද්ද පුරාම ලැයිස්තුවක් හදාගෙන ඉන්නවා උනාට මේ සැරේ නම් පොත් 8ක් 9ක් විතර තමයි මාසේ මුලදි ගන්න හිතාගෙන හිටියේ.
ඉතිං ඔය විදියට හදපු පොත් ලැයිස්තුව යන්න කිට්ටු වෙද්දි දන්නෙම නැතුව 14-15 උනා. කොහොමත් මම ප්රදර්ශණේට ගිහිල්ලා නම් පොත් තෝරන එක ගැන හිතන්නේ නෑ. මොකද සෙනඟ අස්සේ පොඩ් ස්ටෝල් අස්සේ හිටගෙන පොත් තෝරන්න ගියාම වෙන්නේ මටයි අනිත් මින්ස්සුන්ටයි සේරටම කරදර වෙන එක. ඒ නිසා කලින්ම හොඳයි කියන පොත් ගැන හොයලා ලිස්ට් එකක් හදා ගන්නවා. ඊට අමතරව ගන්නේ දැක්ක ගමන් ගන්න හිතෙන (ලේඛකයා හෝ පොත ගැන කලින් අහලා තියෙන නිසා) පොත් විතරයි.
අපි ගමන ආරම්භ කරන්න කලින්ම උදේ ආහාරය එහෙම සප්පයාම් වෙලා ඇඟට පතට හයි හත්තිය අරගෙන සෙනඟ පීරීමේ මහා මෙහෙයුමට එන්ටර් උනා. කිව්වට මොකද සතියේ දවසක් උනාට එදත් සැලකිය යුතු සෑහෙන්න තරම් සෙනඟක් හිටියා. වැඩියෙන්ම අවුරුදු 18-22ත් අතර වගේ තරුණ අය. බොහොම හොඳයි ඒක. මිනිස්සු පොත් ගැන උනන්දු වෙන එක කොහොමත් හොඳයිනේ.! ඉතිං කොහොම හරි දවල් තුන විතර වෙනකම් ඇවිදලා කරලා සෑහෙන්න තරමේ පොත් ටිකකුත් එකතු කරගත්තා. පොත් දැක්කම ඉතිං අර කොකා සිල් ගත්තා වගේ තමයිනේ. බජට් කැලේත් නෑ.. කැලේ ගසුත් නෑ කිව්වලු!
Friday, September 16, 2011
තිත්ත කෝපි සහ පැණි වචන
Wednesday, September 14, 2011
නිවාඩු පාඩුවේ
Thursday, September 8, 2011
අද වගේ දවසක් වෙනුවෙන්.
තත්පරෙන් තත්පරේ
Tuesday, August 23, 2011
Trogging
Trogging or Trogg... I did'nt actually looked up the correct definition.... but i guess it basically means "slow and aimless walk"
What began with a slow trog in the early human civilization slowly turned into riding on animals...then carts.....etc etc...and now the Bugatti Veyron which we have today.
But heck with all that... the basic point here is that right now i am travelling in a shinkanshen ...that's the name the Japs call their bullet trains..
Now, from the moment I got my self here, in have been travelling a lot in these ..may be 10 - 12 times up to now....but every time I travel in these I still get amazed by the sheer speed and the velocity that this hulk of metal haul to and from people from place to place.
I think...up to my knowladge these Japs have the fastest of these trains........ at 350 kmph ...its always a breathtaking ride :-)
Thursday, August 18, 2011
How to cook
Ladies and Gentle-mans,.. please sit back, relax and carefully see the deliceeeeeiouse recepies of Japanese cooking.
I must warn you though..,the following recepies are crazy hard to make and i had to study then point perfectly for more than one month before I could even undesrand the sheer gravity and the hard work that goes in to making these dishes.
It's never like our easy Sri Lankan cooking... if you really think about it..SL cooking are for pussies !!!! Because its just dam easy. Japanesw cooking is an art form that takes years and years of practice to get it perfectly right.
So, without further adue,.. here are some recepies you might like to try out.
Beef
Cut beef,
Dip in soy sauce and Wasabi
EAT! ( yes, no cooking..just eat)
Fish
Cut fish,
Dip in soy sauce and Wasabi
EAT
Prawns
Wash
Dip in soy sauce and Wasabi
EAT
Salads
Grate vegitables
Dip in soy sauce
EAT
..eeeer...
I guess you know the rest :-)
හයියෝ සෙරෙප්පු!
කාලයක් තිස්සේ ඇතිවුන ගැටළුවක් ගැනයි අද මම ලියන්න යන්නේ.. ලංකාවේ දැනට තියන හැම ප්රසිද්ධ පාවහන් නිශ්පාදන ආයතනයකම යාවජීව සාමාජිකාවක් හැටියට මේ ගැන ලියන්න මට සෑහෙන්න සුදුසුකමක් තියනවා කියලයි මම විශ්වාස කරන්නේ..!
Tuesday, August 16, 2011
Dig your heart out
Dig for your hopes.
Dig for your dreams.
For the treasure.
For the love.
Scratching the surface
till you reach
the bottomless pit.
Until your fingers bleed
Because no matter how far
you go
you'll never find
what your looking for.
Monday, August 15, 2011
Hiking Kurikoma
Friday, August 12, 2011
Probably the Best....
Wednesday, August 10, 2011
Fishing
Fishing is just plain damn sin..... you travel, take the equipment which you had already spent a fortune on..... reel it out...wait.... then catch your price and kill it by knowingly starving out of air...
But as with many things in this wretched life...its the sin that never fails to give you the daily dose of "awsomenesssssss"...
So where are we getting at? Well keeping up with Malees fad of posting travel pics, let me take a shot at posting a little of mine...and of the new damn sin of a hobby I picked up.... "fishing". To start off with, I already busted close to 60,000 ¥ getting the gear and i must say it totally worths it. I think the point is more about getting to travel around the country for a purpose (sin or not) and getting to see the "awesom " places while at it.
Well, me and my sin buddy decided that we would not kill the fish we catch but release them back to the water..and buy some already dead fish from the supermarket on way back.....although that is the equalant of dry humping Jessica Alba for free and paying to get a blow job from a crack whore at least we will be free from the guilt of not killing the fish.
So where the jouney starts? In my own bloody back yard.... currently I am residing in an area where its the MOST beautiful in all of Japan... and when i say beautiful, its simply breathtaking at every turn of a corner.
I am not going to post any pics of the caught fish...because either that will be just too gross or it would an utter embarrasment :-) ... but i will post the below pics of the roads that we took to get there....
There are three lakes in these pictures.....since I am posting through an Android widget in my Xoom, it doesn't let me tag or insert lines between the pics..
The lakes are "Lake Izunuma, Lake Naganuma and Lake Hanauama"...all are situated in and around Kurihara ken in the Miyagi Prefecture.
Tuesday, August 9, 2011
Wonderland
Wonderland is not a place, but a state of mind; take myself for an example.
I am mad as a hatter and quick as a rabbit. I always like to be punctual for appointments and I dislike those who disobey me. But beyond that, I anger myself. I make me want to chop off my own head in annoyance every day and I do it quite often in truth.
I kill a small part of myself every day, but the problem is that I tend to come back to haunt myself. So I sit in my throne: a lonely monarch with no one who loves me and spirits floating by. I sit and wish for some tarts, but then I remember that I stole those from myself, because I am also the Knave here too. The only form of amusement that I can gain is the slight satisfaction of the sound of the blade when I kill another part of me.
But Alice cries out in anger and sorrow, because she (or is it me?) doesn't appreciate the way that I am inducing a mass-suicide within myself. Alice thinks that I need to embrace the positives of these offenders and that I should let them go. But the Queen in me says no, because it is much better to be feared than to be loved; even within my own mind.
Now the rabbit reminds me constantly that time is running out, and as the Hatter contemplates things that begin with the letter "M," I anxiously await the day when I will finally chop off the head of that wretched Alice, ridding my mind of the only innocence I have retained. But then the Cheshire Cat whispers in my ear that I must hurry, before the ghosts of my former selves decide to rise in rebellion and drag me into the belly of the Jabberwocky.
Because when the most dominant part of you is lost, who will lead the shards that remain?
But then again...who doesn't like to see Cheshire smile one more time......
Sunday, August 7, 2011
එකයි.. දෙ.කා.යි.. තු...නා....යි.....!
Thursday, August 4, 2011
Smash or Pass
I know many here are not Christians... but just in case if you are, what do you think of this?
Smash or Pass?
Full image
http://i54.tinypic.com/sea8hx.jpg
Tuesday, August 2, 2011
Blast from the past
Pew...how long it has been since the last time I showed my ars over in the blog?...years....?
It was many things...amongst them would be the change of my material status, troubled waters.....troubled times then I guess the cherry in top was my self migraring. Oh yeah.. I am far far away in the east now. Doing the same job, but for a whole bunch of limitless bowing faggot arse son of bitches in a country called Japan.
Life here is pretty darn good...I can't honestly call it brilliant since I am yet to wrap my tounge around three alphabets and whole bunch of loonies who knows nothing else but to sit and work their entire missarable lives....pity that they don't have a word for "fun" in Japan.
I read malees road trips :-) .... if that's the fad in posts these days, I can out do you with amazing stories and pictures from this side of the world...where I am living at the moment is one of the most beautiful places on entire earth I have seen. Trust me, I have seen a lot of the world but nothing compares to what I am seeing everyday on my way to work at present. The 30 km ride everyday takes me pass snow capped mountains, cascading waterfalls, 6000 acre plantation of Apples and paddy, amazing pine tree covered mountains and best of all, a curvy road with no speed limits.
Got free time now and seems that I am over the jaggered mountain roads and riding on flat and easy surface from noe on....so I hope I will be able to contribute back again to the blog........and ar last, let me leave wit the fine art of Japanese Donkey Fucking. :-)
Sunday, June 19, 2011
පාර දිගේ 5
කලින් දවසේ කලින්ම නිදාගත්ත නිසා යන්තං උදේ හය හයහාමාර වෙනකොට නැඟිට ගන්නත් පුළුවන් උනු හින්දා උදේම පොඩි අක්කාගෙන් ලැබුන කිරිතේ එක එහෙම අවට වටපිටාවේ සිරි නරඹන්න අපි පටන් ගත්තා.. මං ඉතිං ඒ පැත්තට අළුත් උනාට මාත් එක්ක ගිය එකාට එහෙම නැහැනේ. ඉතිං එතුමියගේ පරිසර දැනුම පිළිබඳව විශ්මයට පත්වෙමින් මට ඒතුමියගේ අඩිපාරේ හා හා කියමින් යන්න විතරයි තිබුනේ.කලින් දවසේ දුන්හිඳ බලන්න ගිහින් වෙච්ච සංතෑසියේ හැටියට කන්දක් නෙවෙයි පඩියක් නැඟ ගන්නවත් හයියක් නොතිබෙයි කියලා හිතුනට ඒ ගෙදර පිටිපස්සේ තිබුන කන්දට නම් නොදැනම වගේ නැඟුනා..අපි ඔය නුවර එහෙම යනකොට පාර දෙපැත්තේ කෙත් වතු වලට එපිටින් තියන කඳ දැක්කම මම හැමදාම හිතුවේ ඒවා රජයට අයිති දේවල් කියලා.. ඒත් ඉතිං මෙදා තමයි දැනගත්තේ ඒවටත් පෞද්ගලික අයිතිකාරයෝ ඉන්නවා කියලා.. කඳු පල්ලමේ ගෙවල් හදලා..කඳු වල වගා කරලා.. හැමදාම ඉතිං උදේ හවා ඔවා අතුපතු ගාන්න යන්න පුළුවන් කාටද? ඒ නිසා ඉතිං කෑළෑවත් වැවිලා අතරින් පතර.. ඔය වගේ කන්දකට මං නං නැග්ගමයි.. ඒ උනාට ඉතිං උදේ පාන්දර අව්වත් හරියට වැටිලා නැති එකේ ෆුල් ෆිට් එකේ කන්ද මුදුනටම අවුලක් නැතුව නඟින්න නම් පුළුවන් උනා.. කෑලෑ පේර වලින් සාක්කු පුරවගෙන හෙන ඇඩ්වෙන්චරස් ගමනක් තමයි ඔන්න මම නම් ගියේ..!
ජිවිතේ පළවෙනි වතාවට මම ආසම පලතුරක් වෙන ජමනාරං ගහකුත් මම හැබැහින් දැක ගත්තා.. ඒ ගහ දැක්කම නම් ටිකක් විතර බයත් හිතෙනවා කොයි වෙලාවේ ගෙඩියක් ඔළුවට වැටෙයිද කියලා ඇයි ඉතිං එක ගෙඩියක් පොල් ගෙඩිය ක් විතර සයිස් එක අත්තේ එයින් ගෙඩි දෙක තුනක්ම තියනවා! අම්මො!ඒ වගේමයි වත්ත පුරා තියන ජම්බු ගස්.. දකින දකින් අත පොඩි පොඩි ජම්බු ගස්.. ගෙඩි නිකං ලයිට් දාලා වගේ.. ඉදිලා බාගයක්ම බිමත් වැටිලා..මං හිතන්නේ ඒ පැත්තේ අයට ජම්බු එහෙම දැකලම එපා වෙලාද කොහෙද.. මෙහේ තිබ්බා නම් එහෙම ගෙඩි තියා ඇටවත් හොයා ගන්න වෙන්නේ නෑ..! තව මම කොකෝවා ගස් දැක්කා.. (ගෙඩියක් අරන් ඇවිත් කෑවත්එක්ක!) අලිපේර ඒවා නම් මෙහෙත් තියනවාගේ ඉඳ හිට වතුවල.. තව එක එක ගස් ජාති දැක්කා දැන් නම් මතක නෑ ඉතිං..
ඔය පරිසර සවාරියෙන් පස්සේ ගෙට ගොඩ වෙනකොට මෙසේ උඩ නියම කිරිබතක්! ආව් නිකිං මැණික් දැක්කා වගේ..!!! එයිනුත් තුන් හතරක්මත් කාලා.. ආයේ අපි හටංගල නෑ ගෙදරකට පිටත් උනා.. අතරමඟ පුරාණ රජමහා විහාරෙකටත් ගොඩ උනා.. ඒක වලගම්බා රජතුමාගේ කාලේ හදපු එකක්ලු.. ටිකාක් විතර දඹුල්ල පන්සල වගේ.. ඒ කිව්වේ කළුගල් ගුහාවක් ඇතුලේ තමයි පන්සල හදලා තියෙන්නේ.. හැබැයි ඉතිං නිදන් හොරුන්ගේ තර්ජන වලට නම් අප්රමාණව බඳුන් වෙලා.. දැක්කම හරිම දුක හිතෙනවා.. මොනා කරන්නද ඉතිං?
එයින් මෙයින් නෑ ගෙවල් වල ගිහින් ආයේ දවාලත් සප්පායම් වෙලා අපි රත්නපුර හරහා කොළඹ බලා පිටත් උනා.. අතර මඟ ඉතිං ආයෙමත් ගෙවල් දෙක තුනකටත් ගොඩ වැදිලා තේ වලින් සප්පායම් වෙවී අපි රෑ එකොළහට විතර කොළඹට සැපත් උනා..!
එයින් පාර දිගේ 2-5 වෙනකම් ලියවෙච්චි අපේ දිග...සවාරිය අවසන් වෙනවා.. ඒ එක්කම පාරදිගේ සටහන් පේළියත් අවසන් වෙනවා. මොකද අපි ආයේ පාර දිගේ දිග ගමනක් ගියේ ඉලං ගේ මළගෙදර වෙනුවෙන්.. ඒක මේ වගේ මතක් කර කර ලිය ලිය විඳින්න සුදුසු දෙයක් නෙවෙයි කියලයි මට හිතෙනේනේ.. ඒ නිසා ඒ ගැන ලියන එක අතහැරලා දාලා පාර දිගේ මෙයින් අවසන් කරනවා..
සටහන් පෙළ අවසන් උනාට අපි තාමත් මහපාරෙම තමයි..!
Sunday, June 12, 2011
පාර දිගේ 4
කලින් දවසේ රෑ කොත්තු වලින් ගෙවුන නිසා හැමෝටම ඕන උනේ උදේම කුසට යමක් දාගන්න.. ඒකට සෙට් වෙන තැන තීන්දු කරෙත් අපේ කූෂාන් යුවල.. අනේ ඉතිං මං ඔය කිව්වට මට කඩේ නම නම් මතක නෑ.. හැබැයි බදුල්ල ටවුන් එක මැද මයි තියෙන්නේ.. ගෑණු අය තමයි වේට්රස්ලා විදියට ඉන්නේ.. ඉඳිආප්ප, පිට්ටු, පාන්, කිරිබත්, ඇතුළු බොහෝමයක් කෑම වර්ග වලින් පිරුණු ලස්සනට හදලා තියන පුංචි පහේ හෝටලයක්. එතනින් ඉතිං කට්ටිය කැමති කැමති කෑම ජාති එහෙම කාලා බීලා අපේ ගමන ආයේ පටාන් ගත්තා.. අපි තුන් දෙනෙක් කාර් එකෙත් අපිට මඟ පෙන්වන්නත් එක්ක කුෂා යුවල දඬුමොණර යානාවෙනුත් පිටත් උනේ සුන්දර දුන්හිඳ ලලනාව හොයාගෙන...
ඇතුල් වෙනකොටම තියන ප්රධාන අලෙවි සැල් පහුකරගෙන ප්රවේශපත් අලෙවි සැලෙන් අවසරපතුත් අරගෙන අපි ඉතිං ගමන පිටත් උනා.. පිටත් උනා කිව්වට ඉතිං එක තැන වගේ තමයි ඇයි ඉතිං කැමරා පහක් අතේ තියාගෙන කොහොමද පස්දෙනෙක් ගමනක් ගියාම දකින දකින රිලවයි මකුළුදැලයි අරකයි මේකයි අරයවයි මෙයාවයි හැම එකාවම ෆොටෝ ගහන්නේ නිකං දැලිපිහිය අහුවුන රිලාපැටව් වගෙනේ. (එහෙම නැතුවත් බෑ ඉතිං) ඒ උනාට ඉතිං තව එක්කෙනෙක් නම් කිව්වේ අපි ඉක්මනට ගිහිං එනකොට ඔය වැඩ කරමු කියලා.. ඒ උනාට එහෙම බැහැනේ.. එනකොට දැන් පහුකරගෙන යන ඒවා නොතිබුනොත්!!!! නේ?
ඔය විදියට ඉතිං විහිළුවෙන්.. තහළුවෙන්..හිනාවෙන්..ජොලියෙන්.. ආතල් එකෙන් දුන්හිඳ හොයාගෙන හොයාගෙන අපි ගියා...
මඟදි නොදැනිම වගේ ඇති වෙලා තිබුන මහන්සිය සම්පූර්ණයෙන්ම සුන්නත් දූලි කරලා දාන්න දුවිලි වලා වගේ විසිරිලා යන වතුර බිංදු වලට පුළුවන් උනා.. ඒ සුන්දර දසුන් දකින්න ලැබුන එකම කොයි තරම් දෙයක් ද.. ඒ සෞන්දර්යයේ මිහිරියාව.. දුන්හිඳ කොමළියගේ ගායනා.. හැමදෙයක්ම එකතු වෙලා පුදුම විදියේ ලස්සනක් සැනසීමක් මවලා තිබුනා.. අහෝ! එත් අපි ගිහින් ටිකකින් එතනට පැමිණි 30කගේ පමණ පිරිසෙන් ඒ සියල්ල නැතිවෙලා ගියා! (මොනා කරන්නද ඉතිං හැමෝම එක වගේ නැහැනේ!!)
දුම් ඇඳිලි.. ෆොටෝ ගැහිලි. බෙලි මෙරිකිලි එහෙම අහවර උනාට පස්සේ අපි ආපහු යන්න තීරණය කලා..!!!! @$$(@*%$$$$!!!!!!! ඒක තමයි එදා මම අමාරුවෙන්ම ගත්ත තීරණය.. මොකද දුන්හිදෙන් සමුගන්න කොටම තියෙන්නේ උඩට නඟින්න තියන පඩි10ක් 15ක් විතර තියන ටිකක් තියුණු නැග්මක් එක්ක පඩිපෙලක්.! පළවෙනි පඩියට කකුළ තියද්දිම මම දැනගත්තා මට යන්න බෑ කියලා.. (බැරි උනත් ඉතිං යන්න එපැයි.. වඩාගෙන යන්නවත් ඉතිං කෙනෙක් නැහැනේ.. හිටියත් ඉතිං මාව වඩාගන්න කිංකොන් වගේ එකෙක් වත් එපැයි අඩුම ගානේ.. එහෙම උනුත් නැහැනේ ඉතිං) වැඩිය කියන්න දෙයක් නෑ ඉතිං.. යන ගමනට වඩා සිය ගුණයක් අමාරු උනා ආපහු එන ගමන.. කට්ටියත් එක්ක යන්න ගියොත් ඒක අනිත් අයගේ විනෝදෙත් නැති කරන වැඩක් වෙන නිසා අනිත් අයට යන්න කියලා අපි දෙන්නා හෙමින් හෙමින් ගියා.. පඩි නඟින්න තිබුන හැම වෙලාවකදිම මට අසනීප ගතිය දැනුනා හොඳටම (ඔහොම තමයි ඇඟ හොරු උනාම ඉතිං.. මං ඒක පිළිගන්නවා.. සෝ නෝ බයිටින් ප්ලීස්!) උදේ ෆා ගෙන් ගමන පිටත් වෙද්දිම ලැබුන අඹ කෑල්ලේ ඉදං හැම දේම ආපහු කටින්ම පිට කරලා යන්තං ශේප් උනා.. ඒ එක්කම මඟ තිබුන බංකුවක විනාඩි 5ක් විතර ලැජ්ජාව පැත්තක තියලා ෆුල් සැප නින්දක් ගත්තට පස්සේ නැති වූ ජවය නැවත එකතු උනා මං හිතන්නේ.. කොහොමින් කොහොම හරි අනිත් අයට වඩා පැය භාගයක් (පැයක් ද මංදා) විතර පස්සේ ආයෙමත් අපි ගමන ආරම්භ කරපු ප්රවේශ දොරටුවට පැමිණියා.. ! කොහේ ගියත් වෙන පරිදි ඉතිං ලාවට ස්වනියර් ශොපින් පාරක් එහෙම දාලා අපි දිවා ආහාර වෙනුවෙන් පිටත් උනා ඒ අපේම කෙනෙක්ගේ ගෙදරට.. අන්න එතනදි තමයි මගේ සිහිනයක් ඉටු උනේ..! මඤ්ඤොක්කා කොළ මැල්ලුම කන්න ලැබුනේ.! ෂාහ්... ඒක රසයි නේනන්ම්.. ඒවා ඇතුළු තව මොන මොනාද එක්ක බංඩි පිරෙන්න බයියං කාලා.. අපි බදුල්ලෙන් පිට වෙන පැත්තට ඔළුව හරවා ගත්තා.. කුෂාන්ටයි අපේ අයිස් කුට්ටියටයි සමුගැනීම සටහන් කරලා අපි ෆා කෙලීවත් ඇන්න බණ්ඩාරවෙල බලා පිටාත් උනා..
බණ්ඩාරවෙල සතිපොලෙන් වෙජිටබල් ශොපින් ටිකකුත් කරගෙන ඊළගට අපි නතර උනේ ෆාගේ සුන්දර ගෙදර.. යනකොටම ෆා ගේ ජින්ජි දොර ළග ඉදලම අපිට හායි කිව්වා.. ඊව්නින් ටී එක ෆා නිවසින් අරන් අපි ෆා ටත් ටටා කියලා බණ්ඩාරවෙලෙනුත් සමුගත්තා..ආයෙමත් ඉතිං ගමනේ යා... වෙලා එදා රැයේ අපේ නවාතැන උන බලංගොඩ නිවසට ළඟා උනා..! ගෙදර වත්තේ තිබ්බ පලතුරු ගස් ඒ තැන් වල ඒ විදියට පලදාව තියෙනවාද කියලා මහ රෑම බලලා පහුවෙනිදාට දෙන්නං බැටේ කියලා ගස් වලට කියලා පොඩි අක්කාගේ රෑ කෑම වේලෙන් සප්පායම් වෙලා ගමන් මහන්සියටත් එක්කම මං නම් කලින්ම නින්දට ගියා..!
Monday, June 6, 2011
පාර දිගේ 3
පේරාදෙණිය පහුකරලා අපි නුවරට ආවා.. නුවර ආවට මොකෝ මඟ නම් නතර උනේ නෑ.. මොකද ඒ වෙනකොටත් අපි හිතාගෙන හිටියට වඩා ගොඩක් වෙලාව පරක්කු වෙලානේ තිබුනේ.. අපි නුවරට සැපත් වෙනකොටත් වෙලාව හවස හතරත් පහුවෙලා වගේ.. ඒ වෙනකොටත් නතරවෙන තැනක් ගැනවත් හිතලා නොතිබුණ හින්දා අපි පහුවෙනිදාට දාගන්න හිතන් හිටි විසිට් එකකුත් තිබුන නිසා නවාතැන නුවර පහුකරලා බණ්ඩාරවෙල පැත්තට වෙන්න වගේ හොයාගන්න හිතාගෙනයි හිටියේ.. ඒ එක්කම ඉතිං නුවර නතර උනා කියලා නුවරත් ඉතිං අපි නොඟිය නොබලපු දිහාවක් නෙවෙයිනේ කියලා ඔන්න ඔහේ බදුලුම යමු කියලා එක සැරේ යෝජනා උනා... නුවර ඉඳන් බදුලු යනවා නම් යන කෙනෙකුට යන්න පාරවල් කීපයක් තියනවාලු.. එයින් එකක් තමයි අපි නොගිය, නොගිය නිසා නොදන්න නුවරින් ආපස්සට පේරාදෙණිය පැත්තට ඇවිත් එන පාර (මං හිතන්නේ නුවරඑළිය පාර වෙන්න ඇති) අනික අපි ආව රංදෙණිගල පාර..ඒත් ඉතිං බදුල්ලේ හවස් වෙලා ගිහින් උන් හිටි තැනුත් නැතිවෙයිද දන්නේ නැති හන්දා ඒ ගමන නම් යන්න කලින්ම බදුලුපුරේ අපේ ඇත්තන්ගෙන් අවසර එහෙම අරන් වැඩිදුර තොරතුරු දැනගන්න එක හොඳයි කියලා හිතුවා. ඒහෙම හිතලා එක්කෙනෙකුට කොල් කරාම අනේ නෝ රිප්ලයි. කෝක කොහොම උනත් අනිත් ඇත්තට ගත්තම නම් අඩේ මලියා කියලා ඔන්න කොල්ලා ආන්සර් කලා... "මේ අපි අද බදුල්ලේ ආවොත් ඉන්න තැනක් සෙට් කර ගන්න පුළුවන්ද බං" කියලා ඇහුවම ශුවර් කොල්ලාව නම් අඩි විස්සක් විතර උඩ යන්න ඇති.. ඒකනේ "හෝව් හෝව් දැන් ඉන්නේ කොහෙද ආදී නොයෙක් මාදිලියේ තොරතුරු ඇහුවේ" හැබැයි ඉතිං තොරතුරු මොනා ඇහුවත් කොල්ලා අපිට ෆුල් සපෝට් එක දුන්නා.. ඒ වගේම එක හෙලාම කිව්වේ අලි ඉන්න නිසා රංදෙණිගල පාරේ එනවා නම් අඳුර වැටෙන්න කලින් එන්න කියලයි. (මොනවා වැටෙන්නද ඒ වෙනකොටත් පහ පැනලා මයේ හිතේ)
ඔය විදියට ඉතිං අපි එදා රෑ නුවර නවතින්නේ නෑ කියලා තීරණය උනා. අපේ නුවර ගමන වැව රවුමේ එකතැනක නතර වෙලා ජායාරූප කිහිපයක් හා දුරඇමතුම් කීපයක් ගැනීමට සීමා උනා. ඒ ඇමතුමුත් බදුල්ලේ ඉන්න හෙන අයිස් පප්පෙක්ට අයිස් දියවෙනකම් බැනීමකට සීමා උනා (නැත්තං ඉතිං එදා රෑ ඌ අපිව බලන්න එන්නේ නැහැනේ..! ග්ර්ර්ර්ර්ර්ර්!!!)
දැන් ඔන්න අපි රන්දෙණිගල පාර දිගේ බදුලු යන්නයි ලෑස්තිය.. අපේ රථාචාර්යතුමත් ඉතිං වැඩිය පාරවල් දන්නේ නෑ.. මං නම් දන්නේම නෑ.. එතකොට අර සුද්දි නම් අපි දෙන්නටම වඩා වගේ දන්නවා.. ඒත් ඉතිං කොහොම හරි ඒ පාර දිගේ අපි ගමන පිටත් උනා.. ඒ වෙනකොට හවස් වෙමින් ලාවට බඩගින්නකුත් දැනෙමින් තිබ්බ නිසා ඉක්මනට යනවා වගේම ආප්ප කඩයක් සොයාගැනීමත් අත්යාවශ්යය වෙලයි තිබුනේ. ඒත් ඒ පාර වැඩිය ජනාකීර්ණ පාරක් නෙවෙයි... වාහන උනත් විනාඩි දහයකට සැරයක් විතර එක්ක පාස් උනා.. කඩවල් කීපයකම නතර උනත් ඒ වෙලාව වෙනකොට ආප්ප තියා පාන් වාටිවත් තිබුනේ නැති තරම්.. ඒත් රෑ වෙන්න කලින්.. අලි පාරට එන්න කලින් යා ගන්නත් එපැයි.. ඒ වගේම ටී ජන්ශන් එකක් හොයාගන්නත් ඕන වෙලා තිබුනා.. (එතනින් තමයි අපි මහියංගනේ යනවද බදුල්ලේ යනවාද කියන එක තීරණය වෙන්න තිබ්බේ) කොහොමින් කොහොම හරි ගමනෙන් අඩක් විතර යනකොට හොඳටම කළුවර ඇවිත් තිබුනා.. ඒ වගේම එක තැනකදි (අනේ මට ඒ කඩේ නමවත් ඒ පැත්තේ නමවත් මතක නෑ. ශික් මට කවදාවත් නම් මතක හිටින්නේ නැති හැටි) හැබැයි ඒ කඩේ නම් ලොකු තේ කඩයක්. ආප්ප වර්ග වගේම රසම රස එවෙලේ හදපු එළවළු රොටි කොත්තු එහෙම හැමදේම තියෙනවා.. ඒ කඩේ ඉස්සරහා හොඳ එළවළු කඩයකුත් තියනවා.. (දන්න කෙනෙක් සිටී නම් නම පවසන සේක්වාහ්!) මට හිතුන හැටියට නම් ඒ පාරේ වැඩියම ධාවනය උනු වැලි ලොරි වල රියදුරු මහත්වරු වෙන්න ඕනි ඒ කඩේ පාරිභෝගිකයෝ..! හැබැයි අපි යද්දි නම් කවුරුවත්ම හිටි නැති තරම්.
දැන් අර එළවළු රොටී දැක්ක ගමන් මට ආවා තඩි බඩගින්නක්! ඉතිං මායි අපේ රථාචාරීතුමයි එතනදිම රස පරීකෂාව සිදුකලා.. ඕක දැකපු අපේ අනිත් එකාටත් ඒක අනුභව කිරීමේ දැඩි ආශාවක් ඇති උනා (කන්න හිතනම කබරගොයත් තලගොයා වෙනවා වගේ තමයි. මේ මනුස්සයා කියනවා ඒකේ සැර නෑ වගේලු) ෆුඩ් ඇන්ඩ් බෙවරේජ් මැනේජර්ලට උපදෙස් දෙන්න අපි මොක්කුද කියලා හිතාගෙන කාපන් කියලා එකක් දුන්නා. වන් ශොට් වගේ තමයි මෙන්න එක කෑල්ලක් කටට ගත්ත ගමන් වලිගේ කැඩිච්ච හූනා වගේ උඩපනින්න ගත්තේ නැතැයි.. කඩේ මිනිස්සු නිකං හොල්මන් දැක්කා වගේ..! (මොකද උනේ කියලා ඉතිං මං කියන්නේ නෑ.!!!! ;-) ) අපි නම් ඉතිං පැණි ආප්ප.. එළවළු රොටි වතුර ප්ලේන් ටී එහෙම අරගෙන ගමනට පිටත් උනා. කඩේ අයගේ උපදෙස උනේ අලින්ගෙන් ශේප් වෙලා යන්න නම් වැලි ලොරියක් පිටිපස්සෙන් යන එක හොඳයි කියලයි.. අපි එක්කම වැලි ලොරියකුත් පිටත් උන නිසා අපිත් ෆිට් එකේ ගමන පිටත් උනා.. හැබැයි ඒ ලොරිය පිටත් වෙනවා විතරමයි අපි දැක්කේ.. වාහනයක් තියා මැස්සෙක්වත් නැති ඒ පාරේ අර ලොරිය පියාඹලා....!
අපි ඉතිං නිවීහැනහිල්ලේ ගමන යනවා..! ඒ ගමනේ සතුට වැඩි කලේ මගේ යාළුවා එයාගේ ෆොන් එකෙන් ප්ලේ කරපු මියුසික් නිසා.. සෑහෙන්න කාලෙකට පස්සේ සංගීතය ඇගේ නහර දිගේ ගමන් කරනවා දැනුනා.. කසුන්.. ඉන්ද්රචාප..ඇතුළු මම දන්නා නොදන්නා ගොඩක් සංගීත කාරයෝ ඒ හිස් පාරපුරා කළු වාළාකුළු අතරේ මාවත් අරගෙන හිතේ හැටියට රොන්දේ ගැහුවා.. ඒ වෙලාවේ නම් මැරුණත් දැනෙන එකක් නැති වෙන තරමට සැහැල්ලු වෙලා පුදුම නිස්කාන්සුවක් අත්වින්දේ..! ඇත්තටම ඒ හැඟීම විස්තර කරන්න දුප්පත් මට වචන නෑ..! ඒක විඳීමක් මිස විස්තර කිරීමක් නෙවෙයි......!
ඔය විඳියට අපි වික්ටෝරියා, රන්දෙණිගල, රන්ටැඹේ අභයභූමි එක්ක ඩෑම් එහෙමත් පහුකලා.. අතර මැද හමුදා ආරකෂක කඳවරු වල නතර කෙරුනත් අපි දැක්ක ගමන් ඒ අය ඉක්මනින්ම යන්න කිව්වා.. මොකද රෑජාමේ බවලත් උදවිය දෙන්නෙක් ඒ වනාන්තර මැද්දේ මොනා කරන්නද? එහෙම යනකොට අපි සොයා සොයා ඇවිත් අපි සෙව්ව මැණික නෙවෙයි...!! සෙව්ව ටී ජන්ශන් එක හම්බ උනා.. එතනින් වම් පැත්තට හැරුනා විතරයි මෙන්න පොලිශ් අන්කල් කෙනෙක් මහ රෑ පී.ටී කරනවා! හයියෝහ්! අපි මොකක් ටර්න් එකක් වැරදියටලු අරන් තියෙන්නේ..! ඒත් ඉතිං අපේ මැඩම් 'ඇයි' ඇහුවා විතරයි 'හා.. යන්න' කිව්වා..! හොඳ පොලිස් අයියා..!!!
එයින් පස්සේ නම් ඉතිං අපි බදුල්ලට ආවා.. ටවුන් එකේදි අයිස් පප්පවත් වාහනේට දාගත්තා... එතනින් අපි ගියේ රෑට සප්පායම් වෙන්න දෙයක් ගන්න.. ඒකට තෝරගත්තේ ටවුන් එක මැද්දේ තියන Capital City food court එක. උදේ 10;30 ඉදන් රෑ 10.30 වෙනකම් එතන විවෘතයිලු.. චයිනීස් සිංගප්පූර්.. එක එක ජාති කෑම එක්ක රෑට කොත්තුත් ගන්න පුළුවන්.. ආ.. ප්ලේන් ටීත් තියනවා..! එතනදි තමයි අපිට බදුලු ගමනේ අපේ සම්බන්ධීකාරක තුමා වෙච්ච කුෂාන් මහතා හා කූෂාන් ගේ වෙන්න නෝනා හෙවත් අපේ සාදාදර ෆා මෙනවිය මුණගැහුනේ. . කූෂාන් තුමා ව නම් කලින් දැකලා තිබුනා නේ.. නමුත් ෆා මෙනවිය නම් එදාමයි දැක්කේ.. නමුත් කාලෙක ඉදන් කියවලා තිබ්බ නිසා කතාබහ කරන්න අමුත්තක් උනේ නෑ.. අනික අපේ කෙටි දැනුම් දීමකින් අපිට හැමදේම සූදානම් කරලා අපිව බලන්න ආව එකම මදැයි අපිට! ඉතිං අපි එතනින් ඉඳිආප්ප කොත්තු එක්ක නිකං රොටි කොත්තු අරගෙන අපේ නවාතැනට ගියා.
හදිස්සියේ හොයාගත්තට ඒ වෙලාවේ හැටියට අපි හිතුවට වඩා සෑහෙන්න හොඳ තැනක් තමයි අපිට සෙට් කරලා තිබුනේ Hotel Sanasta කියලා තාමත් හදාගෙන යන නමුත් සේවා ආරම්භ කරලා තිබුන එම හෝටලයේ එදා රෑ හිටියේ අපි විතරමද මන්දා.. ඒ නිසාමද මන්දා ඒ මොහොතේම ටක් ටික් ගාලා අපිට ඉල්ලපු විදියට අපේ ලාවට සෙට් වීමට අවශ්ය කරන මේස පුටු පිඟන් කෝප්ප අපිට ඕන තැන් වලට සෙට් කරලා දීලා ඒ හොටෙල් එකේ මල්ලිලා අපිට ලොකු සහයෝගයක් දුන්නා..!
එතනින් එහාට ඉතිං ලියන්න දෙයක් නෑ.. කොත්තු.. චීස්.. ඒවා මෙවා අස්සේ කතන්දර ගොඩක් එක්ක හවානා ක්ල්බ් බෝතලයක් එහේ මෙහේ ගියා.. අඩුපාඩුවට කෝක් එහෙමත් හිටියා.. රෑ දොළහට විතර සමහර අයට කොල් කරලා අපි ස්වෙච්චාවෙන් හඳුනාගැනීමේ පෙරෙට්ටු එහෙමත් තිබ්බා..! (එහෙම නැතුව හොඳ නැහැනේ!) ඔය විදියට දොළහා උනා.. එක උනා.. එකෙක් වත් නැඟිටින පාටක් නෑ.. වෙලාවට මට වොශ්රූම් එක මතක් උනා.. මං ගිහින් එන්නම් කියලා ගියා.. ගියා ගියාම තමයි..!! මට මතක විනාඩි පහකින් ආයේ කට්ටියට සෙට් වෙනවා කියලා හිතාගෙන මං ලා නින්දකට යනවා විතරමයි! (ඉහික්! :D :D :D)
Thursday, June 2, 2011
පාර දිගේ 2
පාරදිගේ අපි යන්න ගිය ඊළග ගමනට පිටත් වෙන්නයි මං දැන් හදන්නේ.. හැබැයි ඉතිං මීට මාසෙකට විතර කලින් ගිය ගමනක් නිසා අමතක උනු තැන් නම් ගම් නම් එපමණයි.. ඒත් ඉතිං මොකුත්ම නැතුවට වඩා මොනා හරි හොඳයි කියන නිසා මේක මේ විදියට ලියලා දානවා.. අපේ මෙවර අරමුණ උනේ කන්ද උඩරට රාජ්යයට පිවිසෙන්න.. නැතිනම් නුවර යන්න. හිතුවා ගියා වර්ගයේ ගමන් නිසා අපි ගමන පිටත් වෙද්දිම මං හිතේ උදේ 10ට විතර ඇති කොටින්ම 9 විතර වෙනකං මං ෂුවර් එකටම දැනගෙන හිටියේ නෑ අපි එදා යනවද නැද්ද කියලවත්.. ඒත් ඉතිං ඇඳුම් කෑලි දෙකතුනක් උරේක දාගෙන අපි ගමන පිටත් උනා..
Monday, May 23, 2011
While Living | ජිවත් වෙනකොට....!
ගෙවා මහ දුර
අතර මඟ හමුවී
වෙන් වෙවී..
යළි යළිත්
ළං වෙවී..
ඈත තරු පොකුරු
චක්රාවාට මැද
රස්තියාදු වී
ආයෙමත්
දූවිලි පිරුණු
දාඩිය දාන
ලස්සන කොළඹ
අවලස්සන මිනිස්සු මැද
හමු වෙවී..
පොත් අස්සේ
චිත්රපටි මැද්දේ
හෝල්වල
වේදිකා මැද
අපිට නැති
අපේ නොවන
අපිට දැනෙන
විඳීම් හොය හොය
සංගීත තනු අස්සෙන්
ආයෙමත්
හමු වෙවී..
අරක්කු කොක්ටේල්
බයිට් සිගරට්
කෑම බීම
සබ්මැරීන් ලයිම් ජූස්
රෙසිපි අස්සේ
සුවඳ ගහන
අළුත් රස හොය හොය
රස්තියාදු වෙන
ආයෙමත් ටිකකින්
අඩු සීනී ප්ලේන් ටී එකෙන්
තොල් දෙක පුච්චගෙන
ස්ට්රෙස් රිමූව් කිය කිය
ආතල් එකේ
දුමක් දාගෙන
හමු වෙවී..
අත් අල්ලන්
අහක බලාගෙන
රවාගෙන ඔරෝගෙන
බදාගෙන ඉඹගෙන
ජිවිතේ උගන්නන
ඉගෙනගන්න
කතාකරන
වාද කරන
රණ්ඩු වෙන
ඈත් නොවී ඈත් වෙලා
ආයෙමත් ළං වෙලා
ජිවත් වෙනකොට
හමු උනු
මචං උඹට "සුභ උපන් දිනයක්! "
Monday, May 9, 2011
පාර දිගේ 1
හි හී... බ්ලොග් වල බයිලා ගහනවා කියලා දැන් ඉතිං මට බැනුම් අහන්න වෙයි. ඒ නිසා වැල් බයිලා නතර කරලා ටොපික් එක බේස් කරගෙන ලියන්නයි දැන් මම හදන්නේ...! හොදට හුස්මක් උඩට පහළට ගත්තා.. එක.. දෙක තුන...
..........
....
මීට අවුරුදු දෙක තුනකට වගේ ඉස්සෙල්ලා අයි ෆෝන් මාර්කට් එකට ආව අළුතම වගේ අතේ සතේ නැති උනත් අයි ෆෝන් එකක් ගන්න මටත් පොඩි හීනයක් තිබුනා.. ඉතිං හැබැහින් බැරි නම් හීනෙන්වත් නොලැබුනත් කිසි කමක් නැති උනත් ආතල් එකට වගේ ස්ටේටස් මැසේජ් එකක "අනේ මටත් අයි ෆෝන් එකක්" කියලා මම දාලා තිබුන කාලෙක එක සැරේම කවුදෝ පොප් අප් වෙලා හේයි ඔයා අයි ෆෝන් එකකට කැමති ද කියලා කතාව පටන් ගත්තා.. අපරාදේ මගේ පුරුවේ (අ)කුසල කර්මයකට වගේ මාත් ඉතිං මොනාදෝ කිව්වා.. ඒයින් පස්සේ ටික ටික කතාව ඇදි ඇදී ගියා.. තාම ඇදෙනවා... කන් පිරෙනකම් අහලා අහලා ඇති වෙලා එපා වෙලා වමනෙත් ගිහින් එතනින් එහාටත් තව ටිකක් අපේ කතාව ඇදෙන.. ඒ කතාවේ කෙලවරේ හිටි ගෙම්බි මේ ටිකේ ලංකාවට ඇවිත් හින්දයි ආයෙමත් මේ හැටි බිසී වෙලා විකාර වෙලා ඉන්නේ. අපේ ගොඩක් යාළුවන්ට මේ වෙනකොට ගොඩක් කාර්ය බහුල හින්දා මං වගේ ඉබ්බෙක් තමයි ඒ ගෙම්බිට තනියට නොතනියට ඉන්නේ. ඉතිං අපි අඹ කවි විචාර දේශණ නාට්ය ප්රසංග අරවා මේවා අස්සේ එහේ මෙහේ පොඩි පොඩි සංචාර ටිකකුත් කරගෙන දෙයියනේ කියලා ඉන්නවා ඉතිං......
.......
අපි පාර දිගේ ගිය ගමන් කතාවේ මුල්ම පිටුව වෙන් වෙන්නේ හිනිදුමට
මම මීට කලින් හිනිදුම ගැන අහලා තිබුනේ නෑ. අහලා තිබුනත් මතක තිබුනේ නෑ.. කොහොමත් ඉතිං වෙලාවකට මට මම ඉන්න තැනත් අමතක වෙන එකේ ඒක ඒ තරම් දෙයක් නෙවෙයි. අපේ ගමනට හිටියේ රථාචාර්ය වරයා සමඟම සියළු පිරිස හතර දෙනයි. ඉතිං මතක ඇති විදියට අපි ගමන පිටත් උනේ උදේ හතට පමණ. හිනිදුම කල්වාරි කඳු මුදුනත් පල්ලියත් වන්දනාව හා නැරඹීම තමයි අපේ අරමුණ උනේ. ගාළු පාර දිගේ අපේ ගමනේ මුල්ම නැවතුම උනේ බොහෝම කාලෙකට කලින් ඉදන් මාත් මගේ මිතුරියත් දැන හඳුනාගැනීමට පෙර සිට පොදුවේ කැමත්තෙන් සිටි සැෆ්රන් හට්! ගාළුපාරේ කොළඹ සිට ගමන් ගන්නා අයෙකුට පානදුර නගරය පසු කොට ගමන් ගන්නා විටයි තල්පිටිය ප්රදේශයේදියි දකුණු පසින් පිහිටි මෙම ආහාර අලෙවි සැල මුන ගැසෙන්නේ. බුෆේ ක්රමයට ආහාර ලබාගත හැකි මෙහි උදේ දිවා රාත්රී ඕනෑම අවස්ථාවක ආහාර ලබාගන්න පුළුවන්. එහිදි උදෑසන ආහාර ගත් අපි නැවත ගමන් ඇරඹුවේ හිනිදුම දක්වායි.. කළුතර බෝධියට පඬුරු පුදා අප ගාල්ල බලා පිටත් උනා..
අන්න එතනදි තමයි වැඩේ.!
හයියෝ ගාල්ල නගරයේ මෙරීන් වෝක් එක මුල සිට අග වෙන තුරු ප්ලේන් ටී සෙවූ අපට එම අදහස අතැර තැඹිලි ගෙඩියකින් තෘප්තිමත් වීමට සිදු උනා. හයියෝ ප්ලේන් ටී නැති ගාල්ල!!!
ගාල්ලේ ඉදන් අපි මඟ අසාගෙන දුර ගෙවාගෙන හති දමාගෙන හිනිඳුමට ලං උනා..
.........
ඒ යන මාර්ගයේ ඇති තේ රබර් පාම් වතු එහි ස්වභාවික සශ්රීකත්වය අපූරුවට නිහඬව පෙන්වා දුන්නා. අපි පල්ලියට යන දිනට පෙරදිනයි එහි මහා පුජා සතිය අවසන්ව තිබුනේ. ඉතිං තැන තැන ඉදිව තිබු කඩ ලෑලි ගැලවෙමින් පවතිද්දි අපි දිවා ආහාරයටත් ගමන් වෙහෙස නිවා ගැන්මටත් එහි තිබු එකම ස්ථානය වූ හිනිඳුම තානායමට ඇතුළු උනා. තානායමකටත් වඩා නිවසක සිරිගත් එහිදි අපි මොහොතක් ගමන් වෙහෙස නිවා ගත්තා. (සමහරු පලා පිඟන් දෙක දෙක කාපු එක වෙනම කතාවක් )
එයින් පසු අපේ ගමන් මගෙහි මුළික අරමුණ වු කල්වාරි පල්ලියට යෑමට අප පිටත් වූවා.. එහි කල්වාරි කඳුමුදුනටම ගමන් කල හැකිමුත් කාල වේලාව හා ගමන් වෙහෙස වැනි කාරණා සලකා බලා අප පල්ලියේ වටපිටාවේ ගතකිරීමෙන් සෑහීමකට පත් උනා. ඒ අසළින්ම ගලා ගිය දිය දහරත් දුෂණය අවම වූ ස්භාවිකත්වයත් නෙතු සීමාවේ පැවති කඳුමුඳුනුත් එක්ව සෑදූ චමත්කාරය හිත තුල දරාගෙන අපි නැවත කොළඹ බලා පැමිණියා..
එයින් අරැඹි අපේ සංචාරයේ තවත් දවසක් මට ෆ්රී උනු වෙලාවක!
Saturday, April 16, 2011
සත් වෙනි දිනයේදී
2000 වසරේදී ගාමිණි වියන්ගොඩ විසින් පරිවර්තනය කරන ලදුව විජේසූරිය ප්රකාශණයක් ලෙස අප අතරට පත් මෙම කෘතිය සිය දිවිනසාගැනීමට තැත් කරන ලද තරුණියක් මානසික රෝගීන් ප්රතිකාර ලබන රෝහලකදී නැවත පියවි සිහිය ලැබීම හා සම්බන්ධ සිදුවීම් පෙලකින් යුක්තයි. රෝහලේ ගත කරන දිනයන් පුරා කරන ලද ප්රතිකාර ඔස්සේ ඇය අත්විඳින, ලබන හැඟීම්, ඇගේ ජිවිතයේ ප්රතික්රියා සහ නැවත මරණය ලැබෙන තුරු ඇය ජිවත් වීමට යන ජිවිතය ගැන කැටි කොට ඉදිරිපත් කරනු ලැබ ඇති වෙරොනිකා මැරෙන්න තීරණය කරයි කෘතිය කාටත් ජිවිතය දෙස අළුත් ඉමකින් බැලීමට ආයාචනා කරනු ලබන්නේ අති සාර්ථක අයුරිනි.