ඉරිදා

අප්පොච්චියේ... තවත් ඉරිදා දවසක්...ඔන්න උදේම ගෙදර අයට හිතුනා අද ගෙද‍ර‍ වෙනුවෙන් ශ්‍රමදානයක් කරන්න... ඉස්තොප්පුව හෝදන්න කථාව.. වතුරත් එක්කනෙ ‍ගේම... මමත් බෑ නොකියා වැ‍‍‍ඩේට දායකත්වය දුන්නා... මගදි පොඩි විවේකයක් ලැබුනා... ඉස්සරහා තියලා තිබ්බ ලොකු හාන්සි පුටුව මිදුලෙ කොහොඹ යටට ගිහින්.. එතන වැඩි අව්වකුත් නෑ.. මමත් ගිහිං ඈදීගත්තා....සනීපයි... වැඩිය නැතත් ලා හුළගක් හමලා ගියා... අහස තද නිල්පාටක් නැතත් අමුතුම නිල් පාටක් තැනින් තැන ලා පුළුන් වළාකුළු ටිකක් පැතිරිලා... අහසට මෙහායින් කොහෙඹ ගහේ අතු වේලිලා වගේ මේ දවස් වල කොහොඹ ගහේ වැඩිය කොළ නැහැ...‍කාලෙකට මිදුල වැහෙන්නම ‍ගහේ අතු වල කොළ පිරිලා තියනවා වුනාට මේ දවස් වල සමහර අතු වල විතරයි කොළ තියෙන්නේ අනික් අතු පාළු වෙලා...මමත් අනේ හරී සනීපෙට ගහ යටට වෙලා හිටියා...‍සා‍ලේ හෝදන්න පාචිච්චි කරපු විම් වල සුවද නැවුම් ඇපල් සුවදක් ඉතිං මල් සුවදක් නැතුවට ගාණක් නෑ... මෙන්න බොලේ හදිස්සියේම දුවගෙන ආවා එකෙක්...මම දන්න එකෙක්.. හති හලනවා.. කදුළු ‍පුරෝගෙන... මොකද බං... මම ඇහුවා... ම්හ් කථා නෑ.. ඔහේ බලං ඉන්නවා... මාත් බලං හිටියා...
"මචං.."
"මොකෝ" මම ඇහුවා..
"මං යනවා බං යන්න"
"කොහෙද..."
"ආව දිහාටම.."
"ආයේ එනවද?"
"දන්නේ නෑ.."
"මොන මල විකාරයක්ද? එහෙනම් පල..මට වැඩ තියනවා.."

යාළුවා මං දිහා නොබලම යන්න ගියා.. මම ආයෙම තනියම.. අහස දිහා බැලුවා.. අහස හිස්.. කෝ ‍ඉර? හයියෝ ඉර නෑ.. එ‍තකොට හද? හු හු ‍හද කොහෙද අද අමාවකද කොහෙද හයියෝ... මටත් මෝල්....තරු...ඔය තරු පායලා තියෙන්නේ.. සිහින තරුවත් තෝරලා ඉවරයිලු... පැත්තේ කොල්ලෙක්ලු දිනලා තියෙන්නේ.. නෑ.. මම ද දන්නේ නෑ... උඹ කොල්ලෙක් ද බොල...?හානේ නැහැ නේ...චිකේ.. ඒකත් අමතක වුනා... අර මොන්ගලී ඇවිල්ලා මාව කාලාගියානේ... ඔය ආව දෙවෙනි පාරද කොහෙද...ආයේ ආවොත් මම ඔකිට හොද ‍වැඩක් කරපුදෙන්... !

හීනි වතුර පාරක් ඔළුවට ‍උඩින් වැටුනා.. හික් හික්.. මේ එනවා තාත්තේ.. ලාවට නින්ද ගියා... මම නැගිට්ටා... නැගිටිනකොට ළග තිබ්බ ‍පුටුව උඩ රතු පාට පොතක්.. දින පොතක්..මගේ නෙවෙයි.. යාළුවගේ... "මචං මේක බලන්න එපා.. පුච්චලා දාපන් මට එපා..." එකේ මුල් පිටුවේ තිබුනා.. මම අරගෙන ගිහිං ගිණිපෙට්ටිය අතට ගත්තා....අහම්බෙන් පිටුවක් බලන්න මගේ අකීකරු හිත කෑ ගැහුවා.. මම පෙරළුවා... පෙර‍ලගෙන පෙර‍ලගෙන ගියා...අත රිදෙනකම්ම... අහම්බෙන් සටහනක් දැක්කා..

පුංචි පුංචි සත්තු ආලෝකය දිහාට ඇදිලා එන්නේ ආදරේට...ආසාවට...ඒ ආස කරන ආලෝකයම.. ඒ දැල්ලම උන්ව පුච්චලා දානවා කියලා දන්නවා නම් උන් ඒ පැත්තවත් බලන එකක් නෑ...කිලෝමීටර් ගණන් පියාඹ පියාඹ එළිය හොයන්නේ නැතුව ගුල් වලටම වෙලා ඉදීවි..ආදරේ කරන දේවල්.. ආස කරන දේවල් දිහා ඇහැක්වත් ඇර නොබලාවී..ඒත් අනේ උන් මැරෙනවා..ආදරේ නිසා ආලෝකය නිසා..දැන දැනම හෝ නොදැන උන් මැරෙනවා..ඉටි පන්දම් දැල්ල ලග පණ අදින උන්ගෙම ඈයෝ දැක දැක පිච්චිලා අළු වෙලා යන්න ඒ එළිය දිහාටම ඇදෙනවා කාළකණ්නි.

මේ මොනවාද අප්පා මේ.. දින‍පොතක මේවා ලියන්නේ කවුද? ලිව්වත් ඇයි මේවා පුච්චන්නේ.. මම ආයේ පිටුවක් පෙරලන්න හිතුවා.. පෙරලුවා පෙරලුවා...අකුරු හොය හොය පෙරලුවා....ආයෙත් සටහනක්

ඇයි මම මේ තරම් ඇලෙන්නේ..? ඇයි මට පැත්තකට වෙලා ඉන්න බැරි..? ඇයි මම මේ තරම් දුක් විදින්නේ..?එක වරක් වැරදුනා. තව එක සැරයක් දෙසැරයක් තුන් සැරයක්.? කීසැරයක් මම වරද්ද ගන්නද හදන්නේ? ඇයි මට හැම දේම දමාගහලා පැත්තකට වෙලා ඉන්න? ඇයි මම මේ තරම් දුර්වල? ඇයි මම හැමදේම යකාට ගිය දෙන් කියලා හැමදෙනාගෙන්ම ඈත් නොවෙන්නේ..? ඇයි මම දැන දැනම මාව රිද්ද ගන්නේ? ඇයි මම එක කටුවකින් ගැලවෙන්න තව කටුවක් ඇනගන්න හදන්නේ? ඇයි මම මගේ හිත පුරාම බ්‍ල්‍ඩ් එකකින් ඉරි ඇදගන්නේ?මට එහෙම වෙන්න ඕනිද?මේ දුක මම දැන දැනම බදාගන්න හදන්නේ ඇයි..?මේ වදකාර ජිවිතේට තව අය ලං කරගන්න හදන්නේ ඇයි මං?හැමෝගෙන්ම ඈත් වෙන්න ගිහිං අළුත් අය ලං කරගන්න හදන්නේ ඇයි මං? ඇයි මම මේ විකාර කරන්නේ? ඇත්තටම මට පිස්සු

මේ මළහොල්මනට ඇත්තටම පිස්සු මේවා කියවලා අපිටත් පිස්සු හැදෙනවා..!නෑ නෑ.. මම ඉතිං නිකං කියවනවා විතරනේ. ඒකිට මොනා උනත් මට මොකෝ...මම ආයේ කියෙව්වා අළුත් පිටුවක්..

දුකත් දන්නවා
දුකට හේතුවත් දන්නවා
දුක නැති කිරීමේ මාර්ගයත් දන්නවා
ඒත් ඇයි දුක නැති කරගන්නේ
නැත්තේ?
අම්මායි තාත්තයි
මාව බැදලා හිරකරලා
ගල් කරලා
නැත්තං මෙලහට මම
කොහේ හරි...හැමෝගෙන්ම මිදිලා...
ඒත් මේ ලංකාවේ එහෙම ඉන්න
ඉ‍ඩක් නෑ.. හැම තැනම දන්න උන්..
ඇයි හත්වලාවේ මොන මගුලකටද
මම
ඉපදුනේ...?

කියෙව්වනම් දීපල්ලාකෝ උත්තර.. ඇයි ඒකි ඉපදුනේ.. මම දන්නේ කොහොමද.. මම ඉපදුනේ ඇයි කියලා මම දන්නෙත් නෑ...අනිත් වුන් ගැන මොනා කියන්නද...
ඉක්මනට ඉක්මනට කියෝමු මගේ හිත කෑ ගැහුවා...."‍අනේ මචෝ.. පිං සිද්ධ වෙයි කියවන්න එපා..!" පිටුව මැද ලොකුවට ලියලා.. මළ හත්වලාමයි... මම කියවනවා කියලා මේකි කොහොමද දන්නේ.. පව් මොනා උනත් මම කරන්නේ වැරදි වැඩක්... මම ටක් ගාලා ගිණි කූර පත්තු කලා...
මගේ මුණටත් ගින්දර උණුසුම දැණුනා.. ගින්දර අතරින් කෙනෙක් මට හිනා උනා.. .ම‍ගේ යාළුවා... මම එයා අල්ලන්න හැදුවා... ම‍ගේ අත පිච්චුනා...දැන් ඉතිරි අළු විතරයි... අතට බෙහෙත් දැම්මා.. අළු හුළගේ පාවෙලා ගියා..

~~~ නිමි~~~