හික් හික් තාම මගේ යන්තරේ තාම හරි නෑ ඉතිං.. ඒක මං ආයේ හදන්නේ නැහැනේ.. මට එහෙම එකක් තිබ්බද කියලා මං දැන් අමතක කරලා තියෙන්නේ.. මට ජයවේවා..!
ඇත්තටම කියනවා නම් මේ දවස් වල පීටර් නැති උනා කියලා වැඩි අඩුවක් නෑ මොකද ඊට වඩා වටින හා ආතල් බූතයෝ ටිකක් මගේ වටේ කැරකෙනවනේ.. මීට මාස තුනකට කලින් අපේ බුරූ බබී ආවම හා හා පුරා කියලා මුණ ගැහුන යාළුවෝ ටික එහෙමම දාලා රංගි අක්කා ගියාට මොකෝ අපි තාම නැවතුන තැන් වලමයි..ඉතිං උන් ටික නිසයි රස්සාව නිසයි මම හරියට බිසී.. මේ දැනුත් ගෙම්බෝ දෙන්නෙක් අපේ ගෙදරනේ.. මේ ලියන්නෙත් ඒ එකෙක් ගේ අළුත්ම ලැපී ගෙන්.. ඌ ගත්තට මොකෝ මේක නිකං මගේ වගේ තමයි... :පී
ඇත්තම කියනවා නම් මේ දැන් මැරුණත් කමක් නෑ කියල හිතුන තරම් ජීවිතයේ උපරිම තෘප්තියක් දැනුන මොහොතවල් කීපයක් ම ගෙවිල ගියා.. ඒ එක්කම අපේම කියල අපි හිතන මිනිස්සු කීප දෙනෙක් ගැන කලකිරුණු අවස්තාත් නැතුව නැවෙයි.. ඒත් මේ ඒවා ගැන කතා කරන්න වෙලාව නෙවෙයි මන් හිතන්නේ. මොකද ඊට වඩා ගොඩක් වටින මතක ගොඩක් ජීවිතෙට එකතු උනාට පස්සේ මොකවත් අමතක නොකර ගෙන තියා ගන්න එකත් ලොකු ගේමක් දෙන්න වෙන වැඩක් වෙලානේ... ඒ වෙලවට තමයි පීටර් ගේ අගේ තේරෙන්නේ...
දැන් ලිව්වා ඇති .. මට කම්මැලී. අනික ලියවෙන දෙවල් උනත් මෙලෝ රහක් නැ.. මෙච්චරවත් ලියුවෙ බටර් වල බලෙන් හා සබා මැණියන්ගේ බල කිරීම මත.. ලැපී දීම වෙනුවෙන් අගාට ඉස්තූතිය..
දැනට නවතිමි... නමුත් නැවත එමි..
