කොපිවර්තන - පරිවර්තන - සුදූ හා මම

සුදූ කියන්නේ අපේ තාත්තාගේ යාළුවෙක් ගේ දුවෙක්. දැනට ඉගන ගන්නේ එක වසරේ. එයා තමයි මම දැනට ආශ්‍රය කරන ‍පුංචිම මිනිස් ප්‍රාණියා. ඒ වගේම තියන කම්මැලි කමට නොලියා ඉන්න ඒත් ලියන්න හොද මාතෘකා කීපයකටම බිජුවට දුන්න පොඩි එකා.. දැන් එයා ගැන නෙවෙයි මම කියන්න යන්නේ. ඒත් එයා නිසා මට මතක තිබ්බ දෙයක් ගැන. පටන් ගැන්ම මෙහෙමයි.
මීට අවුරුදු එකහාමාරකට විතර කලින් දවසක් මං කාමරේ ඉන්න කොට සුදූ ආවා.. ඒ වෙලාවේ පරිගණකෙන් ඒවා මේවා බල බල ඉදලා සුදුට අහම්බෙන් මං ගාව තිබ්බ මෙන්න මේ සිංදුව බලන්න දුන්නා (මං හිතන්නේ එදා මං බල බල ඉන්නකොට එයා එන්න ඇති කොහොමද එයාට බලන්න ලැබුනේ කියලා මට මතක නෑ. )



එදා ඉදන් එ‍යා එන හැමදාකම මට කොයි තරම් වැඩ තිබ්බත් එයාට මේ සිංදුව බලන්නම ඕනි. සිංදුවේ කියන වචන තේරෙන්නේ නැති එකේ මං හිතන්නේ එයා බලන්නේ ඒකේ රූප වෙන්න ඕනි. සිංහල සිංදු පෙන්නුවට හරි යන්නේත් නෑ.. පබා ඉන්න මතක මන්දිර එකයි තව මොකක්ද මන්දා එකකුයි විතරයි අනිත් කිසි එකක් බලන්නේත් නැහැ. දෙවනි දවසේ මට එයා සිංදුව මතක් කරලා දුන්නේ එයාගේම ඇහැ අතින් පිහිදලා මේ සිංදුව බලන්න ඕනි කියලයි. දැන් මේ කොරියන් සිංදුවට කියන්නේ ඇහැ පිච්චෙන සිංදුව කියලයි. කෙනෙක්ට දෙතුන් වතාවක් බලද්දි දෙයක් එපා වෙනවා වුනාට ගතවුනු අවුරුද්දටත් වැඩි කාලය පුරහම එයා එන හැම දාකම සිංදුව බලනවා. එක දවසකට දෙතුන් පාර බලන වෙලාවලුත් තියනවා. ඉතිං එයාට එපා වෙන්නේ නැති වුනාට මට එපා වෙලා හින්දා මං කරන්නේ එයා ළග ඉදගෙන පොතක් බලන එක.

දැන් වර්තමානෙට එමු

----------

ඊයේ හවස ගෙදර ගිහිං අම්මා එක්ක පොඩි කතාවක් දාගෙන තේක බොන කොට ටීවි එකත් එහෙන් මෙහෙන් පෙනුනා. ඒ වෙලාවේ ස්වර්ණවාහිනී එකේ මොකක්ද මන්දා සංගීත වැඩ සටහනක් යමින් තිබුනේ.එක පාරටම දැකලා පුරුදු දසුන් පෙලක් ආව නිසා බලන් හිටියා මේ‍‍‍.....

දැක්ක ගමන් මට දැනුනා මේක මොකක්ද කියලා. මං අම්මාට කිව්වා මේ සුදු ගේ ඇහැ පිච්චෙන සිංදුවනේ කියලා. දර්ශණ ටික එන්න කලින්ම ඊළගට එන්නේ මොකක්ද කියන්න මට පුළුවන් වුනා. හැබැයි මගදි සිංදුව නතර වුනා. ඒ වෙලේ ඉදං මට හිතුනේ අපේ නිර්මාණ කුසලතා ගැන. අම්මා මට කිව්වා මේ දවස් වල ඉතාම ජනප්‍රිය රම්බාරි සිංදුවත් එයා දෙමළ චිත්‍රපටයකදි ඇහුවා කියලා (දෙමළ ගීතය). ඒත් ඒක මම දැක්කේ නැති හින්දා මං ඒ ගැන කියන්න යන්නේ නැහැ..

‍ඒවෙලාවේ අම්මා කිව්ව දෙයක් මට මතක් වෙනවා. අපේ ලංකාවේ අයගෙන් ඇහුවොත් නම් කියයි.. අළුත් අදහසකට අනූව ‍සෑහෙන්න මහන්සි වෙලා තමයි මේ ට්‍රැක් එක කෙරුවේ. අපේ ක්‍රවුඩ් එක කැමති හැම වෙලේම අළුත් දේවලට නිසා අපි ගොඩක් වියදම් කරලා මහන්සි වෙලා අනං මනං කෝටියක් කියයි... හැබැයි ඇත්ත කථාව ඉතිං දන්නෝ දනිති තමානේ??

නිකමට හිතලා බලන්න.. අපේ රටේ අන්තර්ජාලය භාවිතා කරන අය ඉන්නේ 20%කටත් අඩුවෙන් ඒකෙනුත් විනෝදය ලබන්න සංගීත පැත්ත ගැන හොයන්නේ තවත් අඩුවෙන්. නමුත් රූපවාහිනියක් 50% කටත් වඩා ගෙවල් වල තියනවා. ඉතිං සැබෑ නිර්මාණය දකින්නේ කවුද? සැබෑ දකෂතාවය තියෙන්නේ කාටද කියලා දැනගන්නේ කවුද???

මේ ගැන දන්න කෙනෙක් මේ විෂුවල් එක කරපු අයගෙන් ඇහුවොත් නම් කියයි "ජාත්‍යන්තර නිර්මාණ අපේ රසිකයන්ට ලං කරවන්න" "උසස් රස වින්දයක් ලබා දෙන්න" "අපේ නිර්මාණ ජාත්‍යන්තර තලයට ගෙනියන්න"‍‍... දාහක් කථා කියයි.. නමුත් මේවායෙන් වෙන්නේ අංකුර නිර්මාණ කරුවන්ගේ නිර්මාණ ශක්තිය ලත් තැනම ලොප් වෙන එක නෙවෙයිද?

මේ ගැන කල්පනා කරද්දි මට හිතුනා. මේ ගැන නිකං කල්පනා කෙ‍රුවට මේ සිංදුවේ තියෙන්නේ කොරියන් ගීතයේ සිංහල පරිවර්තනයද දන්නේ නැහැ නේ කියලා. එහෙම බැලුවොත් පොත් පරිවර්තනය කරන එකත් කොපි කිරීමක් වෙනවානේ කියලා.. නමුත් එහෙම වෙන්නේ නැහැ නේ. නොතේරෙන භාෂාවකින් තියන පොතක් අපිට කියවන්න බැහැ. ඒ නිසා අනිවාර්යෙන්‍ම තේරෙන බාසාවකින් තියෙන්න ඕනි. ඒ නිසා පරිවර්තනය කිරීම පිනක්. නමුත් සංගීතය කියන්නේ විශ්ව භාෂාවක් එතනදි අපි ගීත රස විදින්නේ ගීතයේඅර්ථය හොයමින් නෙවෙයි. සංගීතය අනූව. ගීතයක විෂුවල් එකකදි හෝ චිත්‍රපටයක දිත් අපට භාෂාව අංක 1 වෙන්නේ නැහැ. මොකද රූප හරහා අපටතේරුම් ගත හැකි නිසා. ඒ නිසා චිත්‍රපට හෝ සිංදු වල රූප රාමු කොපි කිරීම කොයි තරම් සදාචාර සම්පන්නද නිර්මාණශීලි ද කියන්න මං දන්නේ නැහැ.

අන්තිමේ මට මෙහෙම හි‍තෙනවා. "මං හිතන්නේ අපේ රටේ මිනිස්සුන්ගේ ඇගවල් වල මොකක් හරි කොටසක් අඩුයි."!