මගේ ආදර...

අද මම ලියන්නේ මගේ සැබෑ ජිවිතේ අර්ධයක් ගැන.. හරි අඩක් ගැන.. සමහර විට හරි අඩකටත් වැඩි මිසක් අඩු වෙන්න කොහොමත් බැරි කොටසක් ගැන..
මම මුල ඉදන්ම පටන් ගන්නම්.. මම ඉපදුනේ ආණ්ඩුවේ ඉස්පිරිතාලෙක.. ගෙදර‍ ගෙදර ගෙනත් තියෙන්නේ අදුරන කෙනෙකුගේ වාහනයක.. එදා ඉදන් මගේ හෙවණ උනේ.. සිංහල උළු හෙවිලි කරපු බාගයක් වරිච්චි බාගයක් ගඩොල් වලින් හදපු ගෙදරක.. ඒ ගෙදර සිවිලිමක් තිබුනේ නෑ.. හැබැයි අපි තුන් දෙනාම නිදාගත්ත එකම ඇඳ තිබ්බ කොටසේ විතරක් සුදු ඉටිකොළ වලින් හදපු සිවිලිමක් තිබුනා.. අපේ ගෙදරට කරන්ට් එක ගන්නේ මම මොන්ටිසෝරි යනකොට..එතකං අපිට රෑට හිටියේ ‍කුප්පි ලාම්පු භුමිතෙල් ලාම්පු වල එළියෙන්.. අම්මා බත් විතරක් නෙවෙයි හැමදේම ඉව්වේ දර ලිපේ.. ‍ඒ කුස්සියත් ලී වලින් හදපු බිමට මැටි ගාපු දර මැස්සක් තිබුනු මිටි කුස්සියක්.. දුම් වැදිලම ඒකේ හැම තැනම කළුම කළු පාට වෙලයි තිබුනේ.. අපිට බලන්න ටීවී එකක් තිබුනේ නැහැ.. පුංචි රේඩියෝ එකක් තමයි හැම වෙලේම වැඩ කලේ.. හැබැයි කොයි වෙලේවත් ගෙදර පාළු වුනේ නෑ.. මොකද ඒකට හරියන්න රංචුවක් හිටියා හැමදාම හවස හය වෙනකොට ගෙදරට එන.. ඒ වෙන කවුරුවත් නෙවෙයි.. ඒ වෙනකොටත් රස්සාවල් නොකරපු අපේ තාත්තාගේ යාළුවෝ.. කොහොමත් අඩුම ගානේ හය හත් දෙනෙක් වත් එනවා.. ඒ හැමෝටම ප්ලේන් ටී එකක් වරදින්නේ නැහැ.. අම්මලා නැති ගෙවල් වල හිටිය අයට බත් කටක් නොකා යන්න ලැබුනෙත් නෑ... සමහරු ගෙදරට ආවෙම කන්න මොකුත් නැද්ද අහගෙන.. ඒ කාලේ ගෙදරට බඩු ගෙනාවේ ණයට.. ‍මොකද කන්න ඉන්න කට්ටිය ගොඩයි නිසා වියදම සැරයි.. තාත්තට එච්චර ලොකු සල්ලියක් ති‍බ්බේ නෑ.. එහෙමයි කියලා එන අයට කන්න බොන්න නොදී හිටියෙත් නෑ..
අම්මා ඒ අයට ගෙදර එන්න එපා කියන්න කිව්වෙත් නෑ.. මොකද ඒ හැමෝම එයාට පෙනුනේ එයාගේම මල්ලිලා වගේ.. කොහොම හරි අම්මයි තාත්තයි එකතු වෙලා ගෙදර පිටි පස්සෙන් පොඩි අත්තිවාරමක් දැම්මා කුස්සියකටයි කාමර දෙකකටයි.. ඊට වඩා දෙයක් කරන්න එයාලට සල්ලි තිබුනේ නෑ.. ටිකින් ටික අවුරුද්දෙන් අවුරුද්ද ඒ කාමර දෙකයි කුස්සියයි පුළුපුලුවන් විදියට හදාගත්තා.. ඒ වේගෙටම එයාලා හිටිය පරණ ගෙදරත් දිරාපත් උනා.. ඉතිං ඒ ගෙදරින් අර කාමර දෙකේ කෑල්ලට යන්න සිද්ද වුනා.. ඒක බාගෙට හදපු එකක් නිසා ජනෙල් වලට ඉටිකොළ තිබුනේ.. කාලයක් යද්දි ඒ කොටසට ඉස්සරහින් තව සාලේ කොටසක් එකතු උනා කාමරයක් එක්ක.. එයින් පස්සේ කොටසින් කොටස ගෙයි වැඩ ඉවර උනා.. ඒ ටික ඉවර වෙන්නම අවුරුදු 11ක් විතර ගියා.. ඉවර වෙනකොටයි ගෙයි අඩුපාඩු පෙනුනේ.. ඒ නිසා පැත්තෙන් තව කොටසක් එකතු උනා.. ඉස්සරහට කොටසක් එකතු උනා.. ‍ඔය අතරතුරේ ‍පුළු පුළුවන් විදියට ගෙදරට ඕනේ කරන බඩුත් එකතු කරගත්තා.. ඔය වෙනකොට කාලයක් රස්සා නැතුව හිටි යාළුවන්ට රස්සා හම්බ උනාම.. පරස්තා කරගත්තා.. ඒ නිසා ඒ අයගේ දිනපතා පැමිණීම අඩු උනා.. ඒ නිසා ගෙදර වියදම අඩු වුනා.. කඩේට ණය වෙන එක නැති උනා.. ඒ නිසා සල්ලි ගෙදර වැඩ වලට රැදුනා..ගෙදර හිටියේ තුන්දෙනයි නිසා පුළු පුළුවන් විදියට පුංචි රෝද තුනකුත් ගත්තා.. ‍තාප්ප ගේට්ටු ඇතුළු අවශේෂ දේවල් එකතු උනා.. ඔන්න ඔහොමයි අපේ ගෙදර හැදුනේ.. ඔය ගේ හදන අතරතුරම අම්මයි තාත්තයි එයාලගේ එකම දුවව පෞද්ගලික පාසලකට දාලා වියදම් කරලා ඉගැන්නුවා.. මම අවුරුදු 11ක් ඉස්කෝලේ ගියේ ස්කූල් වෑන් එකක.. අමතර පංති,පාසැල් ගාස්තූ,වගේ ගොඩක් දේවල් නිසා හැමදාම මං වෙනුවෙන් ගොඩක් වියදම් උනා.. හැබැයි ඒ කිසිම දේකට නෑ බෑ කියවුනේ නෑ..
මේ හැමදේම කරන්න සල්ලි ආ‍වේ කොයින්ද?
වෙන කාගෙන්වත් නෙවෙයි මගේ තාත්තගේ දෑතේ හයියෙන්.. අපිට ආදයම් එන වතුපිටි නැහැ. මගේ අම්මා රස්සාවක් කලෙත් නෑ.. ඒ නිසා ගෙදර මුළු වියදම් සේරටම හම්බ කලේ තාත්තා විතරයි.. එහෙයි කියලා එයා කවදාවත් අම්මට රස්සාවට යන්න කිව්වේ නෑ.. එයා කලෙත් ටයි කෝට් දාන රස්සාවක් නෙවෙයි.. යකඩ.. ගින්දර.. වගේ බොහෝම රළු දේවල් එක්කයි එයා හැමදාම ඔට්ටු උනේ.. සමහර දවස් වලට ඉස්සර එයාගේ අගේ පුංචි පුංචි රවුම් පිච්චුන තුවාල තියනවා.. ඒ මොනාද කියලා අහන්න උවමනාවක් නෑ.. මොකද අපි දැ‍නගෙන හිටියා ඒ වෙල්ඩින් කරද්දි විසි වුනු ගිණි පුළිගු වලින් වුනු තුවාල කියලා.. අම්මයි මමයි කරන්නේ පරිස්සමින් ඒ තැන් අතගාන එක.. ඒක තමයි අපිට ඒ වෙනුවෙන් කරන්න පුළුවන් එකම දේ... එයාලගේ ආයතනයෙන් රෙදි සෝදන උපකරණ දෙන්න කලින් එයා ඔරොල් එක ගෙදර අරන් එනවා හෝදන්න.. ඒක වතුරට දැම්මම වතුර කළු පාට වෙනවා.. ඒ දුවිලි හා තෙල් වගේ දේවල් නිසා.. මගේ තාත්තා වැඩ ක‍රන්නේ නැව් අළුත් වැඩියා කරන ලංකාවේ තියන එකම ආයතනයේ.. ඒ නිසා නැවක් අස්සේ තියන ඕනම තැනක අළුත්වැඩියාවක් ආවොත් එයාලා ‍ඒ වෙනුවෙන් වැඩ කරන්න ඕනි.. එහෙමයි මගේ තාත්තා අපි වෙනුවෙන් සල්ලි හෙව්වේ... කාලයත් එක්ක එයා කරන වැඩ වෙනස් උනත් අදටත් එයා කරන්නේ මහන්සි වෙන එක.. දාඩිය නොදා නිකං ඉදලා හම්බ කරපු එක සතයක් වත් එයා ළග නැහැ.. ඒ නිසයි එයාට වරදින්නේ නැත්තේ.. මොකට මිනිස්සුන්ගේ සාප කරිලි.. හීල්ලිලි ඒ සල්ලි වල නෑ.. තියෙන්නේ එයාගෙම දාඩිය විතරයි..
------
මගේ ජිවිතේ මගේ පහන් ටැඹ මගේ තාත්තා.. මං ඉපදෙන්න ඉන්නකොට එයා හිතලා තියෙන්නේ එයාට පුතෙක් ලැබෙයි කියලා.. ඒත් දුවෙක් ලැබුනා කියලා එයාගේ ආදරේ දශමෙකින් වත් අඩු වුනේ නෑ,. ඒ වෙනුවෙන් එයා කලේ දූවව පුතාටත් ගැ‍ලපෙන විදියට හදපු එක.. එයා තමයි ම‍ට සමාජය දකින හැටි නිහඩව ඉගැන්නුවේ.. මිනිස්සු අදුර ගන්න මගේ තාත්තට තියෙන්නේ පුදුම හැකියාවක්.. ඒක මේ සමාජේ තෙම්පරාදු වෙලාම ලැබුනු දෙයක් වෙන්න ඇති.. මගේ තාත්තාට යාළුවෝ ගොඩක් ඉන්නවා.. හැබැයි ඒ අය පරිස්සමෙන් තෝරගත්ත අය.. එයාට කෙනෙක් ෆිට් උනොත් ෆි‍ට් ම තමයි නැත්තං නෑම තමයි.. බොන කන මිනිස්සු ගැන මම මේ තරම් විවෘතව කතා කරන්නේ මගේ තාත්තා එක්ක මෙච්චර කල් ජිවත් වෙලා ලැබුන අත්දැකීම් හින්දා.. එයා බොනවා.. සිගරට් බොනවා..ඒ දේවල් වලට වියදම් කලාට එයා අතින් වෙන්න තියන කිසිම යුතුකමක් මගහැරියේ නෑ.. එයා කවදාවත් හවසට ගෙදරට එනකොට බීලා ආවේ නෑ.. බොන්න ඕනි නම් යාළුවොත් එක්ක ගිහිං අරගෙන ‍ගෙදර එනවා.. නැත්තං අම්මා හරි මං හරි එයා එක්ක යනවා ගිහිං අරං ගෙදර එනවා.. එයාටයි එයාගේ යාළුවන්ටයි බයිට් හදලා තමයි මම උයන්න තියෙන බය නැති කරගත්තේ... මට ඩෙවල් හදන්න කියා දුන්නේ මගේ තාත්තා.. ඉන්දියන් කෑම හදන්න ඉගැන්නුවෙත් තාත්තා.. ඒ වගේ තාත්තාගෙන් ඉගන ගත්ත ගොඩක් දේවල් මගේ ජිවිතේ ඇතුලේ තියනවා.. ‍තාත්තා කවදාවත් මට බොන්න කියලා නෑ.. බොන්න එපා කියලත් නෑ.. බීම විතරක් නෙවෙයි කිසිම දෙයක් කරන්න කියලා නෑ...කරන්න එපා කියලත් නෑ.. හැබැයි මං කරන හැමදේ ගැනම එයාගේ අවදානය නැති කරලත් නෑ.. මට පරිවර්තන කියවන්න හුරු කලේ තාත්තා.. වානේ පන්නරය ලැබූ හැටි, සැබෑ මිනිසෙකුගේ කතාවක්, ‍සිටුවර මොන්ත ක්‍රිස්තෝ වගේ පොත් මට හොයලා ඒ ගැන විස්සතර කියලා ඒවා කියවන්න මාව ආස කෙරෙව්වෙත් මගේ තාත්තා.. කොටින්ම මාව හරහට වඩාගන්න කාලේ මාව නාවලා තියෙන්නෙත් මගේ තාත්තා.. දැනටත් මගේ මූනේ ගාන එකම එක ක්‍රීම් එක ගෙනත් දෙන්නෙත් තාත්තා..
තාත්තා තාත්තා තාත්තා තාත්තා... මගේ ජිවිතේ තාත්තා නැති වෙන තැනක් නැති තරම්.. මගේ යාළුවෝ ගැන කථා කරත් තාත්තා ඒ මැ‍ද්දේ ඉන්නවා.. මොකද මගේ යාළුවන්ගෙත් යාළුවෙක් මගේ තාත්තා.. ගෑණු යාළුවන්ගේ විතරක් නෙවෙයි පිරිමි යාළුවන්ගේ පවා.. කොටින්ම මගේ තාත්තා මගේ යාළුවොත් එක්ක එකට බොන්න සෙ‍ට් වෙලත් තියනවා.. ඔය විදියට කියනවා නම් කියන්න පොතක් පිරෙන තරමට කාරනා තියනවා තාත්තා ගැන.. ඒත් දැන් ඇති වගේ.. මම මේ හැමදේම ලිව්වේ අද මගේ තාත්තාගේ 53 වෙනි උපන්දිනේ හින්දා.. මගේ ජිවිතේ ඇතුලේ මගේම කියලා මිනිස්සු ඉන්නේ දෙන්නයි.. එක්කෙනෙක් මගේ අම්මා.. අනික් කෙනා මගේ තාත්තා.. තව ‍එකම එක්කෙනෙක් හිටියත් එයාව ගොඩක් දෙනෙක් අතරේ බෙදුනට පස්සෙයි මගේ වෙන්නේ.. ඒ නිසා මගේ ජිවිතේ අතිශයින් වැදගත් දෙතුන් දෙනා අතරින් තාත්තා කියන්නේ අංක 1. මෙහෙම ලිව්වම හිතන්න එපා තාත්තායි මමයි කවදාවත් රණ්ඩු වෙලා නැද්ද කියලා.. අපොයි අපි හරියට වාද වෙනවා..හැබැයි ටික වෙලාවකට විතරයි.. අපේ ජිවිත වල එකම එක වතාවකදි විතරයි අපිට එකග වෙන්න බැරි තැනකට ආවේ.. ඒත් එක ‍කිසිම අවුලක් නැතුව විසදුනා..

මම මෙච්චර දේවල් ගොඩක් ලියන්න නෙවෙයි හිටියේ.. අද 2010 - 01 - 25 මගේ තාත්තාගේ උපන් දිනේ.. එයාවෙනුවෙන් පොඩි සටහනක් ලියන්න ඕනි කියලා හිතාගෙනයි ‍බ්ලොග් එකට ආවේ.. හිතට ආපු දේවල් මං ඒ විදියටම අකුරු කලා.. සමහර විට නොකියවිය යුතු දේවලුත් ලියවිලා ඇති.. ඒත් කරන්න දෙයක් නෑ.. තාත්තාගේ ආදරේ මට ලැබෙන්නේ එඩිට් වෙලා නෙවෙයි.. ඉතිං එයා වෙනුවෙන් ලියවෙන සටහනත් එඩිට් විය යුතු නෑ කියලා මං හිතනවා..මං මේ සටහන ලිව්වේ මගේ ජිවිතේ මට වැඩියෙන්ම ආදරේ කරන මං වැඩියෙන්ම ආදරය කරන පිරිමියා වෙනුවෙන්.. මගෙත් මගේ අම්මාගෙත් අභිමානය.. ආඩම්බරය.. ආදරය..වුනු මගේ තාත්තා වෙනුවෙන්.. එයාට නිරෝගී සුව.. දිර්ඝායුෂ ... යෝධ බල යෝධ වීර්ය....!!!!

ඔයා මේක නොදැක්කට මං ඔයාට ගොඩක් ආදරෙයි මගේ තාත්තේ....!!!!!