මගේ මාතර ගමන.2-12-2009

කාලෙකට පස්සේ අද ටිකක් දුර ගමනක් ගියා.. මං ගියා මාතර.. මාතර කිව්වට දික්වැල්ල පැත්තට.. තරමක් පුංචි කාලේ මටයි මගේ හොදම නෑදෑයා අක්කාටයි තිබ්බ ඉටුනොවුනු පොදු හීනෙක අන්තිම සමුගැන්ම කරලා එන්න.. මම දන්නේ නැහැ මම කවදද හීන දකින්න පටන් ගත්තේ කියලා.. මං හිතන්නේ ගොඩක් පොඩි කාලේ.. ඒක පුරුදු වෙන්න ඇත්තේ තනියම හැදුනු නිසා පාළුව නැති කරගන්න වෙන්න ඇති.. ලොකු වෙනකොට මඟ ඇරිලා නොගිය එක පුරුද්දක් විදියට හීනත් තාම මාත් එක්ක ඉන්නවා.. ඒවා ඇත්ත වෙනවද නැද්ද කියන එක මට වැදගත් නෑ.. ඒත් ඒ හිතිවිලි මගේ හිතට එන වෙලාවට මගේ හිත සතුටු වීම විතරයි මට ඕන කරන්නේ.. ඒක වෙන නිසා මම අදටත් හීන වලට ආදරෙයි.. පැන්නා පැන්නා පටන් ගන්නකොටම පැන්නා පාරෙන් පිට.. පැහැදිලිව මේකයි අපේ පොදු හීනය වෙලා තිබ්බේ.. මගේ අක්කාගේ තාත්තා‍ගේ උපන් ගම දික්වැල්ල..මගේ නොම්මර එකේ මතකය නිවැරදි නම් දික්වැල්ල තමයි.. හුම්මානේ තියෙන්නේ අන්න ඒ කිට්ටුව..ඉතිං එයාගේ මහගෙදර තියෙන්නේ එහේ.. දැන් එහේ කවුරුවත් නෑ.. ඒ ඉඩම ටිකක් ලොකුයි.. එක පැත්තකින් මායිම් වෙන්නේ තාමත් වගා කරන කුඹුරකට අනිත් එක පැත්තක් ප්‍රධාන පාරට.. ඉතිං අපි දෙන්නට ලොකු ආසවක් තිබ්බා එතන නිවාඩු නිකේතනයක් දාන්න.. මොකද හුම්මානේ එහෙමත් තියන නිසා සංචාරක ආකර්ෂණයත් තියනවානේ.. හැබැයි ඒක අපේ අච්චාරුසාකච්චා අතරේ කෙරුනු තවත් එක් කතාවක් වෙලා අතීතෙට ගිහිං.. අද ඒ ඉඩම සම්පූර්ණයෙන්ම වෙන කෙනෙකුට විකිණුවා.. ඉතිං පුංචි ළමයි දෙන්නෙක් දැකපු හීනයක් අදින් කෙලවර උනා.. අක්කට නම් දැන් ඒ ගැන මතකද දන්නේ නැහැ ඒත් මට මතකයි..ඒකයි එයා වෙනුවෙන් මං අපේ හීනෙට සමුදෙන්න ගියේ..
අපේ අම්මයි තාත්තයි නැන්දයි මාමයි සේරම අපි 5දෙනා තමා ගියේ.. පාන්දර 4.30 ට නැගිට්ටේ සෑහෙන්න කාලෙකින්.. ඉර වත් නැගිටලා නෑ.. ඒත් මම යනගමන් දිගටම ඉර දිහා බලන් ගියා.. ඉර පායන වෙලාව කොයි තරම් ලස්සනද? ඒත් මං කවදාවත් ඒක දකින්නේ නැහැ නේ.. ඉතිං අද මට හරිම නැවුම් විදියට ඇරඹුණු දවසක්.. යමින් ගමන් අපි ගියා මාතර ලයිට්හවුස් එක බලන්න.. එතන හරි ලස්සනයි ටික වෙලාවක් ඉන්න.. වැඩි සද්ද බද්ද මොකුත් නැහැ නේ.. අපිත් ටිකක් වෙලා ඉදලා එහෙමම ගියා දික්වැල්ලට.. එහේ වැඩ ටික ඉවර කරලා ගියා අර කලින් ඉඩම ගත්ත කෙනාගේ ගෙදරට.. එයා ඉන්න මුහුද පැත්තේ.. කොටින්ම ගේ ළගට මුහුදේ සද්දේ ඇහෙනවා.. ඒත් දවල් වැඩි නිසා මුහුදට යන්න නම් බැරි උනා.. කොහොම හරි අද ‍ඒ ගෙදර අය වැඩිහිටි නිවාසෙකට දානයක් දීලා.. අපිටත් කාලා යන්න ඉන්න කිව්වා.. දානෙට හදලා තිබ්බේ ඉඳිආප්පයි.. මාළු කිරි හොදියි..කට්ට සම්බෝලයි පරිප්පුයි.. පිස්සු හැදෙයි කිව්වලු.. මැනස් පැත්තකින් තියලා අඩුම ගානේ ඉදිආප්ප 25 ක් වත් මම නම් කෑවා.. ඒ අස්සේ ඒ ගෙදර හිටිය නැන්දා කෙනෙක් මාළු ඔළු හොදි පිගානක් ගෙනැල්ලා පොඩි එකා වෙච්චි මගේ පිඟානටම බෙදුවා.. එපා කියන්න යැයි... සා.... ඒකේ රස....!! අම්මපා ගෙදර හිටියා නම් කටු ටික වත් ඉතිරි කරන්නේ නැහැ.. කොහොම උනත් දානේ දීපු ‍ඒ ගෙදර අයට මට ඒ වගේ රස කෑම වේලක් ලබා දුන්නට පින ඩබල් වෙලා ලැබෙන්න ඕනි.. මොකද උදේටත් හරියට කාලා හිටියේ නැහැ නේ මම... එයින් පස්සේ ඉතිං ආයෙමත් ගෙදර බලා ගමන් ඇරඹුවා.. මං හිතුවට වඩා මාතර මුහුදු වෙරළ ලස්සනයි නේ... ආයේ දවසක නිදහසේ ගිහිං එන්න ඕනි..