Viral mail & Getting copped down

I am back :) .. in the sunny side of life back in good Ol colombo.

Apart from being glad... have you ever had a Viral mail? .. in sense of about you or something you made went viral ?

well I have .. lucky me !  (sarcastic smile at my self)

Have you got that mail about the Traffic cops in Sri Lanka ??  when they can stop you?. search you and your rights.. their limitations etc etc?  I bet you have

well., i wrote that around 4 years ago for a place called Elakiri forums when much of it were populated with an intelligent, sound, sane people who could carry a conversation without crash landing or resorting to absolute filth in the middle.

what i wrote in response to someone's question was picked out of context and made into a separate email which went viral for sometime and I still get it sometime with pictures, logo's added, font changed etc etc...

enough of that !

There I was, happily driving down the Galle road, just passing the Dehiwala flyover when my phone rang. Now from the law that I know... I know I must stop the car on road side and finish my conversation. So like a good law abiding citizen of this *great (*according to the ruling party) country I did just that.. and to better off, i was having my hazard lights ON as well to signal the other motorists that I am not moving.

Lo and behold.. along came a cop...

That idiot, signaled me to come forward.. which i ignored since i wasn't finished with my call. "Signaled" me again.. for which i had to obliged. ... Then stops me as i was passing by and asked (in sinahalese which unicoded)

Cop : කොහෙද යන්නේ phone එක කනේ තියාගෙන? නීතිය දන්නෙ නෑද්ද?

I should have said : Came forward because you signaled.... but in some sort of a off the moment pissed out reason.. my reply was

Me : තමුසෙනෙ ගොන් වහන්සෙ මට එන්න කිව්වෙ. මට නීතිය මතක නෑ.

Cop : මොකක් ?  එහෙම කොහොමද නීතිය අමතක වෙන්නෙ?

Me : එක අහපන් උබේ ලොක්කොන්ගෙන්. උන් දන්නව අමතක වෙන්නේ කොහොමද කියල.  උබල ඉස්සෙලම කලිසම ගලවල  #)(&*#$+)Q$+)_(#&*()$&^%$#%^&*()(*&%$^&*()#(*&$%^&*&*#$+)Q$+)_(#&*()$&^%$#%^&*()(*&%$^&*()#(*&$%^&&*#$+)Q$+)_(#&*()$&^%$#%^&*()(*&%$^&*()#(*&$%^&&*#$+)Q$+)_(#&*()$&^%$#%^&*()(*&%$^&*()#(*&$%^&&*#$+)Q$+)_(#&*()$&^%$#%^&*()(*&%$^&*()#(*&$%^&&*#$+)Q$+)_(#&*()$&^%$#%^&*()(*&%$^&*()#(*&$%^&&*#$+)Q$+)_(#&*()$&^%$#%^&*()(*&%$^&*()#(*&$%^&&*#$+)Q$+)_(#&*()$&^%$#%^&*()(*&%$^&*()#(*&$%^&&*#$+)Q$+)_(#&*()$&^%$#%^&*()(*&%$^&*()#(*&$%^&

Filth which i should not post in a public blog

Asked for my licenses... and at last when he couldn't find anything to write a ticket for... i was given one for not displaying the vehicle registration on my windscreen properly. Now I have to pay 550 a fine.. but a fine BLOODY WELL worth it.


Crazy B&W Hair ! Nutters ! you do make my life dizzy ! work.. over work...still.. drawn like a magnet !

women drivers, gay's, prostitutes and Dimo batta lorries.

Siting down and drinking a beer at the pub.. ironically a place named "the pub" in Kandy. To be blunt and out, i must say i would never ever live in this place even if they were to pay me for it.  One of the most sleepiest cities i have ever set foot upon and i will bear witness that even the most remotest parts of Tibet has more active night life than this. Where does all the people go after 6.30 in this god forsaken city?

Women? .. great looking with thier uptight faces, "udarata saree" and the " i' am so fucking proud to be a Kandian" look on their faces and literally walk around as their pussies and aligned with gold and stapled to their foreheads !!!! .. Bah ! I am just too off thrown even not to bother about the damn women and i am tied in a knot which i am not suppose to fuck around either...so let them roam free without the any hinderense  from me. Lolzz.. no, not sour grapes ! . I am just not bothered.

This is apparently the sixth day i am spending in the city and i am just so bored. So much so that i am blogging in a pub!!!! A Pub by definition is where they actually came up with virtual chat rooms sans you cant get drunk on virtual booz. But here  i am almost bored to death with loneliness.  May be weekends are better, but judging by the way things going and from what i saw,  i doubt the holy fuck out of it.

Well, my fourth beer is over, and  i am still effin board. May be i should start watching some films over in my notebook. 

But then again., i guess this is as much as a good time than any to talk about women drivers, gay's, prostitutes and Dimo batta lorries. 

I have no idea actually how such oddly unconnected subjects just sprung out of my mind.. may be the alcohol is screwing up the neurons. btw.. nerd fact.. i just learnt over the bbc last night that neurons are like thoroughbred horses... they have all sort of petty small blood cells to do all the shit work and they would just sit pretty and electrify the brain. I humbly concur ladies and gentlemen...alcohol is shit facing me as exampled.. now I am running on the 7th and i got to take a leak really fast or i will piss on my pants. 

ok.. back ! .. now.. women drivers !

I am actually one of the first people (of whom i happen to know about) applauded the idea of "mass" female drivers in these little scooty peps and little mini size cars. when many said that they are just taking the fun out of driving....irritating and nonsense.... i always said that women should be equally enjoying the freedom men take granted for and they are great law abiding drivers. 

that was close to 10 years ago....

and now... BLOODY HELL ... from the moment i actually stepped back in SL... i am running into fantastic... brave...great women drivers who all together better at negotiating the crazy Colombo traffic just than all the men. I am no sexist pig.. but i just think it's fantastic...... yeah.. until i ran into the women racing drivers.

as a thumb rule, i believe women can't judge distances and space just by eye measure. Take that fundamental flaw of their natural make and put them into a swarm of crazy colombo traffic. ALL HELL BREAK LOOSE ! .. i tell ya.. these women are the she-devil re-incarnated themselves. Sneaking through here, there in these flimsy bikes and cutting you in front in cars is just too much.  So, in my shit-faced and fucked up state of alcohol marinated 6 foot tall self mine says that we should BAN all women drivers. (i might regret this later..)

Prostitutes and Gays..... nothing much to report on that actually. Seems that on virtual outlook, the city of Kandy is free from all such nonsense. but., dig deep and talk to the right people., i just witnessed first hand that the flesh business is thriving here. way more than quite popular cities like Hikkaduwa even. surprisingly it's quite easy compared to other parts of the country to get laid here !

for what it's worth ! ... i support all you women /  men who are in the business.. and if you are a bisexual, gay, lesbian, cd, or ts (both natural and opted) i am a life time member of the the equal grounds ! ..so power to you mates !!!

 Dimo batta drivers - I JUST FUCKING HATE YOU SONS OF BITCHES !! I concluded that 99% of these drivers are idiots who just got their driving licenses and all of them are BLIND MOTHERFUCKERS !  know this ASSHOLES- in a vehicle.. there are two types of front lights. They are called  Dim light.. and Head light. The former is used for everyday and all the time driving to see the road front and the Latter (head lights) are only used when 

1. There is no one else coming from the opposite direction

2. To signal an on-coming vehicle and turn it back to the dim light

3. To be used in dire situations when you can't see the front of you (ie, Mist, snow, heavy rain etc)

4. and of course to signal if there are cops ahead.

it's NOT USED

1. to switch it on from the start of the vehicle till the end of the journey 

Read carefully you FUCKING RETARDS !! ... we can't drive on the roads because of you MOTHERFUCKING STUPID, ARROGANT, BLIND SONS OF BITCHES !!! who just goes driving merrily while all other drivers end up with headaches cause of your bright head lights.

wow.. i never thought i hate them that much !

anyways.. time to head off.. i am shit-faced and sleepy.... some MJ music is playing over the over head speakers.. so let me end this post with a tribute to MJ

MJ - even though the KING is gone... the beat goes on and on .... 

I am back and it's just Legen.......wait for it..........

I have completely forgotten about the blog community.  ... can't blame or i won't let anyone blame me or if anyone even comes close to it.. I will sue the shit out of you for it.

Been buzy as hell.. as usual... but then again about 2 months back i made my self back to the lovely fucked up, messed up, shitted up country that I call home. Sri Lanka.

But then again, this is the best of times and the worst of times in Sri Lanka , don't you think? 800 cc Maruti cars had gone up from 2.5 lacks making sure that we will not give away money to the stinking Indians... but hey.. why not support the crumpling economy of Europe and buy our selves some Ferrari's and Porsche's while at it.

I love this country. Anyone who advocates that we are better off in a wealthy country is a narcissistic son of a bitch who should be butt fucked to death by a HIV positive donkey. ( Don't you just love my eccentric language and colourful use of examples ???)  Wealthy countries are for pussies who can't make it out on their own and needs someone else to have already done it for them.

With regard to the blog, the best thing that happened was to find Malee's number in an old phone sim of mine and the fact that she is still using that number even after 4-5 years. Talk about brand loyalty ! ! ! !... and found out that she was married !!

"THE FUCK????" she married ?? .. who ?? then again I was smashed in the junk (literary by her own words via sms ) that she has brand loyalty even when it comes to MEN ! .. well coneffingrats Malee. :)  and that i mean from the bottom of my heart ! . . you both should be blessed with all the happiness, joy, wonder and not forgetting cute little brats just like you till death shall part you both.

(ps . if you have a problem down the line.. let me know and i will run over the guy with a car and let death do you apart... just one call mate.. just one call and it will be done :)  )

and there i was wrecking my brains out the entire night trying to retrieve the username and the password which i use to log into the blog to make a post .....

Getting back to the country issue....


Seriously, in which country can you get away with not following road rules for 200 bux?? well in India you can do it for 20 rupees or if you are even remotely connected to Dawood Ibrahim... but that's just the "rolling  R" cow dung pudding smearing Indians.!! .. not in any great effin wondrous country like ours. And in which great country you can insult the government and get a free ride in a chauffeur driven "White Van" with personal security???  

Anyways... going on and on ranting about this country either going make me sick or if I am lucky, i will too get a free ride in a van..

But then again.....I am back... and I have a love-hate relationship with this country... AND Malee is married.

oh... and

.............................dary 

(if you got the first and the last part.. you are in the Barney Stinson bro hood with me !

එහිතට ඇමතුවෙමි

කාලයත් එක්ක බොහෝ දේවල් අමතක වෙමින් ගිහින්... එහෙම නැත්තං විහින්ම අමතක කරමින් කරේ එල්ලං ඉන්න බැක්පැක් එක හිස් කරමින් යළි යළිත් පුරව ගනිමින් ඉන්නවා වගේ...

එක දිගට පොතක් කියවන එකට වඩා.. ‍ෆිල්ම් එකක් බලනවට වඩා කූජීත විදියට නිදාගන්න එක අමුතුම ගතියක් වෙලා.. ඒත් ඒ නින්ද කියන්නේ ජීවිතේ නෙවෙයි.. ඒත් ඒ නින්දම ආයෙමත් අළුත් පටන් ගැන්මක බේස් එක වෙන්න පුළුවන්...

සෑහෙන්න රස්නේ වෙන්න අව්ව පෑව්වට පස්සේ ආයෙමත් පුරුදු විදියට වැස්ස වහින්න පටන් ගත්තා.. රස්නේ කාලෙට දාඩියට අව්වට බැන්න මම ම වැස්සටත් බනිනවා.. අව්වට ඉහලපු කුඩේම වැස්සටත් ඉහිලෙනවා.. වැස්සද අව්වද පින්නද කියන එක මට අදාල උනාට කුඩේට කිසිම අදාල තාවයක් නෑ වගේ..

වැඩ කරන කාලෙට නිවාඩුවක් ඕනේ උනාට නිවාඩුවක් ලැබුනම ඇත්තටම එදාට මොනාද කරන්නේ කියනත් ලොකු ප්‍රශ්ණයක්... කැමති නම් නිවාඩුව වැඩ දවසකට වඩා වැඩ දවසක් කරගන්න පුළුවන්.. නැත්තං කිසිම වගක් නැතුව හිතන පමාවෙන් ඔහේ ගෙවලා දාන්න පුළුවන්...

ඒ දෙකටම කැමත්තක් ආවේ නැති හින්දා පොතක් අතට ගත්තා... මිලදි අරන් තිබුනේ 2011...!!! මගේ කියවීමේ වේගය ගැන මට මාර හැපී එකක් ආවා.. අවුරුද්දක් තිස්සේ පොත මුල්ලක දාලා තියන්න තරම් මම කොයි තරම් ශෝක්ද? ඒත් මට ඒ අවුරුද්ද පුරාම වැඩ තිබුනා.. අඩුම ගානේ වැඩ නොකර හරි ඒ අවුරුද්ද ගෙවිලා ගියා..

දවස් දහයක් මහ මුහුද මැද්දේ පහුරක් උඩ නොමැරි ජීවත් වෙන නාවිකයෙක් ගේ කතාවක් මාකස් ලියලා තිබ්බ..  “මුහුදු බත් වූ සේලරුවෙකුගේ කතාව‍/“  මට ආයෙමත් මහල්ලා සහ මහ මුහුද මතක් ‍උනා.. සැබෑ මිනිසෙකුගේ කතාව මතක් උනා.. සුදු වැද්දව.. රොබට් නොක්ස් ව හැමෝවම මතක් උනා... මයි ඕල්ඩ් ෆ්‍රෙන්ඩ්ස්.. හරියට අරක්කු කාලක් ගැහුවා වගේ...!

මම ජීවිත කාලෙටම අරක්කු වීදුරුවකට වඩා බීලා නෑ.. බොන අයට එපා කියලත් නෑ,. ඒත් අරක්කු බෝතලයක් කටේ තියන් බොන්න හිතිලත් නෑ.. බොන එකකුත් නෑ.. හැබැයි අරක්කු බීලා කියවන මිනිස්සුන්ගේ ආතල් කඩලත් නෑ... 'බොන මිනිස්සු අවංකයි..' බොන උන් කියනවා.. 'බොන්නේ මොඩයෝ' නොබන උන් කියනවා... මම බොන්නෙත් නෑ.. නොබොන්නෙත් නෑ.. හැබැයි මත් වෙනවා..

අද මම ආයෙමත් අකුරු වලින් කාලෙකට පස්සේ මත් වෙලා.. ඉතිං තව පොතක් අතට ගත්තා සර්වකාලත්‍ර ප්‍රේමය.. සුනේත්‍රාගේ... අහා!! සුනේත්‍රා... කවුරු මොනවා කිව්වත් සුනේත්‍රා කවදාවත් මාව මම කියවපු එයාගේ පොත් අස්සේ මාව අසරණ කරලා නෑ.. මීට ටික දවසකට කලින් මම නවගත්තේගමව කියෙව්වා.. හරියට පිස්සු වැටිච්ච පෙම්වතියක් වගේ.. මට පුදුම තරම් අසරණ කමක් දැනුනා.. සංසාරණ්‍ය අස්සේ කාටවත් නොපෙනෙන්න නවගත්තේගම මාව විනාස කරලා දැම්මා... මම කියවපු අකුරු අස්සේ මට මහා ලැජ්ජාවකුයි මෝඩ කමකුයි දැනුනා.. අල්ල ගත්තු හැම කොනක්ම වැරදියිද මන්දා.. ඒත් වට් ටු ඩූ...?

කාලෙකට පස්සේ අද මට හරි නිදහසක් දැනෙනවා.. හරිම සැහැල්ලුවක්... මූණු පොතේ ‍ශෙයා වෙලා තිබුන බැම්බෝ මියුසික් එකක් එක්කයි මම හිටියේ.. අපි එක පාරක් දිගේ දිගට ගියා... අපි තුන් දෙනා විතරක්... මමයි මගේ හිතයි ඒ සංගීතුයි... අපි අත් අල්ලගෙන හිටියේ කතා නැතුව.. අපේ ස්නායු හුඟක් හයියෙන් එහේ මෙහේ අයාලේ ගියා.. මගේ හිත මට කතාකලා.. මම ඒ හිතට ඇමතුවා.. සංගීත් අපේ පස්සෙන් ආවා.. නිල්ම නිල් කඩදාසියක ඒ හිතට අමතපු දේ කළු පාට අත් අකුරින් ලියන්න මට හිතුනා.. ඇයි දන්නවද? ඒ වීඩියෝවට දාලා තිබුනේ නිල්ම නිල්පාට මලක පිංතූරයක්...!

සැප්තැම්බර් - පොත් සහ අපි

ඉවර වෙන්න මොහොතකට කලින් හරි සැප්තැම්බර් පොත් සවාරිය ගැන මොනා හරි ලියන එක හොදයි වගේ.. කොහොමටත් දැන් ඇනුවලි අප්ඩේට් වෙන පොස්ට් ඇරුනම වෙන දෙයක් ලියන්නෙත් නැති ගානයිනේ.. එහෙම තමයි කාලෙකදි පට්ට කැමති දේවල් තව කාලෙකදි මෙලෝ රහක් නැති වෙලා යනකොට.

ඉතිං ඉතිං කොහොම හරි මේ අවුරුද්දෙත් සැප්තැම්බර් කොළඹ ජාත්‍යන්තර පොත් ප්‍රදර්ශනේ තිබ්බනේ.. අර බඩගිනි නැතත් පුරුද්ද මග හරින්න බැරි හින්දා දවසට තුන් වේලක් කෑම කනවා වගේ හැම අවුරුද්දෙම ඕකට නොයා අතඅරින්න බැරි වෙලානේ.. ඉතිං ඒ හින්දම ෆුල් ෂපාන් එකේ බදුල්ලට වෙලා ඉන්න තිබ්බා දවස් ටිකෙන් කීපයක් අතඇරලා දාලා කොළඹ දුවගෙන ආවේ මෙදා පාරා සති අන්නේ නැතුව සතියේ වැඩ කරන දවසක ප්‍රදර්ශණේ බලන්න හිතන් හිටි හින්දයි.. දැන් ඉතිං ඉස්සර වගේ රෑ ගමන් වලට බාදා නැති හින්දයි දවල් වෙන වෙන වැඩ තිබුනු හින්දයි ටිකක් හවස් වෙන්න කිට්ටු වෙලයි අපි බීඒම්අයිසීඑච් එක ලගට ගියේ. ගියාට මොකද ගන්න පොත් ගැන කිසිම අදහසක් අපිට තිබුනේ නෑ,. ඉස්සර නම් මාස ගාණක ඉදන් ලිස්ට් එකක් මේන්ටේන් කරලා මුළු කඩ සේරම පීරලා හරි ඒ ටික හොයාගෙන එන තරම් ඇම්මක් තිබුනට දැන් ඒ වගේ ගන්න තරම් පොත් නෑ වගේ වෙලා..  එක්කෝ එහෙම ගන්න ආසා පොත් ගොඩක් අරන් ඉවර වෙලා..

අළුතින් අම්බානක් පොත් එළියට ආවට පරිවර්තකයෝ සූ ගාලා හිටියට ඒ පොත් වත් අළුත් පරිවර්තන වත් ඉස්සර වගේ අකුරු අස්සේ අපිව පිස්සු වට්ටන්න තරම් දක්ෂ නෑ කියලයි ගොඩක් වෙලාවට හිතෙන්නේ.. ගියාපාර විදර්ශණ එකෙන් ගත්ත ගොඩක් පොත් තාමත් බාගෙට කියවලා අතර මැද බුක්මාක් තිබ්බ තැන්වලමයි.  කොහොමටත් සම්මාන වලට නිර්දේශිත හා සම්මාන ලබන පොත් ගැන උනත් මගේ ඒ හැටි විශ්වාසයක් නෑ.. ඉතිං ඒවත් අතඇරලා දැම්මා.. ඉතිං කොහොමද පොත් ගන්නේ?

පුරුදු පොත් කඩ ඇතුලට ගිහින් රාක්ක වල තියන පොත් වලින් හොදයි කියලා හිතෙන පොත් සාකච්ඡා මාර්ගයෙන් තෝරාගන්න තමයි මේ වතාවේ සිද්ධ උනේ.. විශ්වාස කරන්න මෙදා පාර විදර්ශණ එකෙන් මම ගත්තේ එක පොතයි.. මාත් එක්ක ගිය කෙනා දීප්තිගේ හිස්ටීරියාව ගත්තෙත් එතනින් ඒත් ඒක විදර්ශණ පොතක් නෙවෙයිනේ.. වෙනදට වැඩිම පොත් ගන්නේ එතනින්.. එතකොට විජේසූරිය එකෙන් ගත්තේ එකයි.. ඒ කඩ දෙකෙන් එළියට ඇවිත් අපි දෙන්නට හිනා ගියේ මේ මොකක්ද වෙන්න යන්නේ කියලා හිතිලයි.. ආයේ ඉතිං වෙන කොහෙන් කියලා ගන්නයෑ.. ඒත් යන්තං ෆාස්ට් පබ්ලිෂස් ලගින් පොත් ටිකක් වැඩිපුර එකතු කරගත්තා.. ඒත් ඒවත් වැඩිපුර සයිමන් නවගත්තේගමගේ. ආයේ කාලෙකට ඒ පොත් ටික් රිප්‍රින්ට් වෙන එකක් නැති වෙයි කියලා බයට ඒ ටික ගත්තා.. ඒ එක්කම අහල පහල පොත් කඩ ටිකකට ගිහින් තව තව පොත් ටිකක් එහෙන් මෙහෙන් ඇහිදගෙන පැය දෙකකින් විතර වෙනදා මුළු දවසක් ගත කරන ප්‍රදර්ශණේ ඇවිදින එක අපි නතර කලා..  බජට් කරපු ගානටත් අඩුවෙන් පොත් අරගෙන.. එළියට ඇවිත් අපි හොට්ඩෝග් දෙකක් කාලා ෆැන්ටා බීලා ඇවිදගෙන ඇවිත් බස් එකේ නැගලා ගෙදර ආවා...

එතකොට අපි ආයේ පොත් ගන්නේ නැද්ද? නෑ .. එහෙම වෙන්නේ නෑ.. මීට පස්සේ ගන්නවා.. පරණම පරන පොත් අළුතින් ප්‍රින්ට් කලොත් විතරක්..  එතකොට අළුත් සාහිත්‍යය?? ආ ඒක යකාට ගියාදෙන්!

තවත් එක සැප්තැම්බර් අට වෙනිදාවක් වෙනුවෙන්

2008 දෙහිවල සරසවිය ලයිට් කණුව යටට ලා වැස්සක් වැස්සා..

එදායින් පස්සේ

හැම සැප්තැම්බරේම වහිනවා..

ඒක කාටත් වැඩිය

අපි දන්නවා..

වැස්ස..

තාමත්...

අපිව තෙම තෙම

වහිනවා..!

හැම වැස්සටම

කුඩ දෙකක් ඉහලපු අපි

දැන්

එක වහලක් යට

....

08-09-2012

මේ ජිවිතේ මොනවා කරන්නද? අසංශිප්ත වාර්තාකරණයක්

වෙනදටත් වඩා පැයක් පරක්කු වෙලා ගෙදර එන්න පිටත් උනේ පමාව ගැන තරහකුත් එක්කමයි.. ඉරිදා නිසා වාහන අඩු පාරේ කවදටත් වඩා සැරට පායපු උදේ ඉර යටින් හෝල්ට් එකට ඇවිද ගත්තේ හරිම අමාරුවෙන්.. බස් කීපයක් ගියත් මට යන්න ඕන බස් එක නම් තාම නෑ.. කොහොමත් ඉරිඳට බස් අඩුයිනේ..

“අද පැය බාගෙකින්වත් බස් එකක්වත් එයිද මන්දා.. හැමදාම ඔහොමයි.. මේ කොල්ලුපිටියට යන්න ඉන්නේ.“

සාරියකුත් ඇඳගෙන කළුපාට ටියුලිප් බෑග් දෙක තුනක බඩුත් පුරවා ගත්ත අම්මා කෙනෙක් මගේ දිහාව හැරිගෙන ඈත ඉදන්ම කියවනවා.. ටිකක් වෙලා යනකම් ඒ මටද කියන්නේ කියලාවත් හිතාගන්න මට බැරි උනා.. ඉතිං මම කෝකටත් තෛලය වගේ ලාවට හිනාවක් දැම්මා.

“මේ පානදුරේට යන්න ඉන්නේ ඉස්පිරිතාලේ ඉදලා..ඒකට ඉතිං කොල්ලුපිටියට යන්න එපැයිනේ නේද?“

ටිකට් කපලා ගෙදර යන කෙනෙක් වෙන්න ඇති මම හිතින් හිතුවා.. මම බලන් ඉන්නේ බස් එක එනකම්..

ඒත් ඒ අම්මා ඇවිත් හෝල්ට් එකේ තිබ්බ යකට පුටුවක ඉදගත්තා.. මම ඊට ඈතින් හිටගෙන..

බස් එකක් ඇවිත් නැවැත්තුවා... 150ක්

“මේවා යන්නේ නැහැනේ නේ?“

“මොනවා කරන්නද ඉතිං පුරුවේ කරුමෙට හැදෙන ලෙඩ.. අත් දෙකයි කකුළ් දෙකයි පණ නැහැනේ.. අපේ දුවගේ.. පොඩි දරුවට මාස 4යි එයාව ක්ලිනික් එක්ක යන්න හදනකොට නේ කොන්දෙන් පහළ පණ නැති වෙලා තියෙන්නේ..“ ඒ පාර දුවට කියලා මල්ලිව වැටෙයි ගන්න කියලා.. දුව ලොකුනේ ඉස්කෝලේ යනවානේ.. තව පුතෙක් ඉන්නවා ලොකුයි. එයා පන්සලේ මහණ වෙන්න ඕන කිව්ව හින්දා දූ එයාව පංසලට බාරදුන්නනේ.. දූගේ වයස 29යි තාම.. කරුමේ තමයි ඉතිං..මොනා කරන්නද?

ඉතිං දැන් කවුද දරුවා බලා ගන්නේ?

මගේ ලොකු දූයි පුතයි ලේලියි තමයි.. පොඩි එකාට කිරිත් නෑ මේ ටිකේ පව්

බස් එකක් ආවා.. අපේ බස් එකද? නෑ නේද?

ම්හ්..!

මුලින් කිව්වේ ජර්ම් එකක් ගිහින් කියලානේ.. පස්සේ දැන් කියනවා ස්නායු වල ලෙඩක්ලු.. දවස් දහයක් විතර වෙනවා දැනට.. තුන් වෙනිදානේ ගෙනාවේ.. හෙට ටිකට් කපයි.. දැන් නැගිටලා යන්න එන්න පුළුවන් ටිකක්.. අත එහෙම අල්ලන්න අමාරුයිලුනේ.. හිරි වැටිලලු.. දැන් පරීකෂණ කරලා ඉවරයි. අද හවසට මහත්තයෙක් ඇවිත් බලනවා කිව්වනේ.. හෙට වෙනකොට ටිකට් කපයි කිව්වා.. අද ළග ඉන්න ඕනි නෑ,. වාට්ටුවේ ඈයෝ එක්ක ඉන්නේ නැතැ...

බස් එකක්.. යතහැකියෑ අපිට බෑනේ?

ම්හ්!

භූත දෝෂයක් කියලත්ද දන්නේ නෑ ඉතිං.. කෝකටත් පොඩි ශාන්ති කරමෙකුත් කලා.. මෙහෙ ගෙනත් ඉන්නකොටම..ඒවටම යටවෙලාම බෑනේ ඉතිං නේද?.. මගේ නම් ඉතිං වැඩි විස්වාසයක් නෑ.. ඒ උනාට අපේ මහත්තයා පිළිගන්නවානේ.. අයියෝ එයාට ඔළුවේ කැක්කුමටත් තෙල් මතුරලා ගාන්න ඕනි.. මං ඉතිං ඉතිපිසෝ ගාථාව කියන්න හරි කාව හරි හොයාගෙන බොරුවක් කරලා තෙල් ගානවා .. එතකොට ඉතිං හොඳයි කියනවානේ.. හිත තමයි ඉතිං කෝකටත් නේද?

හයියෝ මේ බස් එකේ යන්නත් බැහැනේද?

ම්හ්...

එයාවත් මෙහේ නවත්තලා හිටියානේ කොල්වින් මහත්තයාගේ වාට්ටුවේ.. නැතිවෙන්න කලින්.. අංශභාගේ හැදුනානේ.. එතකොටත් කියනවා නූලක් බැන්ද නම් හරි කියලා ඒ උනාට ඉතිං එයා අරක්කු බිව්වනේ.. ඒකනේ උනේ.. මං ඉතිං එතකොට කියනවා ඔයා ඉතිං අරක්කු බීලා නේ ඔහොම උනේ.. ඒකට ඉතිං නූල් බැඳලා හරියන්නේ නැහැ කියලා.. ඉතිං එතකොට එයා ඉන්නවා සද්ද නැතුව.. බිව්නේ ඉතිං සෑහෙන්න.. එයාගේ සල්ලි වලින් බිව්වා.. අපේ දුගේ සල්ලි වලින් බෙහෙත් කලා.. එයා ඒ කාලේ යුනිචෙලා එකේ වැඩ කලානේ.. පඩිය දහදහයි.. එකෙන් තුන්දහක් ගියා බෙහෙත් වලට.. දොස්තර ළගට එක්ක යන්න වාහනේට පන්සීයයි.. තුන්දාස් පන්සීයයි.. ඉතිරි ටිකෙන් තමයි ඉතිං ඒකාලේ අපි කෑවේ බිව්වේ සේරෝම කලේ..

කෝ මේ බස් එක? නැග්ගම අහන්න ඕනේ මොකද බස් එක පරක්කු උනේ කියලා..

එයා නම් නැති උනා.. ඒ ‍උනාට අපිට සලකන්න කෙනෙක් තමයා නැති වෙන්නේ... ඇයි ඉතිං මේ ළමයි දැනටම ලෙඩ වෙලානේ.. අනේ ඒ උනාට මම නම් කැමති ඉදගෙන ඉන්නකොට හරි නිදාගෙන ඉන්නකොට හරි එක සැරේ සොරොස් ගාලා පණ ටික යනවට.. අනිත් අයට වදයක් නොවී.. මට එහෙම තමයි වෙන්නේ.. මොකද මම කාටවත් වරදක් කරලා නෑ,. හැමෝටම පුළුවන් හැටියට උදව් කරනවා.. මං කවදා හරි එහෙම මැරෙනවා නම් හොඳයි.. වෛද්‍ය විද්‍යාලෙට දෙනකොට සල්ලිත් දෙන්න ඕනා නේද?

අනේ දන්නේ නැහැනේ..

දෙන්න ඕන මම දන්න විදියට.. ඒකනේ වැඩේ.. දැනටම මම මගේ ඇස් දෙක දෙන්න ලියලා තියෙන්නේ.. තව ටිකට් එකෙත් ලියලා තියෙන්නේ සියළුම ශරීර කොටස් දන් දෙන්ට.. ඉස්පිරිතාලේට ගෙනවම ඒවා කෙරෙයි..

කෝ මේ බස්එක නැහැනේ.. මොකටද හිටගෙන ඉන්නේ ඔය වාඩි වෙන්නකෝ

නෑ ටිකකින් එයිනේ බස් එකක්..

දහයට තමයි ඉතිං එන්නේ දැන්.. කොහොම ගියත් පැය දෙකක් විතර යනවානේ... දැන් ගිහින් මේ රෙදි ටික හෝද දාලා නා කියා ගන්න ඕන.. මම ඉන්නේ ලොකු දූලෑ දිහැනේ... මේ ටිකේ පොඩි දූලෑ දිහා.. මම බණ භාවනා ටිකක් කරනවා.. හැම වෙලේම ප්‍රාර්ථනා කරන්නේ ලබන ආත්මෙක කවදාවත් කසාදයක් දරුමල්ලෝ එපා කියලා.. මේ ජිවිතේ මොනා කරන්නද නේද? බැඳීම් විතරනේ.. මහත්තයා හම්බඋනාම එයාට ආදරේ කරනවා.. පස්සේ ඒ ආදරේ බෙදිලා දරුවන්ට යනවා.. දරුවෝ එක්ක බැඳීම මැරෙනකම්මනේ.. මේ පෙන්නේ නැද්ද.. දුක් විඳිනවා.. ඒත් මක් කරන්නෙයි? සංසාර ගමන දික් වෙන එක විතරයි.. ඒ හින්දා මම පතන්නෙම තනිකඩ ඉන්න..

එන්න බස් එකක් එනවා..

වෙන වෙනම සීට් දෙකක වාඩි උනු අපි අපේ ගමනාන්තෙට ආවා.. ඇල්පිටිය බස් එකක් නවත්තලා.. ඇය ඒකේ නැග්ගේ නෑ,.

අනේ ඔය දුර බස් වල යන්න බෑ,. සීට් එකක වාඩි උනාම අද කාලේ මිනිස්සුන්ට පුදුම නින්නදක් නේ යන්නේ.. ගෑණුන්ට හපන් පිරිමි.. කවුද ළග ඉන්නේ කියලා වත් වගක් නැහැනේ.. පානදුරෙන් බස් එකකට නැග්ගම කෑම ඇඳුම් සේරම ‍උස්සගෙන නේ නඟින්නේ.. වයස ගැන හිතලාවත් ඉඩක් දෙන්නේ වත් බෑග් එකක් ගන්නෙවත් නැහැනේ.. අනේ මන්දා අදකාලේ හැටි..

පානදුර බස් එකක් ඇවිත් හෝල්ට් එකේ නතර උනා..

මම මේ බස් එකේ යනවා.. මිස් යන්නේ නෑ?

නැහැ මම යාළුවෙක් එනකම් ඉන්නවා.. කොහෙත්ම ඇත්ත නොවුනත් මට කියවුනේ එහෙම.. මම වගේ පොදු සමාජ සංනිවේදනය අතින් අබ්බගාත කෙනෙක් එහෙම කිව්ව එකෙන් කාටවත් නරකක් වෙන එකක් නෑ,. ඒත් ඒ ගත වෙලා ගිය විනාඩි විස්ස තිහ ඇතුලේ ඒ ගෑණු කෙනා කොයිතරම් ගොඩක් කියෙව්වද? වෙලාවක හිනා වෙවි.. වෙලාවක අමුතුම හැඟීම් පිරිලා.. දරුමුණුපුරෝගේ වැඩ හින්දා කා එක්කවත් නිදහසේ කතාකරන්න වෙලාවක් නැති තවත් ගෑණියෙක් වෙන්න ඇති.. පානදුරෙන් තව බස් එකක නැගලා ගෙදර එන්න හරි ඒ බස් එකට නැග්ග නම් තව ගොඩක් දේවල් අහගෙන එන්න තිබුනා.. ඒත් ඒ සම්බන්ධතාවයේ මගේ කොටසට වෙච්ච ශ්‍රාවක කොටස හොඳටම ඇති කියලා ආර්ත්මාර්ථකාමී සිතුවිල්ලක් මට ආවා.. ඉතිං මම ‍ඊලගට ආවා ඉන්ටසිටියේ නැගලා ගෙදර ආවා..

ඇත්තටම මේ ජිවිතේ මොනවා කරන්නද??

ටික ටික අමතක වෙලා යන වෙසක්!

හුඟක් වෙලාවට අපි අතීතය සුන්දරයි කියලා අපි කියන්නේ ඒ අතීතය ඇතුලේ අපිට මතක් කරන්න ලස්සන දේවල් තියෙනකොට.. ඉස්සර දුක් විඳපු කෙනෙක් තාමත් දුක් විඳිනවා නම් ඒ මනුස්සයා ඉස්සර වින්ඳ දුක ලස්සනයි කියන එකක් නෑ.. ඒ වගේම ඉස්සර දුක් විඳලා දැන් සැප විඳින කෙනෙක් කියයි අද මම ඉන්න තත්වෙත් එක්ක බලද්දි මෙතනට වින්ඳ දුක් මතක් වෙද්දි හරි සතුටුයි කියලා.. ඒ විදියට බලද්දි දුක කියන දේ උනත් අපි ඉන්න.. ඉඳපු තත්වයන් එක්ක බලද්දි දුකක්මත් සැපතක් වෙන්නත් පුළුවන් අවස්ථා එමටයි.. ඒ දුක සැප අතර දෝලනය වෙමින් ගත වෙන්නේ අපේ ජිවිතයමයි ඒ දෙයින් නොසැලී ඉඳිම ජයයි කියලා කිව්ව කෙනෙක් තමයි බුද්ධා! ඔහුගේ ඉපදීමේ ඉදන් මියයාම අතර ජිවිත කතාව හරි ලස්සනයි.. ඔහුගේ ජිවත කාලය ඇතුලත ඔහු ගත කරපු ජිවිතයත් ඊට වඩා සුන්දර වෙන්න ඇති.. අද වෙනකොට හෙනම පූජණීය කරලා අපිට එපා කරලා තිබ්බට ඔහු වගේ සරළ මනුස්සයෙක්ගේ ජිවිතේ අතුලේ ඇත්තට වෙසක් කියලා සමරන්න තරම් වටින දේවල් තියෙනවා.

කවදා පටන් ගත්තත් අද වෙනකොට පරම් පරාවෙන් පරම්පරාවට වෙසක් කියන දේ උත්සවයක් විදියට අපි සමරන්නවා.. ඒ නිකම්ම නිකම් සිරිතට වෙන්නත් පුළුවන් එහෙම නැත්තං අනිත් අය කරන නිසා වෙන්න පුළුවන්.. ජනමාධ්‍ය ආයතන වලට නම් කම්පිඩිෂන් එක වෙනුවෙන් වෙන්නත් පුළුවන්.. ව්‍යාපාරික සෙට් එකට තව ටිකක් බිස්නස් වැඩි කරගන්න මාකටින් වලට වෙන්නත් පුළුවන්! කොයි හැටි කොහොම උනත් උපතින් බෞද්ධ උනු අපි හැමෝම වෙසක් වෙනුවෙන් මොනාම හරි නොකර ඉන්නේ නැහැනේ.. කොයි තරම් කම්මැලි උනත් මමත් එහෙමයි.

අද උනු පුංචි සිදුවීමක් නිසයි මට මේක ලියන්න හිතුනේ.. හැම මාසේම ගෙදරට එන බිල් සෙට් එකට අමතරව අපේ ගෙදරට තැපෑලෙන් දෙයක් ලැබුනොත් එන්නේ මම මොනා හරි නෙට් එකෙන් ගත්ත දෙයක් තමයි.. අද පියුං මහත්තයා ඇවිත් බෙල් කරද්දි හිතුනෙත් ටෙලිකොම් බිල් එක වෙන්න ඇති කියලා.. ඒත් ඇවිත් තිබුනේ මගේ නමට සුදු පාට ලියුම් කවරයක්..කාගෙන්ද.... කියලා හිත හිත දෙගිඩියාවෙන් වගේ දිග ඇරියම ඒක ඇතුලේ තිබුනේ වෙසක් සුභ පැතුමක්.. මටයි මගේ ගෙදර අයටයි සුභ පතලා අම්මා කෙනෙකුයි අයියලා දෙන්නෙකුයි නංගි කෙනෙකුයි එවලා තිබුන.. කවරේ අතට ලැබුන වෙලේ ඉදන් කාඩ් එක දිග ඇලා බලනකං හිත ඇතුලේ තිබුන සිතුවිල්ල හරි මිහිරියි.. එවලා තිබ්බ කෙනා දැක්කමත් සතුටුයි තමා.. ඒත් ඒ මුලින්ම ඇති වෙන තත්පර දෙක තුනක දැනීම වචනෙන් කියන්න පුළුවන් දෙයක් නෙවෙයි.. විඳවීමක්..!

දැන් ඉස්සර වගේ කාඩ් නොලැබුනාට ඉස්සර අපි පොඩි කාලේ කොයි තරම් වෙසක් කාඩ් එහෙ මෙහේ යවනවද? ඉස්කෝලේ පන්තියේ අයට යවන්නේ අර ලියුම් කවර නැති රුපියලේ.. සත පනහේ කාඩ්.. එඩ්‍රසුත් නෑ මුද්දරත් නෑ.. තැපැල් මාධ්‍ය අත.. ඒකේ වෙතින් වෙතට කෑල්ල ඇරුනම තව තව ජොලි එව්වා ලියවෙනවා.. “ටිලිං ටිලිං අතේ තැපැල් කටේ ඇපල්“ “ලියුම් මාමා ලෙඩ වෙලා“ ‍‍‍‍‍‘මුද්දරේ නැති වෙලා“ මුද්දර අලවන්න සල්ලි නෑ“ පංති වල ඉන්න අයට හැමෝටම වගේ අගම් බේද ජාති බේද මොකුත් නෑ.. කාඩ් මාරු වෙනවා.. දුර ඉන්න නෑදෑයන්ට කාඩ් තැපැල් වෙනවා.. අනේ මන්දා දැන් නම් කාලෙකින් කාටවත් එහෙම යවලා නෑ.. ඉස්සර බර්ත් ඩේ කාඩ් යැව්වත් දැන් ඒකත් කෝල් එකකට එස් එම් එස් එකකට සීමා වෙලා.. අමතක වෙන වෙලාවට ඒකත් නෑ.. හයියෝ ජිවිතේ.. මං හිතන්නේ දැන් ඔය කාඩ් සීන් එක අපිට විතරක් නෙවෙයි දැන් කාලේ පොඩි උන්ට අල්ලන්නෙත් නැතුව ඇති මොකද ඉස්සර වගේ වෙසක් කාඩ් විකුණන කඩ පෙන්නත් නැහැනේ..

ඊට පස්සේ එන්නේ වෙසක් කූඩු.. මම කවදාවත් උණ බට වලින් වෙසක් කූඩු හදලා නෑ.. මොකද ඉස්සර ඉදන්ම අපේ ගෙදර තිබුනේ යකඩ කූඩු.. මට මතකයි ඉස්සරම ඉස්සර තිබුනේ හතරැස් ටිං කටවල් වලින් අපේ තාත්තා හදපු කූඩු.. ඒවා විස්සක් විතර තිබුනා.. වෙසක් පෙරහැර එනකම් උදේට අම්මයි තාත්තයි ඒවා අලවනවා මම පොඩි නිසා පිස්සු නට නට එතනට වෙලා ඉන්නවා.. එතකොට මට සව් කඩදාසි ඔටුන්නක් එහෙමත් තාත්තාගෙන් ලැබුලා තියනවා.. ඊට පස්සේ පෙරහැර එක්ක පන්සලට ගිහින් හවසට ඉතුරු ටික හදලා එල්ලනවා.. අපේ පරණ ගේ දිගටම.. පොඩ් වොට් පහේ ලයිට් වලින් තමයි එළිය දෙන්නේ.. ටික ටික මම ලොකු වෙනකොට කූඩු ඇලවිල්ල මට පංගාත්තු උනා.. අර ටිං කූඩු ටික දිරලා ගියාම තාත්තා වෙල්ඩින් කූරු වලින් පාස්සලා හදපු කූඩු 8ක් තමයි දැන් තියෙන්නේ.. ගිය අවුරුද්දේ කූඩු අලවන්න රියාසුත් එකතු උනා.. මම දැකපු සිරාම මුස්ලිම් ඩයල් එකක් තමයි රියාස්.. අපේ සාලේ මැද්දේ බිම ඉදගෙන රැලි කප කප කූඩු ලස්සනට රියාස් මුල්ම වතාවට වෙසක් කූඩු අලවන හැටි දැක්කම අපිට මතක් උනේ බුද්ධං සරණං ගච්ඡාමි කියන බෙග් මාස්ටර්ව.

ඔය විදියට හරි අපේ ගෙදර අපි කූඩු හැදුවට ගොඩක් තැන් වල තියෙන්නේ ඉන්ස්ටන්ට් කූඩු.! ඒ කියන්නේ ගියා ගත්තා ගෙනාවා එල්ලුවා සීන් එක... දකින්න ඇතිනේ පහුගිය ටිකේ ටවුන් වල විකුණන්න තිබ්බ කූඩු ටික.. මට තාමත් හිතාගන්න බෑ.. ඒ සේරම විකුණුනාද නැද්ද කියලවත්!

අපේ ඔෆිස් එකේ වැඩ කරන විදුෂ කිව්වේ අනේ බං ගෙදර පොඩි කොල්ලෝ දෙන්නට පේන්න වත් කූඩු ටිකක් හදන්න ආසයි ඒ උනාට වැඩකරලා ගෙදර යන වෙලාවට කූඩු හදන්න වෙලාවක් නෑ කියලයි. අද කාලේ හුඟක් තාත්තලගේ කතාව එහෙම වෙන්න ඇති..

තව අවුරුදු පහ හයක් යනකොට මේ කතාව මීටත් වෙනස් වෙයි.. සමහර විට වෙසක් අමතක වෙලාම යන්නත් පුළුවන්.. නැත්තං කතාව සෑහෙන්න වෙනස් වෙලා හැම ගෙදරම අනිවාර්යෙන් වෙසක් කූඩු 10ක් වත් එල්ලිය යුතුයි කියලා රජයේ විශේෂ නිවේදන එන්නත් පුළුවන්..

බලමු!

pic from :- http://www.infolanka.com/photo/vol2/Villa06.htm

අවුරුදු වෙසක් හා කිරිබත් කතා..

අවුරුදු ආවා ගියා.. වෙසකුත් ආවා.. යමින් පවතිනවා.. වෙසක් වලට ගත්තු නිවාඩුවත් ඉවර වෙලා හෙට ඉදන් ආයේ සුපුරුදු ජිවිතේට යන්න සිද්ධ වෙනවා.. ආයේ ඉතිං කාලයක් යනකම් දවසක් කීපයක් එක දිගට පබ්ලික් හොලිඩේ සෙට්වෙන්නේ නැහැ මයේ හිතේ..  අතේ තියෙන නිවාඩුවක් දෙකක් ගත්තොත් තමයි...
දිග නිවාඩු සෙට් උනත් ඉස්සර වගේ එක දිගට නිවාඩු ඉන්නත් බෑ දැන්.. ඒ නිසා මේ අවුරුද්දට නිවාඩු ගත්තේ දවස් දෙකක් විතර.. වෙසක් දවසේ වැඩ කරලා යන්තං ඊයෙයි අදයි නිවාඩු දෙකක් සෙට් කරගත්තේ අපේ වාර්ෂික කිරිබත් දානෙ නිසයි..
මං හිතන්නේ මං කවදාවත් ඒක ගැන ලියලා නෑ.. ඒ නිසා ලියන්න කිසිම දෙයක් නැති මේ කාලේ ඒ ගැනවත් ලියලා මං තාම පණ පිටින් කියලා පොඩි සටහනක් තියන එක හොදයි වගේ!

බොහොම අතීතෙට ගියොත් අපේ ආච්චි ඒ කියන්නේ අපේ තාත්තගේ අම්මා නැති වෙලා තියෙන්නේ මැයි මාසේ වෙසක් පෝයක් දවසේ.. ඒක මේ උන්දැගේ පිණට අරකට මේකට නෙවෙයි.. අසනීප වෙලා ඉදලා මැරිලා ඉතිං.. ඒක සරළ කතාවක්.. ඉතිං කෙනෙක් මියගියාම ඒ කෙනා මතක් කරලා හැම අවුරුද්දකට පිංකමක් මොනා හරි කරන එක අපේ රටේ සිරිතක් නේ.. ඉතිං ඔය විදියට හැම අවුරුද්දෙම අපේ අම්මා ඒ කියන්නේ ආච්චිගේ  ලොකු ලේලි මහගෙදරින් විය යුතු යුතුකමකටත් වඩා එයාගේ වගකීමක් හැටියට සලකලා අපේ වත්කමේ හැටියට පංසලක් දන් පතක් දීලා හැම අවුරුද්දෙම ආච්චිව සිහිකලා.. මැයි මාසෙ වෙසක් ලබන දවස වෙනස් වෙනවාන් ඒ කියන්නේ පෝය හැම අවුරුද්දෙම එකම දිනේක නෙවෙයිනේ තියෙන්නේ.. ඉතිං වතාවක් ආච්චි මැරුණු දවස වෙසක් දවසට පස්සෙන්දා දවසක යෙදුනා.. සාමාන්‍යෙන් වෙසක් දවස් වලට පන්සල් වල හාමුදුරුවන්ට දන් නැති වෙන්නේ නැහැ නේ.. ඒ නිසා ඒ අවුරුද්දේ පන්සලට දානේ දෙන එක සෙට් කරගන්න බැරි උනා.. එදා අපේ තාත්තාගේ පොඩි අක්කයි එයාගේ පවුලයි අපේ දිහා ඇවිත් හිටියා.. ඉතිං එයයි අපේ අම්මයි එකතු වෙලා උදේම ඉඳිඅප්පන් ටිකක් හදාගෙන පාර්සල් කරගෙන කළුතර බෝධිය ළගට ගියේ එතන ඉන්න අයට කෑමට දෙන්න.. ගිහින් බැළුවම වෙසක් දවසේ සිල් අරගෙන සිල් පවාරණය නොකරපු ගොඩ දෙනෙකුට හීල් දානේ නෑ.. දාන දෙන අයත් වෙසක් දවසට එපා වෙනකල් දන් දුන්නට පහුවෙනිදා උදේ පාන්දරක් ගැන හිතන්නෙ නැහැනේ.. කොහොමත් වෙසක් කාලෙට කඩ වහලා නිසා ඒ මිනිස්සුන්ට කෑම ගන්න තැනුත් නෑ,. ඉතිං අපි ගෙනියපු ටිකත් කෑම ටික සුරුස් ගාලා ඉවර උනා.. ඉතිං එදා අපේ අම්මට හිතිලා තියනවා ලබන වතාවේ මීට වැඩිය ගේන්න.. ඉතිං ඊළග වතාවේ එයා කිලෝ 5ක විතර කිරිබත් තනියම හදාගෙන ගෙනිච්චා.. එදත් ඉවරයි.. ඊළග වතාවේ ගොඩක් කෑම හදන්න අමාරු හින්දා බනිස්... ඒකත් ඉවරයි.. ඊට පස්සේ කිලෝ 20 ක විතර කිරිබත් හැදුවේ අම්මයි අපේ හැමදේටම උදව්වට එන සිට්ටි නැන්දයි.. ඔය විදියට ටික ටික වැඩි කර කර හදන එක වැඩි කරනවා කරන කරන හැම වතාවෙම කෑම මදි වෙනවා..

ඉතිං ගිය වතාවේ කිලෝ 35ක කිරිබත් හැදුවා.. අම්මලට දැන් වැඩිය මහන්සි වෙන්න බැරි හින්දා අපේ ගමේ දානෙට මඟුලට හැම එකටම කෑම රසටම හදන දයාවතී කියන ගෑණු මනුස්සයාට එන්න කිව්වා.. හදනවාට වඩා අමාරු වැඩේ තමයි කිරිබත වඩලා කෑලි කපන එක.. ගිය අවුරුද්දේ කිලෝ 35ට ගේම දුන්නේ අපේ බුරු බබයි.. හරේ ඇන්ඩ් ලසිත කෝකි වරු දෙන්නයි.. අම්මලා කලේ විවිද වර්ග අනුව.. තේ.. ඉඟුරු තේ.. කහට..කෝපි ආදිය හදලා.. ලුණුමිරිස කොටා ගන්න එක.. එතකොට මම? හික් හික් මම හොඳට ආතල් එකේ නිදාගන්න එක තමයි ගිය වතාවේ නම් කලේ!

එතකොට මේ වතාවේ..

මේ වතාවේ ටාගර්ට් එක වෙලා තිබ්බේ 50 කිලෝස්.. එතකොට කිරබත වඩන වැඩේට!.. ගිය අවුරුද්දේ හිටි සපෝටර්ගා තුන් දෙනාම තුන් පැත්තක හින්දා මේ පාර ඇඳගෙන නාන්න වෙන බව මම කලින්ම දැනගෙන හිටියා.. ඉතිං ඒකට බයේමද මන්දා වෙසක් දා දවල් වෙනකොටම ඔෆිස් එකේදි පට්ට ඔළුවේ කැක්කුමක් ආවේ.. හප්පා.. ඒක අඩු උනේම නෑ.. ඉතිං ගෙදර ආ ගමන් රටළුණු කිලෝ 7ක් සුද්ද කරලා තියලා හයි පැරසිටමෝල් එකකුත් අරන් මම ටිකක් දෝ බබා වෙන්න ගියා.. ඇහැරෙන කොට වෙලාව රෑ දොළහයි.. බැණුමටයි රැවුමටයි කට්ටටයි හිත හදාගෙන මම කුස්සයි පැත්තට ගියා.. යනකොට පට පට ගාලා ළුණු කැපෙන සද්දයක් එනවා.. අපේ ගෙදර සෙට් එකේ අය නම් වෙන්නම බෑ! යනකොටම කිරිබතක් මේසෙටත් වඩලා.. දැන හෝ නොදැන අපේ තාත්තා පොල් ගාන මැෂින් එක ගේන්න කියලා තියෙන්නේ හෝටලේක වැඩ කරපු කෙනෙකුට.. එයයි එයාගේ මස්සිනයි දෙන්නම කිරිබත් එක්ස්පර්ට් ලා..  වෙනදා පාන්දර පහ හය වෙනකං නටන නැටුම කිරිබත් කිලෝ 50ක් විතර හදලත් 3 වෙනකොට පැකින් කරලත් ඉවරයි! කොහොමද ගේම!

අපේ අම්මා නම් කියන්නේ හොඳ වැඩක් කරනකොට දෙවියොත් උදව් කරනවා කියන්නේ බොරුවට නෙවෙයිලු.. ගිය අවුරුද්දේ මගේ යාළුවෝ ටික සෙට් උනෙත් මේ වතාවේ දමින්ද අයියලා සෙට් උනෙත් ඒ විදියට කියලයි එයා හිතන්නේ.. ඒවයේ ඇත්ත නැත්ත කොහොම උනත් වැඩේ කෙරුන එක ගැන නම් මට සතුටුයි..

අපේ රටේ සිල් ඇත්තෝ ගැන අමුතුවෙන් කියන්න ඕන නැහැනේ.. විනය ගැන එහෙම.. කොයි තරම් අපි මහන්සි වෙලා හදාගෙන ගියත් බෝධිය ළගට ගියාම තරහා එනවා මිසක් වෙන මොකුත් නම් එන්නේ නැහැ.. වාඩි වෙන්න ළගට ගෙනත් දෙන්නම් කිව්වට අහන්නේ නැහැ.. අහන අය හිටියත් නොඅහන අය හින්දා වෙන කරදරේ නම් කියලා නිම කරන්න බෑ..

එහෙම කෙනෙක් අන්තිමේ අපිට බැණ බැණත් ගිහිං.. “මේ මිනිස්සු ඊයේ රෑ අරක්කු බිබී කුකුල් මස් කකා ඉදලා අද මෙතන දානේ ගෙනත් බෙදනවා.. “ කියලා.. එහෙම කිය කිය ගිය කෙනා එහෙම කියලා තියෙන්නේ එයා බලෙන් කිරිබත් පැක් තිබුන පෙට්ටියට අත දාලා පැක් දෙක තුනක් ම ගන්න ගිය වෙලේ ඒකෙන් අනිත් අයට බෙද බෙද හිටි මට තරහා ගිහින් “මේ...හොරකම් කරන්න එපා“ කියලා කිව්ව නිසයි.. ඒ වෙලේ තරහා ගියාට මට පස්සේ දුක හිතුනා.. ඒත් කරන්න දෙයක් නෑ.. හොඳට චිකන් එක්ක ලන්ච් පැකට් එකක් ඒ මනුස්සයට ගෙනිහින් දෙන්න හිතුනත් ඒක හරියන්නෙත් නැහැනේ ඉතිං.. මොකද මම ගෙදර ඇවිත් හොදටම දෝ ගත්තනේ!

ඉතිං මේ පාරත් හදපු කිරිබත් ටික පැය කාලක් යනකොට වාෂ්ප උනා.. ඉතිං ලබන අවුරුද්දේ 75ක් විතර දෙන්න  හිතාගෙන පශ්චාත් දාන කතාබහ අපි ඉවර කලා.

හපේ අප්පේ කාලෙකින් ලිව්ව නිසා පතරංග ජාතකේ වගේ ලියවුනා.. දැන් ඇති..!

කොටම කොට පෝස්ට් එකක්..

මම

ඔබ

ඇය

ඔහු

එයා

මෙයා

මෙයාලා

එයාලා

වෙනුවෙන්ම විතරයි..

අ න් ති මේ දී......

මට

මම

විතරමයි....!

වාව්....

නියමයි...

මම

මනුස්සයෙක්

නෙවෙයි නේ!

අපි හැප්පුනත් හැප්පෙන්නේ පොශ් විදියට :P

එදා ඉතිං අමුතු දවසක් නෙවෙයි. ජනවාරි 30 වෙනිදා හවස. ඊට කලින් දවසක තාත්තා වෙනුවෙන් අපි ගෙනාපු ටී ෂර්ට් එකක සයිස් මදි නිසා ඒක මාරු කරගන්නයි. එදා හවස බදුලු යන්න හිටි අපේ බබාව පානදුරෙන්ම බස් එකේ නග්ගන්න හිතාගෙනයි තමයි අපි ගෙදරින් එළියට ආවේ..

කිසිම වෙනසක් නැතිව සුපුරුදු විදියට මම හැමදාම වාඩිවෙන පැත්තේ වාඩි වෙලා ඉන්නකොට වෙන කෙනෙක් ඇවිත් මාව තල්ලු කරලා එතන වාඩි උනා. අම්මයි මායි යන හැම වතාවකදිම අපේ ත්‍රීවිල් එකේ මම වාඩි වෙන්නේ දකුණු පැත්තේ. ඒහෙම නැත්තං පාර පැත්තේ. එත් ඉතිං කොයි පැත්තත් එකයිනේ කියලා මමත් සද්ද නැතිව හිටියා.. අපි ගමන පිටත් උනා.. ඔය විදියට අපි සාමාන්‍ය වේගෙකින් පානදුර පැත්තට ගියා.. මාත් ඉතිං සුපුරුදු පරිදි කල්පනා ලොව මල් වනේට ගියා..

එක පාරටම තල්පිටිය බ්ලු වොටර් එකට හැරෙන පාර පැත්තට තාත්තා වාහනේ හරවද්දි තමයි මම ආයේ මේලෝකෙට ආවේ. මම බැලුවේ අපේ තාත්තට ඒක පාරට මොන යකා වැහිලද මේ අතුරු පාරවල් වලට දාන්න යන්නේ කියලා.. ඉස්සරහා බලද්දි මෙන්න කාර් එකකුත් ඒ පාරටම හරවනවා..

....... මොකක්ද වෙන්නේ කියලා හිතා ගන්නත් කලින් මට තේරුනා අපේ ත්‍රීවිල් එක ඇලවුනා.. මාව අපේ බබාගේ පැත්තට ලිස්සලා ගියා.. මොහොතකට මම පෙනුනේ තාර පාරයි.. අනිත් පැත්තෙන් ඉහල අහසයි විතරයි.. මට හිතුනේ කොහොමද මං මේකෙන් එළියට එන්නේ කියලයි විතරයි. ඒ මොහොතකින්ම ත්‍රීවිල් එක ආයේ ඉබේම නියමිත පැත්තට කෙලින් උනා. ඒක තමයි ඇක්සිඩන්ට් එක!

සිද්ද වෙලා තියෙන්නේ කොළ‍ඹ පැත්තෙන් ආව කාර් එකක් එක පාරටම සිග්නල් මොකුත් නොදා බ්ලු වෝටර් එක පැත්තට හරවලා.. කෙලින් පාරේ කොළඹ පැත්තට යමින් හිටි අපේ තාත්තා ඒක දැක්ක නිසා එයා යන ස්පීඩ් එකටම වම් පැත්තේ තිබ්බ පාරට වාහනේ හරවලා හැප්පෙන එක නවත්තන්න. ඒත් කාර් එක බ්රේක් නොකර දිගටම ඉස්සරහට ඇවිත්.. ඉතිං වැඩේ හරිනේ.

මොකක් හරි හේතුවක් හින්දා වාහන වල හිටි පස් දෙනාටම කිසිම අතුරු ආන්තරාවක් නෑ.. අපේ ත්‍රීවිල් පැංචිට නම් තරමක තුවලා සිද්ද උනා.. වින්ඩ් ස්ක්‍රීන් එක ගැලවිලා ඒක සවි වෙලා තියන ෆ්‍රේම් එක ඇඳ වෙලා..පේන්ට් එකත් හිරීලා.. දරුවෙක් වගේ අපේ තාත්තා ආදරෙන් බලා ගන්න වාහනේ තුවාල වෙලා තියන විදිය දැක්කම අපේ තාත්තට හරි දුකයි.. ඒ වගේම ඇති ඉතිං අනිත් වාහනේ ඩ්‍රයිවර් මහත්තයටත්. ඒක නිකංම නිකං කාර් කට්ටකුත් නෙවෙයි නේ.. මයි ඩ්‍රීම් වෙහිකල් එකක් වෙන හයිබ්‍රිඩ් වර්ගයේ වාහනයක්.. අපි රුපියල් දාහකින් කරගන්න වැඩේ ඒ වාහනේ වෙනුවෙන් ලක්ෂයක් වත් එපැයි.. ඒ කාර් පැංචා ගෙත් ඉස්සරහා බොනට් එක හිරීලා අපේ ත්‍රී විල් පැංචි හේත්තු වෙච්චි නිසා වෙන්ට ඇති.. හෙඩ් ලයිට් එකත් ඩැමේජ්. ඉස්සරහා රෝදේ උඩින් බොඩි එකත් ඇතුලට ගිහින් පව් වැඩේ.. හිතේ දුකේ බෑ..!

කොහොම හරි ඉතිං මං වැඩේ ගැන හොයලා බැලුවා ටක් ගාලා.. වැරැද්ද අපේ නම් අපි බාර ගන්න එපැයි.. ඒත් එහෙම නැහැලු. කාර් එක හරවන්න කලින් සිග්නල් දාලා නෑ. අඩුම ගානේ පලවෙනියට ටච් වෙච්ච ගමන් බ්රේක් කරලාවත් නෑ.. කොහොම වෙතත් ප්‍රධාන පාරක කෙලින් යන වාහනේට යන්න දීලා ඉන්න ඕනලු තමන් හරවන්න කලින්. මම ඉතිං මෙතන ලු ප්‍රත්‍යය දාන්නේ මම වාහන පදවන නීති ගැන දන්නේ නැති හින්දයි. ඉතිං කොහොම හරි වැඩේ ගොඩින් සමතයකට පත් කර ගන්නයි කාර් මහත්තයයි අපේ තාත්තායි කතා කර ගත්තේ. සේරම හරි කියමු මේ මහත්තයා කියනවා අපේ වාහනේ හදා දෙන්න එයාව හම්බ වෙන්න එයාගේ ඔෆිස් එකට එන්නලු. ඒක යකාගේ කතාවක් නේ යකෝ අපේ වාහනේ එයාගේ වරදින් හප්පලා.. ඒක හදා ගන්න එයාව හොයාගෙන කොළඹ පලයල්ල.. ඇයි එයාගේ දෙපා මුලට යන්න අපි මොක්කුද? ඒ කතාව හරි යන්නේ නෑ කියලා මම කෙලින්ම ඩැඩාට ප්‍රකාශ කලා.. ඉතිං කාර් මහත්තයා කිව්වා අදාල මුදල එහෙම නම් බැංකුවට දාන්නම් කියලා.. බලමු දාවිද කියලා.. නැතත් කමක් නෑ.. දැම්මොත් ආවා කියනවා.. නැත්තං එතුමට අමතලා විශ්වාසය හා මනුස්ස කම ගැන මගේ අතින් වියදම් කරං මං දේශණයක් දෙනවා.

ඔන්න ඉතිං ඔහොමයි මම මුහුණ දුන්න පළවෙනි වාහන ඇක්සිඩන්ට් එක සිද්ද උනේ.. ලේසි නෑ.. ඉදලා ඉදලා මාව හැප්පුවේ මගේ ඩ්‍රීම් වෙහිකල් එකනේ.. හික් හික්! ඒ විතරක් යෑ එදා බදුලු යන්න හිටි අපේ එක්කෙනත් තව වැඩි පුර දවසක් ඉදලා පහු වෙනිදානේ ගියේ.. ඒ විරක් මත් නෙවෙයි බෝනස් එක ඇවිල්ලා අර මහත්තයා සල්ලි දැම්මොත් දාන්නේ මගේ එකවුන්ට් එකට.. හික් හික්.. වියදම තාත්තාගෙන්...

දැන් මෙහෙම සැහැල්ලුවෙන් මේ පෝස්ට් එක ලියන්නේ ඒ වෙලාවේ උනු දෙයින් වාහන වලට විතරක් ඩැමේජ් උන නිසයි. ඊට වඩා ලොකු දෙයක් වෙලා කාගේ හරි සිරුරකට ඩැමේජ් එකක් උනා නම්? කොයි මහත්තයත් නෝනත් රිය පදවන වෙලාවට මොන බ්‍රිඩ් එක එකක වාහනයක් ඩ්‍රයිව් කලත් තමන්ගේ සැලකිල්ල හා ඩ්‍රයිවින් ස්කිල්ස් හයි තියා ගන්න ඕන වෙන්නේ අන්න ඒ නිසයි.

ජීවිතේ... අවුරුදු 25ක්

අද 2012 ජනවාරි 26 වෙනිදා.. මීට අවුරුදු විසිපහකට ඒ කියන්නේ 1987 අවුරුද්දේ අද වගේ දවසක තමයි මම ඉපදිලා තියෙන්නේ.. මම ඉපදෙනකොට මගේ අම්මට අවුරුදු 25යි තාත්තට අවුරුදු 30 යි. මම ඉපදෙන්න අවුරුදු 4කට කලින් රස්සාවට ගියපු තාත්තා එයාට අවුරුදු 55ක් වෙච්ච ඊයේ දවසේ අවුරුදු 29ක් තිස්සේ කරපු රස්සාවෙන් විශ්‍රාම ගියා. සේරමට කලින් මගේ තාත්තාට සුභ උපන් දිනයක් හා දීර්ඝායුෂ.

මීට කලින් අවුරුදු වල උපන්දිනයක් කියන එක හරි ජොලි වගේම තව තව පොඩි වෙනවා වගේ හැඟීමක් උනත් තව දුරටත් ජිවිතේ ඇතුලේ ඒ විදියට හිතන්න බෑ වගේ... කොහොමටත් මගේ උපරිම ආයු අපේක්ෂාව අවුරුදු 50 යි. එතනින් එහාට ජිවත් වෙයිද නැත්තං ඊට කලින් මැරිලා යයිද කියන්න බැරි උනත් මගේ උපරිම උත්සහය අවුරුදු 50ක් අතුලත විඳින්න විඳවන්න තියන හැමදේම විඳලා විඳවලා අවසන් කරලා දාන්න. 50න් පස්සේ වෙන්නේ මොකද කියලා ඒ කාලෙට බලමුකෝ.. දැනට නම් ඒ ප්‍රමානේ හොඳටම ඇති වගේ. ඒ විදියට සලකලා බැලුවම අද වෙනකොට මම මගේ ජිවිතේ හරියටම අඩක් ගෙවා දාලා අවසානයි. මේ අවුරුදු 25 ඇතුලේ...

පළවෙනි අවුරුද්දේ ඉදන් අවුරුදු 3 විතර වෙනකං අම්මා අස්සට වෙලා හිටියා මිසක් වෙන මොකවත් නම් ඉතිං මං කලේ නැතුව ඇතිනේ... මොන්ටිසෝරි ගියේ අවුරුදු 3දි. ඒ සර්වෝදය මොන්ටිසෝරියට. ඊළග අවුරුද්දේ අල්ලපු ගමේ එකට ගියා. අවුරුදු 5දි ස්කෝලේ යන්න පටන් ගත්තා.. ඒ ගමන නැවතුනේ අවුරුදු 13ක් ම ඒකට කැප කරලා. ඒ අවුරුදු 13න් 11ක් අවංකවම ඉගනීමට විතරයි කැප කලේ.. අන්තිම අවුරුදු දෙක වෙන පාසලක වෙන යාළුවෝ සෙට් එකක් එක්ක වෙනම විඳියටයි ගෙවුනේ.. වැඩියෙන්ම ගැම්ම දාන්න ඕනි ඒ කාලේ කියලා තේරුනත් නොතේරුනා වගේ නටන්න පුළුවන් උපරිම පිස්සු.. වල බැහිලි... ක්ලාස් කට් කෙරිලි සේරම කලේ ඒ කාලේ... අවුලක් නෑ... ඒක අමුතුම ආතල් එකක්.!

අවුරුදු 19 දි සෙට් වෙච්ච මුල්ම ජොබ් එකට ගියා.. ඒක අවුරුදු තුනහා මාරක් කලා.. පස්සේ වෙන එකක්... මේ වෙනකම්ම ඒක.. ඒ කියන්නේ මේ වෙද්දි අවුරුදු 6ක් වැඩ කරලත් තියනවා. නොට් බෑඩ්! අවුරුදු 19දි මුල්ම වතාවට පිට මිනිහෙක්ට ආදරේ කලා.. ඒක බකස්.. එතනින් එහාට ඒ ගැන හිතන්නේ නෑ කියලා හිතාගෙන හිටියට ඒක වෙනස් උනා.. එදා ඉදන් අද වෙනකං අවුරුදු 3කට වැඩි කාලයක් තවත් එක් මනුස්සයෙක් එක්ක ජිවිතේ බෙදා ගනිමින් ගෙවෙනවා.. මන් හිතන්නේ ඉතිරි අවුරුදු ටිකත් එයත් එක්කම ගෙවිලා යයි.. මොකද ඊට වඩා ‍එකඑක පැති වලින් හොඳ අය හිටියත් හැම අතින්ම ඒ වගේ හොඳ කෙනෙක් ආයේ හොයාගන්න නැති වෙයි. ඒ නිසා ඉතිරි අවුරුදු 25 ඒ මනුස්සයා එක්ක තනි පවුල් ජිවිතයක් ගොඩ නගනවා.. ඉන් බ්‍රීෆ් කියනවා නම් මේ අවුරුද්දේ කවදා හරි දවසක මම බඳිනවා. මේ අවුරුද්දේ වෙන්න තියන ලොකුම හැපනින් එක ඒක. ඊට පස්සේ පහුගිය අවුරුදු 25 ගෙවුවට වඩා වෙනස් විඳියට ගෙවන්නයි බලාපොරොත්තු වෙන්නේ. බලමු......!

මේ වෙද්දි මගේ ජිවිතේ මට අවශ්‍ය ගොඩක් දේවල් මට තියනවා.. උපන්දින තෑග්ගකට මොනාද ඕන ඇහුවම ඉල්ලන්න දෙයක් වත් නැති තරම් වෙලා... ඒ කියන්නෙ ඕනාවට වඩා ගොඩක් දේවල් මට තියනවා කියන එක නෙවෙයි.. ඒත් මට අවශ්‍ය ගොඩක් දේවල් මගේ අම්මටයි තාත්තටයි පිං සිද්ධ වෙන්න මට ලැබිලා තියනවා. ඒක නිසා මම බොහොම සැහැල්ලු ජිවිතේකට හුරු කෙනෙක්. හැබැයි අවශ්‍ය උනොත් හිමාල කන්ද තරම් බරක් උනත් කරට ගන්න මම ලෑස්තියි. මට පුළුවන්... මම ඒක දන්නවා..

ඉතිං අදින් ඇරඹෙන් මගේ ජිවිතේ ඉතිරි අවුරුදු 25 සතුටින් ගෙවන්න අදට මට සුභ උපන්දිනයක්!